The last war (HFST 21)
Kathy pov:
Ik kom overeind en grijns gemeen. Ik ga staan en sla mijn grote vleugels uit. Ik ontbloot mijn tanden en sla mijn klauwen uit. Ik draai me om en buig voor Dark Lord. “Kathy je nieuwe gedaante is de naam Kathy niet waardig.”zegt hij kil. Ik ga rechtop staan en grijns. “The Death Hunter wel?”vraag ik kil. “Ja, perfect.”zegt Dark Lord. Ik grijns en hij begint luid te lachen. Hij daalt en land voor me. Hij reikt naar voren met zijn hand en pakt mijn rechterhand vast. Ik trek hem niet terug ook al zegt iets diep binnen in me dat ik dat wel moet doen.
Hij haalt een ketting tevoorschijn en hangt die om mijn hals. Dirge is niet zijn echte zoon en Dark Lord is vijfentwintig. Ik grijns en Dark Lord glimlacht. Hij doet een ijzeren band om mijn arm en laat mijn hand los. Meteen nadat hij dat heeft gedaan jumpt er een gnoom boven op me. Ik sla mijn nagels uit en mijn nagels gaan dwars door zijn maag heen. Ik draai me woedend om en grijns als ik de gnomen zie. “Weg voordat ik jullie openrijt als twee vogels.”sis ik. Ze negeren het en rennen op me af. Dark Lord stijgt op en zegt mij het zelfde te doen. Hij is niet opgewassen tegen Gnomen.
Ik grijns en spreid mijn armen. Ik lanceer mezelf de lucht in en vuur met een daverende klap een enorme vuurbal af op de aanstormende gnomen. Ze worden geroosterd en de helft blijft over. Ook die roei ik met een bal uit. Ik land en snuif. “Slappelingen.”sis ik de laatste vier toe die wegrennen. Dark Lord land naast me. “Je bent sterker dan je er uitziet.”zegt hij rustig. “Ik heb als mens magie.”zeg ik rustig. Ik draai me met een ruk om en speur de omgeving af. Vanuit de verte komen er twee kinderen aangelopen. “Ga je die ook afslachten?”vraagt Dark Lord rustig. Ik grijns even en schudt mijn hoofd.
Ik loop op de kinderen af. Ik wijs ze het fort en grijns. “Ga, maar vertel ze maar dat lieve Kathy wat gnomen heeft vermoord.”zeg ik rustig. Meteen rennen de kinderen gillend naar het fort. Ik grinnik en trek mijn klauwen en vleugels in. Ik maak mijn tanden gewoon en draai me om. Dark Lord kijkt me rustig aan. “Ik ga wat te eten zoeken, verzamel jij de mannen.”zegt hij rustig en hij gaat er vandoor. Ik snuif en loop richting de grot waar de duizenden duivels zich bevinden, er zitten een paar Dark Angels, wolven en vampier wolven tussen.
Ik ga de grot binnen en ze richten hun klauwen en wapens op mij. Ik kijk ze een voor een aan en snuif even. “Kijk jullie nou, als er iemand binnen kwam die niet op een van ons leek had ik Al lang geschoten, niet dodelijk maar in de schouder.”zeg ik rustig. “O jij bent het, Kathy.”zegt een van hen. “Niet Kathy!”donder ik. “Death Hunter.”brul ik hem toe. “Man jullie zijn zo slap.”sis ik ze toe. “Jij bent een mens wat kunnen die nou uitrichten.”zegt een duivel spottend. Ik grijns en een ander zegt. “Dat had je niet moeten zeggen.” Ik sla mijn vleugels en klauwen uit en ontbloot mijn scherpe tanden.
“Ik heb een hele gnomen samenleving vermoord.”sis ik de duivel toe, daarna smijt ik hem tegen de rotswand aan. Ik snuif en loop de grot uit. “Volg.”sist iemand achter mij. Ik grijns en trek hem naar voren. “Goedzo.”zeg ik rustig. “Uhm dankje.”zegt hij. Ze volgen mij en Dark Lord smijt hopen vlees naar ze toe. “Eet en ga dan oefenen.”zegt hij. “We vallen vannacht aan.”zegt hij. “Morgen nacht, lieveling.’zeg ik rustig. “Ik wil ze de kans geven mij te ontvoeren. Dat pakt goed uit.”zeg ik rustig. “Slim idee, ze zullen denken dat we je ontvoert hebben en je dus zeker willen redden.”zegt Dark Lord met een gemene grijns. “Jup in plaats daarvan, als ik eenmaal binnen ben, sluit ik de lijders op en de sterkste die er rondlopen.”zeg ik rustig.
