13. What's wrong?

De liftdeuren gingen open en jullie gingen erin. Deze lift was de kleinste niet, dus je rolstoel paste er met gemak in. Nu was je weer voor eventjes alleen met Taylor. “Die receptioniste had het niet gemakkelijk daarnet, hè?” Zei je plagerig. Taylor staarde wat afwezig voor zich uit. “Hé!” Je porde hem in zijn zij. Taylor schrok. “Oh, sorry, zei je wat?” Pfff. “Ja.” Zei je kortaf. “Wat?” Vroeg hij. Lekkere conversatie zeg. “Niks, laat maar zitten.” Antwoordde je geïrriteerd. “Ok.” Hè bah, dit ging helemaal de verkeerde kant op. Stilte. “Taylor?” Probeerde je nogmaals. “Ja?” “Is er iets?” Taylor keek naar de grond. Wat was dit nou weer voor vaag gedoe? “Ik… Ik denk dat…” PING! De liftdeuren gingen open en jullie kwamen aan op de dertiende verdieping. “Nou?” Vroeg je ongeduldig. Taylor zweeg en duwde je rolstoel de lift uit. “Later.” Zijn wangen kregen weer een lichte rode blos en hij vroeg je waar jullie kamer was. “Daarheen.” Wees je. Als hij zo asociaal bleef doen, deed jij lekker gezellig mee!

De minuten die erop volgden om naar je kamer te gaan bleef het doodstil. Je was blij toen jullie bij de deur aankwamen. Aarzelend klopte Taylor drie keer. Aan de andere kant van de deur morrelde iemand aan het slot en de deur vloog open. “Félies!” riep je uit toen je beste vriendin in de deuropening verscheen. Félicia keek je aan. Eerst geschokt, maar daarna gilde ze het uit van blijdschap. “Lieverd!” Ze omhelsde je. “Ik dacht dat ik je verloren was. Echt verloren.” Een traan van frustratie en geluk rolde van haar wang. “Alles is oké.” Mompelde je, gesmoord door Félicia’s innige omhelzing. Pas toen ze je losliet merkte ze de persoon op die naast je stond. “Wat…?” Félicia stond, net zoals de receptioniste daarnet, met haar mond vol tanden. “Hoi.” Dat klonk ontzettend droog en je barstte in lachen uit. Toen je bijgekomen was stelde je Félicia en Taylor aan elkaar voor. “Félies, dit is Taylor. Taylor dit is Félicia.” Je lachte omdat Félicia erbij stond als een standbeeld, al had je zelf waarschijnlijk ook zo gereageerd toen je Taylor voor het eerst zag. Je keek nu met een serieuze blik naar Félicia. “Als hij me niet weg had gedragen uit die menigte dan…” Je slikte even en maakte je zin niet af. Félicia begreep het. “Kom binnen! Ik wil alles horen!”