Verboden(Dark pov)

Dark pov:
Ik verander in een mens en ga zitten. Gerda verzorgd het meisje en maakt haar schoon. Als Gerda een grote emmer water over haar leeg gooit worden we haast verblindt door de glans van haar vacht. Ze is helemaal zilver en glanst als een gloeilamp. Mike, Rick, Tim, Jim, Luke, Jordy, Tom ,Georg, Gustav en Bill grinniken even. Gerda onderzoekt het meisje verder en trekt mij dan mee de keuken in. “Ze is geen normale wolf. Ze is magisch, komt uit de magische wereld net als die vrienden van haar. Op die Tom, Bill, Georg en Gustav na dan. Die Tom en Bill zijn niet haar echte familie.”zegt Gerda. Ik loop samen met Gerda de woonkamer in en zei verbreekt de bezwering die over de jongens is uitgesproken.

Gerda legt alles uit en de vier jongens knikken. “We hadden al een vermoede.”zegt Tom. Mike, Rick, Tim ,Jim, Luke en Jordy zuchten. “De vakantie is bijna voorbij en wij moeten weer terug naar Zweinstijn. Het was niet veilig voor Raven dus hebben we een spreuk over ze uitgesproken zodat ze zouden geloven dat Raven hun zusje was. Op die manier was ze veilig. Raven stemde er mee in al vond ze het niet fijn bij een onbekend gezin te gaan wonen. Ze veranderde haar naam in Kathy en nouja het werd geloofd.”zegt Mike. “Maar wie is ze dan echt?” vraagt Gerda. “Ze heet eigenlijk Raven Estragon Helinzo, ze de laatste overgebleven erfgename van de enige Koninklijke familie in de hele magische wereld. Ze is de laatste prinses of war.”zegt Jordy.

Iedereen van mijn pack kijkt naar Raven die inmiddels wakker is geworden. Ze kijkt om zich heen en verandert dan in een beeldschoon meisje. Ze heeft lange zwarte haren, blauw zilveren paarse ogen en een lichtgetinte huid. Daarbij is ze 1,79 meter lang kijkt ze een beetje agressief uit de ogen en heeft ze zo te zien het family wapen in haar nek staan. Ze draagt een kort zwart leren jurkje, zwarte leren knie laarzen en zwarte leren handschoenen. Ze tovert een mantel te voorschijn en hangt die om. “Wij moeten ook naar Zweinstijn, we zitten allemaal in Griffindor en aan jullie kleding te zien jullie ook.”meld ik. “Ik stel voor dat we dan samen gaan reizen en nu verrtekken.”zegt Mike met een blik op de deur.

“Ho wacht even hoe gaan jullie aan de leraren uitleggen dat jullie mij in de vakantie hebben gevonden en dat ik nu op school kom en nog ingedeeld moet worden?” vraagt Raven plots. “Al aangedacht ik heb net een uil verstuurd, dat jullie er aan komen geen zorgen meid.”zegt Gerda vriendelijk. Raven bedaart en knikt kort. Iedereen gebruikt zijn of haar toverstaf om zijn of haar koffers in te pakken. Ik stuur alle koffers naar Zweinstijn en Gerda brengt Tokio Hotel naar huis. Ze zullen alles vergeten wat ze weten en weer een gewoon leven leiden. De zes jongens staan op en toveren hun bezem tevoorschijn. Allemaal vuurflitsen. “Ik stel voor dat we gaan vliegen is net iets veiliger.”zegt Rick. Ik knik kort en pak mijn eigen vuurflits.

Raven volgt ons naar buiten en we zetten af, als ik zie dat zei geen bezem heeft land ik. “Je kan achterop, uwe majesteit.”zeg ik zacht. “Man, noem me Raven of Estragon.”zegt ze meteen aangebrand. “Goed Raven, je kan achterop.”zeg ik rustig. Boven me hoor ik de zes jongens grinniken. Raven kijkt mij aan en grijnst kort. “Vlieg wedstrijd je houden?”vraagt ze rustig. Ik knik kort en stijg weer op. Als ik beneden kijk zie ik dat ze haar cap opzet en de mantel opzei schuift. Uit haar rug groeien grote zwarte vleugels. Ze zet zich af en met een grote snelheid vliegt ze omhoog. “Gaan met die banaan.”roept ze. Iedereen in de pack lacht en ook de zes jongens, maar ik vindt het niet ze grappig. Snel en waakzaam vliegen we naast elkaar richting Zweinstijn.

