O2.

O2.

Toen ik buiten aan kwam kreeg ik door dat hij alweer naar binnen was gegaan. Hmm, dat was niet de bedoeling. Nouja, dan maar niet. Ik wilde net de trap oplopen toen ik de bel hoorde. Omgomgomg, laat dat mijn knappe buurgongen zijn. Toen liep ik naar de deur en deed hem open. Het was helemaal niet mijn knappe buurjongen, maar een beste lelijke, oude postbode. Hij had een grote doos in zijn handen. 'Bianca van Dijk ?' 'Ja dat ben ik.' 'Hier tekenen astublieft.' Ik tekende het papier en liep me de doos naar binnen. Ik opende hem. Fijn, schoolboeken. Ik had he-le-maal geen zin in school. Ik wilde wel een nieuw leven en een nieuwe ik maar een nieuwe school hadden zo voor mijn part best weg mogen laten. Ik bladerde door een paar boeken. 'Nou dat gaan onvoldoendes worden.' mompelde ik in mezelf. 'Wat gaan onvoldoendes worden ?' Rosa, de werkster, was ondertussen binnen gekomen en had me gehoort. 'Je gaat het vast leuk vinden op je nieuwe school!' 'Ja vast.' 'Mijn nichtje zit ook op die school, ik kan wel vragen of ze even kennis wil komen maken ?' 'Dat hoeft niet hoor, maar toch bedankt Rosa.' 'Oke.' Ik besloot om even na de winkel te gaan. 'Moet ik nog wat voor jou of mama meenemen van de winkel ?' Vroeg ik aan Rosa. 'Nee hoor, veel plezier en tot straks' 'Tot straks' Ik pak mijn fiets uit de schuur en fiets naar de winkel.

Bij de winkel pak ik een paar tijdschriften, wat tedrinken en chips. Ik reken af en loopt naar buiten. Buiten botste ik tegen iemand op en viel op de grond. 'Auw, kijk eens uit waar je loopt.' 'Sorry' zei de jongen. Pas toen ik opkeek zag ik wie het was, mijn knappe buurjongen. 'Maakt niet uit.' zei ik snel. De jongen hielp me overeind. 'Ben jij niet mijn buurmeisje ?' 'Ehm, volgensmij wel.' 'Ryan.' 'Bianca.' 'Als je even wacht kunnen we samen naar huis fietsten ?' Ik knikte en Ryan liep de winkel in. Nog geen 5 minuten later stond hij weer buiten. We pakte onze fietsen en fietste naar huis. Ik vertelde hem dat ik pas hier ben komen wonen, nog niet zoveel mensen ken en naar welke school in ging. Gelukkig ging Ryan naar dezelfde. Dan kende ik teminste nog iemand.
--