“Ach ja je eet alleen russen.”zegt Dark Lord kalm. Ik knik even en duw een duivel opzij die op het vlees van een ander aast. “Ik ga ff vliegen.”zeg ik rustig. Ik zet me af en klap met mijn vleugels. Ik vlieg richting de favoriete plek van Dirge. Nou maar hopen dat hij komt voordat ik weer kwaadaardig wordt. Ik land op het schuine dak en zucht even. Plots land er iemand naast me. “Hoi Dirge.”zeg ik rustig. “Hoe wist je dat ik het was?”vraagt hij verbaasd. “Jij bent de enige die hier komt.”zeg ik droog. Ik draai me half om en kijk hem aan. “Luister ik heb niet veel tijd. Ik weet niet waarom ik zo kwaad aardig doe. Ik denk dat je vader een soort vloek heeft uitgesproken ofzo. In ieder geval de gnomen zijn allemaal dood op vier na.”zeg ik snel. “Ik weet niet wat er aan de hand is met me, maar ik weet wel dat we vannacht het fort aan vallen. Verberg de kinderen zo goed mogelijk en verdedig zo goed je kan. Gebruik je magische krachten zo veel mogelijk.” Zeg ik.
Dirge knikt en ik ga snel verder. “het is het plan dat jullie mij ontvoeren. Het is het beste als je dat doet.”zeg ik rustig. “Wat maar hoe? Je zit in een hol vol met duivels, wolven, vampier wolven en Dark Angels.”zegt hij verbaasd. “Weet ik, maar als ik straks ga vliegen kun je me binnen halen met die inhaal lijnen.”zeg ik rustig, wijzend nar de helikopter boven ons. “Oja die is van Steven.”zegt hij rustig. “Ja, ja ik moet gaan smurf.”sis ik plots kil. Ik sla mijn vleugels uit en vlieg weg. “Volg.”roept Dirge luid. Ik vlieg wat sneller en plots gaat er iets gruwelijk mis. De eerste inhaal lijn slaat om mijn pols heen en een tweede om mijn andere pols. Ze zijn drie keer zo sterk en dat maakt het voor mij moeilijk, vooral omdat er iets mis is. Mijn nagels trekken vanzelf in en ik voel dat mijn tanden normaal worden.
Ik schreeuw luid en probeer me los te rukken. Het metaal verdwijnt en de ijzeren inhaal lijnen snijden in mijn huid. Mijn vleugels trekken langzaam in en ik spartel heftig tegen. “What the heck!”hoor ik Steven roepen. Ik voel dat de rest van het metaal verdwijnt en mijn haren worden iets korter. Ik slaak een ijselijke gil en stop met bewegen. Daardoor zak ik een eind naar beneden. Aan mijn polsen hang ik dertig meter oven het giftige doornen woud. “Er is iets mis!”roept Steven naar Dirge toe. Ik open mijn ogen, ik zie wazig en kijk duf omhoog. “Nee…”fluister ik zacht. Een van de ijzeren inhaal lijnen schiet los ik val en hang nu nog aan een lijn, als die loslaat ben ik er geweest. Ik vermoed dat ik mijn krachten kwijt ben, alweer.
“Dirg!”roep ik zo luid als ik kan. Ik voel de pijn door mijn rug heen gaan en krijs luid om hulp. Volgens mij hebben ze dit zelfs in de grot gehoord en staat Dark Lord nu luid te brullen. De tweede lijn knapt en ik pleur naar beneden. Drie lijnen wikkelen zich om mijn linker pols, drie om de andere. En heel pijnlijk ook een om mijn middel. Hulpeloos hang ik zo. Ik spartel tegen en krijs weer van de enorme helse pijn die door mijn rug heen gaat. Gekrijs beantwoord mijn gekrijs en ik hoor Steven luid shit roepen. “Shit! Duivels! ,Dark Angels en Vampier wolven.”roept hij.
“Death Hunter!”wordt er gekrijst. Ik spartel heftig tegen en krijs weer als ik de pijn door mijn rug voel gaan. Ik open mijn ogen en kijk naar de vage zwarte vlekken die duivels, dark angels en vampier wolven moeten voorstellen. “Waarom doet ze niks met haar krachten?”vraagt een van hen niet begrijpend. Ik krijs weer van de pijn en begin te hoesten. De lijn om mijn middel knapt en die om mijn linker pols ook. Als de lijn van mijn rechter pols knapt krijs ik luid. De laatste lijnen knappen en een oorverdovend gekrijs klinkt. Ik val pijlsnel naar beneden, recht in de doornen.
