The begin from the donkey

het was een gewone dag,ik stond te grazen bij de tuin van mijn oude maar toch lieve baasje. die heel mijn leven voor me gezorgd heeft. vanaf dat ik uit mijn moeder kwam. ik had heerlijk gras op en hoorde in 1 keer een gil.
ik was bezorgd over mijn baasje dus ik stapte het huis in dat mocht gewoon van haar zo dol was ze op me. ik beukte de deur open en daar zag ik dat zielige gezicht die met haar arm tegen haar borst drukte.ik was van plan om te gaan huilen.jah ezels huilen ook en nog vaker dan mensen.ik had zo van haar gehouden en nu voelde ik het aankomen, ze ging me verlaten!
ik liep naar de telefoon en beukte met mijn hoofd hem er af en tikte met het kleinste puntje vna mijn hoeven op de knopjes. ze had me veel geleerd en ook hoe ik 112 moest bellen.
voor als er iets was kon ik het bellen.
en nu was het gepast dus ik typte 112 en mijn baasje sprak met moeite. even later kwam de ambulance eraan en ik zag allemaal lichtjes.
en daar kwamen allemaal mensen uit en mijn baasje werd meegenomen door die vreemdelingen.
mijn baasje ging nooit zonder mij ergens heen want dan kon ik haar beschermen. maar nu kon het niet meer..................................
ik had toch verwacht dat ze terug zou komen en dat ze net als een jaar geleden een paar nachtjes in het ziekenhuis moest blijven. maar ze bleef weken en weken weg en toen kamen er mensen die haar spullen mee namen.en toen wist ik het ze was er niet meer,ik zal haar nooit meer zien.