The last war (HFST9)

Steven pov:
Max loopt achteraan en houd echt alles in de gaten. Die is bang dat ik zijn zusje wat aan doe. Nou als hij denkt dat ik haar wat aan doe heeft ie het mis. Ik zou Kathy nooit wat aan doen, daar is ze veel te lief voor. Kathy loopt vooraan, ver voor mij uit. Ze kletst wat met Roest en Blik. Plots klinkt er een zacht geluid. “Indringer`s, Huk ga waarschuwen snel!” Kathy wordt tegen een muur aangedrukt en er wordt een machine geweer tegen haar hoofd aan gezet. Meteen richten alle kinderen en volwassenen die met Kathy mee kwamen, hun wapens op de man die haar onder schot heeft.

Het is geen rus, misschien is hij van verzet`s groep 1. Toch richt ik zonder te aarzelen mijn wapen op de man. Rus of geen rus hij heeft Kathy gevangen! “Laat haar los.”roept Max plots. Hij rent naar voren en ik hou hem tegen. “Niet doen Max, dat heeft geen zin.”zeg ik zacht. Max balt zijn vuisten en stampt woedend op de grond. Kathy opent haar mond en begint zacht te praten. “Nederland is het enige vrije land. Alle verzet`s groepen zijn uiteen gevallen, behalve verzet`s groep 1. Ik ben Kathy, een van de leiders van deze groep. Wij zijn de overgebleven leden van alle gevallen verzet`s groepen bij elkaar.”

Als je denkt dat ze klaar is, nou verkeerd gedacht. De man luistert in ieder geval. En de andere twintig die bij hem staan ook. “Wij vormen samen een nieuwe groep. Verzet`s groep 0Alfa.”zegt Kathy zacht. “Zeker weten dat jullie geen russen zijn?”vraagt de man. “Sommige van ons spreken Russisch maar we zijn het niet.”zegt Kathy zacht. De man laat haar los en laat zijn wapen zakken. “Ik ben Guiliem. Leider van de wacht groep. Wij behoren tot verzet`s groep 1 en dan de wacht groep.”zegt hij zacht. Ik gebaar dat we onze wapens kunnen laten zakken. Max snelt naar voren en vangt Kathy op die in elkaar zakt.

Ik verstijf Max sleept Kathy deze kant op. Wat mannen gaan voor ons staan en houden hun wapens gereed. Ze vormen een verdediging om ons en de kinderen heen. “Jullie liegen, jullie hebben Kathy verwond!”roept Max kwaad. Ik zak bij Kathy neer en Max legt haar neer. Ik leg mijn hand onder haar hoofd en ze kreun zacht. “Er is iets mis! Nederland wordt aan gevallen en er zijn nog wat mensen boven! Ze zijn achter gebleven.”zegt ze zacht. “Die stommelingen, gelukkig weten de russen niks af van de tunnels.”zegt Tim. “Nee, maar ze weten dat er een grote groep reizigers op zoek is naar verzet`s groep 1.”zegt Kathy zacht. Ze komt overeind en kijkt rond.

Dan richt ze haar wapen op een man met een baard. Hij begint in het Russisch te schreeuwen en ze schiet hem door zijn hoofd. Ze schiet nog twee andere russen neer en bergt haar wapen op. Ze loopt naar de man en overlegt zacht. Dan mogen we doorlopen. We worden begeleid door de man die Kathy onderschot hield. Na een week gelopen te hebben komen we aan bij het zo geheten hoofdkamp. Kathy heeft zich de laatste dagen afgezonderd. Ze loopt helemaal achteraan. Een brede man loopt ons tegemoet. “Ach groep 0Alfa. De overgebleven verzet`s leden van groep 2 tot en met 10.’zegt hij. ‘Leiders?”vraagt hij dan vriendelijk. “Blik, Roest, Tim, Mike, Jinx, Lisa, Maria, Loes, Luna en Tina zijn de raadsleden van groep 0Alfa. Max en zijn wederhelft en Steven zijn de leiders. Ze beslissen alles samen met de raad.”zegt Jip. “Nou Max zijn wederhelft verzint altijd alles, dus zou je zeggen dat zij en Max de echte leiders zijn.”zegt Juri.

