The last war (HFST14)

Kathy pov:

Ik wordt op getild en weer ergens heen gedragen. Dan wordt ik op iets zacht gelegd. Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van een rus. Hij glimlacht kort en ik ga zitten. Ik wrijf over mijn hals en slik even. Mijn ogen flitsten naar een fles water op een bureau. De rus geeft hem aan me. Ik neem flinke slokken en zucht. Hij zet de fles terug en ik kijk rond. Ik zit op een hemel bed. Erg luxe allemaal. De rus kijkt naar een donker figuur in de deuropening. Ik laat me achterover vallen en sluit mijn ogen.

Ik hoor ze zacht fluisteren. “Bewaak deze kamer goed. Als ze ontsnapt is het jouw kop die rolt. Ze is gevaarlijk volgens dertig gevangenissen. Ze zou alle gevangene hebben vrijgelaten en enkele bewakers hebben verscheurd en opgegeten.”zegt de stem. Ik open mijn ogen en kom overeind. Ik zet onschuldige ogen op en kijk de figuur ongelovig aan. “Ik? Een kanibaal? Ben je gek? Ik eet vlees, ja maar geen mensen, dat is walgelijk. Als ik wel een kanibaal was had ik Otto wel opgegeten en me niet laten wurgen.”zeg ik. “Dat is wel zo. Hij heeft haar twee keer geprobeerd te wurgen.”zegt de rus. “Hmf, nou en.”zegt de stem en de figuur vertrekt. De rus gaat weg en twee russen komen binnen. Zei gaven me het vlees.

“Uhm heb je nog honger?”vraagt de linker. “Ik heet Kathy.”zeg ik zacht. “Ik ben Kazan en dit is Nofa.”zegt Kazan. Hij geeft me een bord met een gebakken biefstukje en aardappeltjes. Ik pak het aan en begin te eten met mes en vork. “Fatsoenlijk voedsel.”zeg ik al ik klaar ben met eten. “Bij het verzet was alleen smerig voedsel elke dag gehakt en groente.”zeg ik zacht. De twee russen kijken elkaar even aan en Kazan brengt het bord weg. “Weet je wij willen dit ook liever niet maar we hebben geen keus. We leven liever dan dat we dood zijn.”zegt Nofa. Kazan komt binnen en sluit de deur.

Ik kom van het bed af en doe de mantel af. Ik hang hem op en ga weer zitten. Ik glimlach en zie dat ze beide naar mijn borsten kijken. Ik glimlach verleidelijk en zet mijn benen iets uit elkaar. Ik zie dat ze beide een stijve krijgen en glimlach. “Zin?”vraag ik lief. Beide knikken ze, ze kwijlen haast als de deur open gaat. Een bewaker komt binnen en zucht. “Nofa! Je moet je rondes doen.”zegt hij. Nofa staat op en zucht. Hij verlaat de kamer met een stijve en ik glimlach naar de bewaker die weg gaat. De deur gaat dicht en ik sta op. Ik loop naar Kazan toe en sla mijn armen om zijn hals.

“Laat iedereen vrij en ik geef je wat je wilt.”zeg ik zacht. Kazan kijkt bedenkelijk en knikt dan. Hij verlaat de kamer en ik ga op het bed liggen. “Vrijlaten?”vraagt een luide stem. “Ja, als ze vrij zijn gaan ze zeker op zoek naar het verzet zo weten we waar ze zitten.”zegt Kazan. “Goed.”Zegt de stem. Er klinkt geren en dan komt Kazan binnen. Ze worden vrij gelaten.”zegt hij zacht. Ik knik. “Ik geef je wat je wilt maar niet hier.”zeg ik zacht. Hij knikt en begrijpt waar ik heen wil. Hij verlaat de kamer en ik hoor wat schoten. Dan komt hij binnen met Nofa. Ze helpen me overeind en we verlaten het gebouw.

De gevangenis ontploft en de sporen zijn gewist. “Niemand weet dat jij een gevangene was.” Zegt Kazan. We gaan een groot luxe gebouw binnen. Russen zitten overal en begroeten Kazan en Nofa. Nofa laat me los en ik klamp me vast aan Kazan. “Godver Nofa! We zijn net ontsnapt aan een bende gestoorde gevangene, die de gevangenis hebben opgeblazen en onze maten hebben afgeknald en dan laat je mijn verloofde los.”roept hij. Nofa wuift het weg en Kazan tilt me op. “Meen je dat? De gevangenen zijn ontsnapt en hebben iedereen overhoop geknald.?”vraagt een rus.

“Jup, we konden ontsnappen dankzij mijn lieve Angel. Ze schoot er een paar neer, maar ze ontkwamen met de gewonde. We verlieten het gebouw om te gaan waarschuwen toen het ontplofte.”zegt Nofa. “Goed, ga maar naar jullie kamers.”zegt de rus. Nofa, Kazan en ik gaan naar boven. We gaan naar boven en ik zucht. “Gevaarlijk,als ze er achter komen dan zijn we er geweest.”Zegt Nofa. “Wat willen Jullie?” vraag ik zacht. We willen bij het verzet we spreken Nederlands.”zegt Kazan. “Goed.”zeg zacht. Ik vertel ze waar een luik zit en ze knikken.

“Het gebouw opblazen en dan vertrekken?”vraagt Nofa. Kazan knikt en gaat weg. Hij plaats zo te horen overal explosieve. Hinderlijk een goed gehoor maar ook wel handig. Kazan komt terug en we gaan naar beneden. We verlaten het gebouw met de notie dat we gaan wandelen. Als we een eind weg zijn ontploft het gebouw. Ik begeleid ze naar het luiken ze vertrekken. “Zeg maar dat Kathy jullie heeft gestuurd.”Zeg ik zacht. Ze knikken en verdwijnen. Ik doe mijn mantel om en loop een andere kant op. Onderweg kom ik wat russen tegen. Sommige zijn wel aardig en geven me wat te eten en andere willen seks.