The last war (HFST11)

Drie weken later.
Kathy pov:
Onrustig loop ik richting mijn kamer. Ik ga naar binnen en sluit mezelf op. Ik doe mijn mantel af en kijk in de grote spiegel. Ik ben een Dark Angel, de vleugels willen alleen nog niet komen. Ik draai me om als er op de deur wordt geklopt. Steven heeft een hekel aan Dark Angel`s, als hij erachter komt dat ik er een ben dan ben ik er geweest. “Wie is het?” vraag ik luid. “Steven.”hoor ik hem zeggen. Ik doe snel mijn mantel om en zet mijn masker en bril op. Ik loop naar de deur en open die. Ik laat Steven binnen en zucht even. “Steven, het kan niet langer. Ik maak het uit.”zeg ik zacht.

“Wat! Maar waarom?”vraagt hij geschrokken.”Omdat ik verander in een monster. Ik heb veel vaker zin in vlees en ik heb een hekel gekregen aan groente. Ik heb de neiging een hond te verscheuren als ik er een zie.”zeg ik. Hij komt dichterbij en ik duw hem ruw weg. Ik doe mijn mantel af en leg die over de stoel heen. Ik zet mijn masker en bril af en gooi die in een hoek. Ik sla mijn lange scherpe nagels uit en ontbloot mijn scherpe tanden. “Ik ben een Dark Angel geworden.”zeg ik zacht. “En niet zomaar een, die rus is er ook een. Hij heet Dirge en hij vertelde mij dat ik een Dark Angel Prinses ben.”zeg ik zacht.

Steven deinst vol afschuw achteruit. “Ik zou niemand iets willen aan doen maar ik kan het niet lang tegenhouden. Mijn vleugels komen denk ik later en dan is de transformatie waarschijnlijk compleet.”zeg ik zacht. “Als het zover is, dan moet ik je opsluiten.”zegt hij kil. Ik schudt mijn hoofd. “Heeft geen zin mijn krachten zijn dertig keer zo groot als ik een Dark Angel ben. “zeg ik zacht. Steven loopt naar de deur en ik voel de honger op komen. “Ga weg! Ik heb honger schiet op ga weg! Ik wil niemand verscheuren. Ga weg!”schreeuw ik plots. Ik doe snel mijn mantel om en Steven rukt de deur open. Hij rent naar buiten en sluit de deur.

Ik ren naar de deur en probeer mijn verlangens naar vers vlees te onderukken. Maar tevergeefs, ik ruk de deur uit zijn hengsel en storm naar buiten. Steven waarschuwt iedereen en ze rennen allemaal gillend weg. Max rent zijn kamer uit en ziet me aan komen rennen. “Kathy!”schreeuwt hij. Ik ren zijn kant op en klamp me aan hem vast. “Max! ik moet hier weg. Ik ben een monster!”zeg ik hysterisch. Ik laat hem los en voel een stekende pijn in mijn rug. Ik schreeuw luid en zak op de grond. Mijn vleugels komen door! Er wordt overal naar adem gesnakt. Mijn vleugels beginnen te groeien en worden groter en groter. Ik kom overeind en ruk mijn mantel af.

Ik sla mijn vleugels uit en kijk op. Max doet heftige pogingen om bij mij te komen. Steven houdt hem tegen. Plots geeft Joshua een luid bevel. Allemaal beginnen ze op mij te schieten. Max rukt zich los en begint te schreeuwen. Ik sla mijn vleugels automatisch om mij heen en merk dat ze bescherming bieden tegen de kogels. “Nee, stop! Het is Kathy.”schreeuwt Max luid. Niemand besteed er enige aandacht aan. Ik sprint naar mijn kamer en ga naar binnen. Ik sluit de deur en sluit mezelf op. Ik sla mijn vleugels in, net als mijn scherpe nagels. Ik doe een nieuwe mantel om en doe de cap op.