“Ik weet niet heel veel af van wat mijn wederhelft en de raad bespreken. Ik bemoei me meer met de kinderen en de veiligheid.”Zegt Max. “Mijn wederhelft is meer de leider dan ik. Zij beslist alles met de raad en ik hou me bezig met de veiligheid van de kinderen.”Zegt Max. “Ik help zo veel ik kan, mijn taak is meer de verdediging opzetten en eventuele aanval`s plannen bedenken.”zeg ik rustig. “Waar is jullie leider dan?”vraagt de man. “Wie bent u eigenlijk?”vraagt Max plots. “Mijn naam is Joshua, ik leid de hoofd verzet`s groep. Onderling hebben we kleinere groepen die elk een taak en een leider hebben.”zegt hij.

“Waar is jullie leider?”vraagt Joshua weer. “Laat iedereen eerst eten en rusten, Joshua. We hebben een lange reis achter de rug. We hebben vanaf Duitsland aan een stuk door gelopen en maar een dag echt gerust. Daarna hebben we meteen een gevangenis overvallen en de gevangene bevrijd.”zegt Max. Joshua knikt en geeft wat bevelen. De kinderen worden ondergebracht bij gezinnen en de mannen en vrouwen krijgen taken toe gewezen. De raad gaat naar een aparte ruimte en Max gaat met ze mee. “Nou waar is de leider van groep 0Alfa?” vraagt Joshua vriendelijk.

Ik kijk om me heen en zie Kathy nergens. Ongerust kijk ik verder. “Geen idee.”zeg ik onrustig. Plots zie ik Kathy. Ze staat bij de ingang van de tunnel waardoor wij kwamen. “Ik ga onze leider wel zoeken.”zeg ik tegen Joshua. Deze knikt en ik loop naar Kathy toe. Ik leg een hand op haar schouder ze draait zich om. “Steven! Ik heb een probleem.”zegt ze zacht. Ik duw haar van me af en kijk haar vragend aan. Ze trekt me de tunnel in en laat haar hand zien. Hij is lang en slank, maar ook lijkbleek. “Ik verander in iets.”zegt ze zacht en een traan verlaat haar oog. Ik veeg hem weg en omhels haar.

“Rustig Angel, het komt wel goed. Je kan nooit iets ergs doen. Al verander je in een griezel, je blijft voor mij altijd mijn lieve Angel.”zeg ik zacht. ‘Ik vind je leuk.”Zegt ze zacht. “Ik jou ook Angel.”Zeg ik zacht. Ze plant haar lippen op die van mij en we zoenen. Dan laten we elkaar los. “Joshua, de leider van verzet`s groep 1 wil je spreken.”Zeg ik zacht. “Die weet zeker niet dat ik een meisje ben?”vraagt Kathy zacht. Ik schudt mijn hoofd en leid haar de gang uit. We gaan naar Joshua en geven hem een hand. “Ik ben Kathy de tweeling zus van Max. Ik leid 0Alfa, met de raad en Steven en Max.”Zegt Kathy rustig.

“Ach jullie zijn die tweeling, de enige tweeling die er nog is.”zegt Joshua rustig. Hij neemt ons mee een kamer in. En Kathy kijkt naar haar arm. “Wit, helemaal wit.”zegt ze paniekerig. Ik pak haar arm vast en stroop haar mouw op. Ze heeft gelijk, haar hele arm is wit en de ander ook. Ik zucht en zie Joshua kijken. “Is er iets? Is ze ziek?”vraagt hij bezorgd. Kathy slikt even en ik trek haar tegen me aan. “Shht rustig Angel waar je ook in verandert je blijft Kathy.”zeg ik zacht. Joshua tikt op een tafel. Kathy gaat op een stoel zitten en schuift ongemakkelijk heen en weer. Ik ga naast haar zitten. Als Joshua iets wil zeggen staat Kathy op. Geërgerd doet ze haar mantel af en legt ze die op de stoel. Ze legt haar Rugzak op de grond.

