046

In alle vreugde belde ik Sas op. Na een paar seconden nam ze op. “SAS!” riep ik. “Chris, je stem klinkt raar.” Was het eerste wat Sasja zei. “Nou ja zeg, niet eens even een hoi ofzo?” vroeg ik verontwaardigd. “Geef me een reden waarom ik hoi zou zeggen? Je hebt de afgelopen dagen niks van je laten horen. HELEMAAL NIKS.” Riep Sasja verontwaardigd. “Ja nou sorry.” Mompelde ik en ik liet me op de grond zakken. “Ja niks sorry, ik heb je gebeld en gesmst! Je hebt verdomme niks terug gestuurd!” zei Sas boos. Ik legde mijn hoofd op mijn knieën en zuchtte. Serieus, als ik nog kon huilen was dit het moment om in tranen uit te barsten. “Ik heb gewoon dagen niet op mijn telefoon gekeken, oke.” Zei ik. “Nou niet oke, wat is dat nou? Wat voor vriendin ben je als je niet eens laat horen waar je bent of wat er aan de hand is!” riep Sasja. “Er is gewoon te veel veranderd oke. Ik kan er ook niks aan doen.” Zei ik boos. “Oh en wat is er veranderd dan?” vroeg Sasja. “Mijn hele leven, onder andere mijn ogen.” Mompelde ik. “Je ogen, alsof dat kan. Je hebt zeker groene ogen, waar je laatst om vroeg. Laat me niet lachen.” Zei Sasja. “Nou weetje, dan geloof je het toch lekker niet. Doe wat je niet laten kan. Stik er maar in.” Siste ik en ik hing op. Ik heb helemaal geen zin meer in school!

“Ben je er klaar voor?” vroeg Jacob en hij keek me nerveus aan. “Ja ik wel, maar jij ziet er niet zo goed uit.” Zei ik lachend. “Ja nou, je weet niet wat er kan gebeuren.” Mompelde hij. “Ach het komt vast wel goed, we zijn vannacht nog op jacht geweest.” Zei ik. “Dat klopt, maar toch.” Zuchtte Jake. “Ik ga maar voordat jij me nog eens zenuwachtig maakt.” Zei ik en ik gaf Jake een knuffel. Oke, dat voelt dus echt niet fijn. Om heel eerlijk te zijn, het brandt als een gek en hij stinkt zo erg. Ik liet hem snel los en keek hem grijnzend aan. “Je stinkt echt hond.” Zei ik lachend. “Het is je eigen bovenlip wat je ruikt.” Zei Jacob grijnzend. Ik rolde met mijn ogen en riep Elena daarna. “Wat is er?” vroeg ze en ze kwam naar buiten. “Ik wil nu graag naar school gaan.” Zei ik met een glimlach. “Oke is goed, ik pak even de sleutels.” Zei ze en ze ging weer naar binnen. Een paar seconden later kwam ze weer naar buiten. “Nou succes.” Zei Jacob en hij ging op de veranda staan om ons uit te zwaaien. “Dankje.” Glimlachte ik en ik stapte in de auto. Ik zwaaide nog even naar Jacob en keek toen strak voor me uit. Oke, ik begin nu toch best nerveus te worden.

“Christine, pas alsjeblieft op. Ga geen gekke dingen doen.” Zei Elena toen we de parkeerplaats bij school op reden. “Wat bedoel je met iets gekke dingen doen?” vroeg ik verbaasd. “Ga niks met elementen doen, probeer de gedachten van de anderen te negeren. Kortom laat je gaven zo veel mogelijk achterwege.” Zei Elena. “Oh dat, ja is goed.” Zei ik en ik gaf Elena een kus op haar wang. Ze rilde even van mijn koude huid maar glimlachte daarna. “Succes.” Zei ze met een glimlach. “Bedankt mam.” Zei ik glimlachend en ik stapte uit. Ik zag nog net hoe Elena een traan weg veegde. Ik draaide me om en liep het schoolplein op. Mijn keel begon direct te branden van al die overheerlijke geuren, maar ik negeerde het. Althans ik probeerde het te negeren. Ik zag iedereen verbaasd kijken maar ik negeerde de rare blikken. Ik liep het schoolgebouw in en ging naar mijn kluisje. Daar stonden Sean en Sasja. “Kijk achter je.” Zei Sean heel zacht, ervan uitgaand dat ik het niet zou horen. Sasja draaide zich om en haar mond viel letterlijk open van verbazing. Oh my god, ze had gelijk over haar ogen. Ze zijn serieus anders. Maar hoe kan dat? Hoe kunnen haar ogen fel groen zijn? Had ze dit zien aankomen? Oh wacht, ik staar haar nu veel te lang aan. Richt je blik op iets anders Sas. Raar kind is het ook en ik liep in de richting van mijn kluisje. Ik legde een aantal boeken erin en liep toen langs Sasja en Sean zo door naar het lokaal waar ik als eerste les had. Dit keer geen hoi voor Sasja.