“We stoppen in dit dorp om te rusten en wat te eten.”zegt Raven en ze knikt naar de vermoeide leden van mijn pack. Ik knik en plots zit ze bij mij achterop en heeft ze haar vleugels in getrokken. “Voor het geval dat doen we alsof we een stel zijn.”fluistert ze in mijn oor. Ik knik kort en ze slaat haar armen om mij heen. We dalen en landen voor een cafee. “Zweinstijn is hier niet ver vandaan, dit is Zweinsveld.”zegt Rick zacht. We verkleinen onze bezems en stoppen ze in onze zakken. Luke opent de deur van het cafe en we gaan naar binnen. Het geluid verstomd en de barman lijkt verontrust mij te zien. “Wat doen leerlingen van Zweintijn in de vakantie hier in mijn cafee?”vraagt hij. “Rustig aan Graver, we zijn op weg naar Zweinstijn, we hadden wat problemen en ze weten dat we eraan komen.”zegt Mike.

“Laat mij maar Mike, wij zijn wolven.”zeg ik droog. “Ach ja jullie wolven pack.”zegt Graver en zet de gebruikelijke boterbiertjes voor ons op de bar. Iedereen neemt een biertje alleen Raven laat die van haar staan. “Wie is dat?” vraagt Graver plots als hij haar ziet. “Dat wil je niet weten, geloof me je krijgt er problemen mee.”zeg ik rustig. “Wordt hij gezocht?” vraagt hij rustig. “Niet door het ministerie, maar wel door de Doodoeners en co.”zeg ik rustig. “Zo, zo wat heeft hij geflikt?”vraagt Graver nu helmaal nieuwsgierig. “Niks.”zeg ik rustig. “Uit welke belangrijke familie komt ze?”vraagt Graver. Aarzelend kijk ik naar Raven. Ze staat op en loopt naar ons toe. Ze gaat naast me zitten en drinkt in een keer haar boterbiertje leeg. “We blijven nog ene half uurtje en dan gaan we verder, de meeste slapen nu.”zegt ze zacht. “Uit welke familie kom je maat?”vraagt Graver nog steeds denkend dat ze een jongen is.

“Ten eerste ben ik een meisje en niet je maat, en ten tweede wie zegt dat je geen dooddoener bent?”vraagt ze. “Is ie niet, hij helpt ons regelmatig uit de brand als we weer problemen hebben.”zeg ik geruststellend. “Hm goed dan ik kom uit de Helinzo familie.”zegt Raven kalm. Gravers ogen worden zo groot als schoteltjes. “Dan ben jij de laatste erfgename van de troon en de prinses of war.”zegt hij zacht. “Ja, dus hou het stil. Ik ga naar Zweinstijn en volg daar lessen als leerling. Als de tijd rijp is word ik koningin.”zegt ze kalm. “Dark, we hebben een probleem.”sist Sjon die naast me komt staan. Nog voor hij verder iets kan zeggen staan er twee ontsnapte gevangenen in het cafee. Ze sluiten de deur en doen die op slot. “O man, Sirius en Yan Zwarts.”mompel ik.

Mijn hele pack en de zes jongens worden wakker. Ze zitten allemaal bij elkaar, achterin het cafee aan de lange tafels. Graver zet nog meer boterbier voor mijn neus. Sjon en ik brengen die naar de andere. Ik plof samen met hem op een stoel en zie dat Raven gewoon blijft zitten. Sirius en Yan Zwarts lopen richting de bar en gaan zitten. Ze hebben hun mantels om en hun caps op maar hebben niet door dat ze zijn herkend. Raven trekt haar cap nog verder over haar hoofd heen en tikt op de bar. Graver zet nog een boterbier voor haar neus en ze doet zichtbaar moeite om hem niet in een keer achterover te gieten. Haar poging mislukt en ze pakt het glas op. In een keer giet ze de inhoud naar binnen. Yan stoot Sirius aan en wijst naar Raven.

“Estragon?”vraagt Sriius ongelovig. Raven kijkt op en staat op. Ze kijkt even richting ons en haar ogen stellen mij gerust. Ze loopt naar buiten en zoals verwacht volgen de Yan en Sirius haar. “Die twee zijn broer van elkaar. Raven heeft ons verteld dat ze een hele lang tijd onder hun hoedde leefde. Die twee zorgde voor haar en Yan zag haar al gouw als zusje. Sirius vond haar meer zijn dochter. En naar wat ik gehoord heb, is ze dat ook nu. Hij heeft haar niet geadopteerd ofzo maar ze is wel zijn dochter.”zegt Mike. “Ai maar die twee waren toch ontsnapt?” vraagt Sjon. “Ja, dat wel maar ze bleken onschuldig en zijn vrij verklaard. Ze reizen nu steeds rond om te ontsnappen aan de Dood doeners, die heel graag wraak willen.”zegt Rick.