Ze doet al haar wapens af en legt die ernaast. “Zo flink bewapend.”zegt Joshua. “Iedereen in 0Alfa is heftig bewapend.”Zeg ik kalm. Kathy trekt me mee een hoek in en kijkt me aan. “Het wordt erger! Ik moet hier weg voor ze het zien.”zegt ze in paniek. Ik kijk haar aan en ze trekt haar shirt op. Haar buik is wit net als haar rug en haar armen. “Kan ze ergens douchen?” vraag ik plots. Joshua knikt en wijst ons de badkamer. Ik pak Kathy`s spullen en verhuis ze naar de badkamer. Ik loodst Kathy naar binnen en doe de deur op slot. Ze kleed zich uit. Haar hele lichaam is wit, behalve haar gezicht. “Wat moet ik doen? Steven! Ik wil niet dat iemand me ziet veranderen.”zegt ze in paniek.

Het wit kruipt omhoog naar haar gezicht en niet veel later is ze lijk bleek. Haar haren en ogen zijn nog normaal, maar haar gehele lichaam is wit. Ze is totaal in paniek. Ik draai de kraan open en wacht tot het water op temperatuur is. Ik duw haar zacht onder de douche en ze wast zich. Haar nagels worden langer en scherper. Ik draai de kraan uit en droog haar af. Ze trekt haar kleding weer aan en kijkt in paniek naar haar spiegelbeeld. “Wat moet ik doen?”jammert ze. Ik trek haar tegen mij aan en knuffel haar. “Rustig, Angel , het komt wel goed.”zeg ik geruststellend.
We laten elkaar los en lopen de badkamer uit. We gaan naast elkaar zitten op een stoel en Joshua zucht. “Kathy ben je soms ziek? Je ziet nogal bleek.”zegt hij kalm. Kathy schudt haar hoofd. “Nee, ik ben niet ziek. Het begon net pas. En het werd met de minuut erger. Ik verander ergens in maar ik heb geen idee in wat. Dit is nog nooit eerder gebeurd.”zegt ze kalm. Er wordt op de deur geklopt en Kathy zet haar capuchon op. “Binnen.”zegt Joshua zacht. De deur gaat open en twee mannen komen binnen, met tussen hen in een jonge Russische rebel.

De jonge Rus heeft een lijkbleke huid en fel rode ogen. Zijn haren zijn kort en donkerbruin met een rode gloed. Zijn oren zijn puntig en zijn nagels extreem lang. Kathy schuift onrustig heen en weer. De rus draagt zwarte kleding, een zwarte broek, een zwart shirt met lange mouwen. Zwarte handschoenen met open vingers. Zwarte leren laarzen en een zwarte lange leren mantel. De Rus heft zijn hoofd op en begint in het Russisch te ratelen. “Dat gebeurt nu altijd, we spreken geen Russisch.”zegt Joshua zuchtend.

“Er zijn er een paar in onze groep die Russisch spreken, maar niet vloeiend. Misschien dat Max en Kathy het wel spreken.”zeg ik zacht. “Ik spreek alle talen, Max maar de helft.”zegt Kathy rustig, haar stem klinkt hoog en zuiver. De Rus stopt met praten en zijn ogen flitsen Kathy`s kant op. Zijn ogen glinsteren gevaarlijk en zijn mond wordt een grijns. Ik sta op en loop naar Kathy toe. Ik trek haar de badkamer in en ze zet haar kap af. Haar haren zijn langer en iets donkerder van kleur. Haar ogen worden in plaats van groen, geel groenig. Haar nagels zijn gestopt met groeien. Ik voel er aan, ze zijn hard en scherp.

We lopen de badkamer uit en gaan weer zitten. De rus begint weer te ratelen en heeft zijn ogen niet op Joshua of mij gericht maar op Kathy. Kathy kijkt mijn richting op. “Joshua, Steven kunnen jullie ons even alleen laten, ik praat wel met hem.”zegt zacht. Joshua en ik lopen de kamer uit en Joshua knikt naar de twee mannen. Ze zetten de rus op een stoel en binden hem vast. Dan verlaten ze de kamer. Joshua loopt weg om te kijken hoe het met de kinderen is. Max zit een eind verderop en leert wat kinderen hoe ze met een mes moeten gooien.