The last war (HFST6)

Max en ik komen dichterbij. “Tim kop dicht laat mij maar.”zeg ik zacht. Wetend dat Steven hier ergens is, naar wat ik laatst heb gehoord is hij de leider van deze bende. “Is jullie leider daar? Ik moet hem dringen spreken.’Zeg ik rustig, met een toon die geen tegenspraak dult. “Jup.”zegt de linker man. “Jik ga jij Steven ff halen.”zegt hij. “Hij zal wel een naam willen weten.”zegt Jik droog met een snelle blik op mij en de rest van 0alfa. “Angel, zeg hem dat Angel er is.”zeg ik kalm. Jik haast zich naar binnen. Na een kwartier is hij terug. Ik veeg mijn lange witblonde haren naar achteren. “Wie van jullie is Angel?”vraagt de stem van Steven luid en dringend. Kinderen gaan moe en uitgeput op de grond zitten en de volwassenen onder ons geven ze te eten. Max kijkt waakzaam met wat mannen om zich heen. Hun wapens in de aanslag.

Ik stap naar voren en veeg geërgerd mijn haar achter mijn oren. Steven`s mond valt open. “Angel!”zegt hij verbaasd. Hij en ik hebben elkaar eens ontmoet toen ik was weg gelopen van het verzet. Ik kijk naar de grond en Max komt bezorgd naast me staan. Hij slaat zijn arm om me heen en drukt me tegen zich aan. “Het is een ramp ’Steven’ alle verzet`s groepen zijn overmeesterd door de russen. Alleen groep 1 niet, maar die locatie is vrijwel onbekend.”zeg ik. Steven zucht even en vloekt binnensmonds. ‘Jik Jip neem de kinderen naar binnen, laat ze rusten.”zegt hij. “Wie heeft de leiding?” vraagt hij dan aan mij. “Blik, Roest, Tim, Mike, Jinx, Lisa, Maria, Loes, Luna en Tina zijn onze raadsleden zij beslissen of de plannen goed zijn of niet en hebben een gedeelde leiding.”zegt Torak, voordat hij naar binnen loopt. “Leuke kinderen.”zegt Steven. “Iedereen hier hoorde tot verzet`s groep 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 of 10. We hebben de meeste onderweg opgepikt.”zegt Max.

“Maar wie is de directe leidinggevende?”vraagt Steven. “Max en Kathy.”zegt Roest. Steven knikt en we lopen naar binnen. Tot nu toe heeft ie nog niet gezegd dat hij me heeft gemist. De deur wordt vergrendeld en we gaan een grote ruimte in. Overal zitten of staan mannen, vrouwen en kinderen. Jullie groep zit in de kamer hiernaast.”zegt Steven zacht. “Ik praat even met Max en Kathy.”zegt hij tegen de raadsleden. Die lopen naar de kamer hiernaast. Steven trekt ons mee naar een andere kamer. Hij gaat zitten op een stoel en Max ploft op de vensterbank. Ik zeg geen woord en hoor gemompel. “Ik denk dat je met Kathy alleen moet praten, zij kent je…. denk ik, en ik weet niet veel.”zegt Max. Zo aangevend dat ik de echte leider ben.

Er klinkt geschuif en Max verlaat de kamer en sluit de deur. Plots voel ik twee armen om me heen. “O Angel wat is er toch met je?” vraagt Steven zacht. Hij duwt me op een stoel en gaat voor mij zitten, op zijn hurken. Ik hef mijn gezicht op en zucht. “Het is allemaal zo moeilijk, ik moet een hele groep leiden. We zijn op weg naar de moonflat, naar de gangenstelsels. Van daaruit hopen we verzet`s groep 1 te bereiken.”zeg ik zacht. “Weten de andere dit?”vraagt Steven zacht. “Nee, alleen de raadsleden en Max.”zeg ik zacht.

“Tja hier is ook een luik, we hebben hem nog niet geopend. Maar ik denk dat er een gang onder zit.”zegt Steven plots. Ik kijk hem ongelovig aan. “Dat is prefect, we moeten zo snel mogelijk de stelsels in. Nu nog niet, over een paar dagen als iedereen op volle sterkte is.”zeg ik zacht als ik zijn gezicht zie. “Ik ga met de je mee.”zegt hij zacht. “Het is gevaarlijk, als we de groep hebben bereikt moeten we zo snel mogelijk de gevangen genomen verzet`s leden bevrijden.”zeg ik zacht. “Waarom niet morgen al? De gevangenis waar de meeste zitten is hier niet ver vandaan. Hij wordt niet zo goed bewaakt omdat de russen er geen zin in hadden. Er staan wat robot`s voor, die het constant hebben over hun broers Blik en Roest.”zegt Steven. “Blik en Roest gaan dan morgen mee.”zeg ik zacht.