Ik kom met veel moeite overeind. “Auw.”mompel ik zacht, ik wrijf over mijn hoofd en trek mijn hand geschrokken terug. “O shit.”zeg ik zacht. Ik bloed, ik bloed nooit. Ik ben mijn krachten echt kwijt. Ik strompel door het doornen woud heen, steeds meer doornen boren zich in mijn lichaam. Als ik er eindelijk uit ben, zit ik helemaal onder het bloed, steken de doornen in bijna elk deel van mijn lichaam en kan ik nauwelijks`s adem halen. Er is niemand te bekennen, alleen wat licht gewonde Dark Angel`s en dat zijn er twee van Dark Lord`s kant. Ik strompel hun richting op en krijs even. “What the heck is dat?”vraagt een van hen aan de ander.
“Sukkels, schiet op ga iets nuttig`s doen en haal Dark Lord.”bries ik. “Death Hunter, baas, wat is er gebeurd?”vragen ze geschrokken. Oja, vergeten ze staan onder mijn bevel, Dark Lord regelt alleen de plannen enz, enz. “Eens even denken, toen die leuke helikopter bestuurder Steven, een aantal inhaal lijnen om mijn polsen hen wikkelden, verloor ik mijn krachten. Daarna braken die verdomde lijnen en stortte ik in een woud vol met Kapicji doornen!”val ik uit. Ik krijs en ontwijk met moeite een laser straal. “Ga hulp halen!”krijs ik luid. Ik ren terug het woud in, veel pijn kan ik toch niet meer krijgen. Ik loop verder en de kogel`s vliegen om mijn oren. Plots wordt ik onder en enorme doornstruik getrokken.
Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van een hele knappe elf. “Hoi, ik ben Prins Tom Troniun, de elfen prins. Mijn moeder stuurde me om de machtige tweeling te helpen het kwaad te bestrijden.”zegt hij vriendelijk.”Auw, ja heel leuk. Maar ik blijf niet lang goedaardig denk ik. Dark Lord heeft een soort vloek uitgesproken omdat hij me leuk vindt. Ik ben Kathy.”zeg ik snel. “Ach het mooie meisje van de tweeling.”zegt Tom met een glimlach. “Het is beter als je me niet geneest en zo snel mogelijk weg gaat. Dark Lord zal snel komen met de helft van het leger om me te redden.”zeg ik zacht.
“Kapicji doornen zijn erg dodelijk.”zegt Tom rustig. “Weet ik maar ik red het wel, Dark Lord is erg machtig en zal alles doen om mij te redden.”breng ik zacht uit. “Ik ben mijn krachten kwijt.”voeg ik er aan toe. Hij kijkt me geschrokken aan en buigt zijn hoofd. “Waar kan ik uw broer vinden?”vraagt hij dan. “Bij het gebied van de Vampier wolfen. Vraag naar Dirge, Steven, Max of Jim.”zeg ik zacht. Ik spuug wat bloed uit en sluit mijn ogen. “Ik kom terug voor je Lieve Kathy.”zegt hij zacht. Wacht ff dat heb ik eerder gehoord! O nee, zeg niet dat het zo is. Prins Tom Troniun heb ik een keer eerder ontmoet en toen vond hij me erg leuk. Ik verloor mijn geheugen en heb het nu terug!
“Vindt haar, of je bekoopt het met je leven.”hoor ik Dark Lord roepen. Ik krijs zwak, niet in staat om iets anders te doen dan blijven liggen en hopen. “Dark Lord! Hier onder de struik.”wordt er geschreeuwd. Ik open mijn ogen en wordt met geweld onder de struik vandaan getrokken. Ik krijs zacht en Dark Lord smijt hem weg. Hij hurkt naast me neer, bezorgd en bang. “Ik ben mijn krachten kwijt, alweer.” Breng ik zacht, hoestend uit. Hij kijkt geschrokken en tilt me voorzichtig op. “Schiet op! Ga terug ik kom zo, maak haar kamer gereed.”zegt hij luid. Verbaasd dat hij niet schreeuwt vertrekken ze.
Niet veel later lig ik in mijn bed, in het verband, half genezen. De deur gaat krakend open en Dark Lord komt zachtjes binnen. “Kathy, het spijt me lieverd, maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan nergens vinden wat ik zoek.’zegt hij zacht. “En jij bent daar de dupe van omdat je zo machtig bent.”zegt hij zacht. “Ik zoek liefde.”zegt hij dan zacht. Ik glimlach zwak. “Als je aardig doet…” mijn zin wordt onderbrokken door mijn luide gehoest. “Auw.”zeg ik zacht.”Liefde vindt je niet, dat krijg je. En je hebt het al.”Zeg ik zacht. “Je zoon geeft je liefde. Praat met hem, toon hem dat je diep van binnen wel goed kan zijn, dat je om hem geeft.”Zeg ik zacht.
Er zijn nog geen reacties.