{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and two.]

Selena had het gevoel dat Gabrielle in slaap was gevallen want ze bewoog haar hoofd niet natuurlijk.Alleen hobbelde het mee met de bewegingen van het paard.Ht was ook al half tien.’Ehm,’Peter schraapte zijn keel,in poging de stilte weg te laten,’Heeft die Jake nog veel gedaan.’’Chantage,’zei Selena,’Die avond.Nu zegt hij dat zijn zusje hem heeft overtuigd dat hij fout bezig was.Hij wil gewoon vrienden zijn.’Peter zuchtte.’Pas maar op,’zei hij.’Sinds wanneer ben jij bezorgd?’vroeg Selena nieuwsgierig.’Sinds ik die Jake heb gezien.’’Pas jij maar op,hij wilt koste wat kost met jou vechten.’’En dat zal ik met alle plezier doen.Heus,ik zal niet diegene die kermend terug gaat.’Selena keek naar het landschap.’Luister,’zei ze beschaamd,’Het spijt me echt dat Jake het gisteren had verpest.’’Selena,’zei Peter met warme stem,’Het is niet joù schuld.Jake zou niet moeten komen,jij kon helemaal niet weten dat hij jou was gevolgd.’Selena glimlachte en zweeg de rest van de rit.Het Narniaanse kasteel doemde op uit het donker.’Hier zijn we dan,’zei Peter blij.Selena voelde een gevoel van vreugde haar bedwelmen.Het leek net zoals ze hier nog net waren.Peter stapte sierlijk af zijn paard en stak zijn hand uit om Selena te helpen.Zij schudde met haar hoofd en draaide zich naar Gabrielle.Ja hoor,ze sliep.’Gabrielle,’zei Selena zacht,’Hé,opstaan.Kom,we zijn er.’Gabrielle knipperde met haar ogen:’Wà..at?Oh ooooh!We zijn er!’Zo was Gabrielle,altijd hyper als ze wakker was.Selena ging af het paard,met Peters hulp en pakte Gabrielle aan.Daarna hun kleren.Snel gingen ze naar binnen,waar blije kreten klonken en ze bijna plat werden geknuffeld.