Why did you leave me?

Tom legt zijn hand op mijn schouder om me steun te bieden. Hier sta ik dan, zoals elke maand minstens een keer. Ik probeer elke week te komen, maar het gaat niet meer. Het doet me pijn om te weten dat je hier ligt. Onder de koude grond, bedekt met een laag sneeuw.

In mijn hoofd zou ik je het liefst opgraven en je opnieuw leven inblazen. Mijn leven geven voor dat van jou, maar dat kan ik niet. Ik zou mezelf vermoorden als ik jou daarmee tot leven kan wekken, maar het kan niet. Door iemand te vermoorden komt een ander niet tot leven.

Een traan rolt over mijn wang. Een eenzame traan. Ik voel me eenzaam. Ik heb Tom nog, maar het is anders. Alsof ik een deel van mijn hart mis. Mijn kleine zusje waar je alles voor doet om haar te beschermen. Het voelt alsof het mijn schuld is dat je weg bent. Dat ik het veroorzaakt is, wat eigenlijk ook zo is. Niet direct, maar als je niet bij mij was liep je nu nog vrolijk rond.

Als je mij niet kende zou heel je leven anders geweest zijn. Je zou nog in Amerika zijn, waar je sinds 2 jaar woonde. Je zou je school afgemaakt hebben en een baan gezocht hebben. Als je niet overgestoken was, zou heel je leven anders zijn.

Maar 2 jaar heb ik van jouw aanwezigheid kunnen genieten. Van jouw vrolijke lach, die je gebruikte ook als er niets was. Van je stralende uitstraling en je zachte huid. Hoe je bezorgd was als er iets gebeurt was met Tom of mij.

Hoe je lacht, hoe je huilt, hoe je mensen kon troosten en hun pijn weg halen. Ik zal je nooit kunnen vergeten. Je hebt zo`n indruk op me gemaakt. Je hebt me zoveel nieuws geleerd. Je hebt me geleerd de kleine dingen in het leven te waarderen en blij te zijn met wat je al bereikt en gedaan hebt.

Een tweede eenzame traan rolt over mijn wang en beland in de sneeuw. Ik ga door mijn knieën. Met mijn blote hand veeg ik de sneeuw weg. Sierlijke letters geschreven in gesteente komen tevoorschijn. Mijn hand voelt koud aan, bevroren, maar het deert me niet.

Binnenkort gaan we op tour. Dan kan ik hier niet meer elke week komen. Dan kan ik hier 4 maanden lang niet meer komen. Maar toch zal ik elke dag aan je denken. Ik zal bij elk liedje waar ik een herinnering aan heb samen met jou zingen met jou in mijn gedachte. Ik zal zingen alsof ik je daar mee tot leven kan wekken. Ik zal elke dag aan je denken. Elke dag in de rest van mijn leven. Ik kan je niet vergeten.

Nooit zal ik je vergeten.