The last war (HFST 2)

Max pov:
“Ik heb jullie twee gezien. Jullie vuurde vuur af op ijs, om water te maken.”zegt Blik. “Niet verder vertellen.”zeg ik zacht. Ze knikken beide en we lopen stug verder. Tegen tienen laten we ze stoppen om te eten, drinken en te slapen. De twee mannen, vrouwen en robot`s houden de wacht. Kathy en ik lossen ze af om twee uur in de nacht. Om vijf uur in de ochtend lossen zij ons af. Om acht uur eten we allemaal en drinken we wat water. Dan gaan we verder. We lopen nog zeker drie uur tot we het luik bereiken. Ik luister goed, samen met Kathy of er boven geen gevaar is. Zacht wrik ik het luik open en kijk naar buiten. Ik zie wat tenten en hutjes. En hier en daar wat mannen en vrouwen. Ik klim eruit en de mannen en vrouwen kijken om. Ze richten hun wapens allemaal massaal op mij.

Ik besteed er geen aandacht aan en help Kathy eruit. Dan volgen de twee robot`s en dan de kinderen. Ik hoor dat ze achter ons hun wapens hebben laten zaken. Als de laatste kinderen eruit zijn, gooi ik het luik dicht. Jinx brengt verslag uit aan verzet`s lijder van groep 5. Die kijkt verwonderd naar Kathy en mij. “Deze twee vijftien jarige heeft een hele groep kinderen door de tunnel hierheen geleidt?”vraagt hij. “Ja, Jack vertrouwde ze erg. Ze hebben altijd gelijk als er wordt aangevallen. Zo ook gister. Kathy vuurde en schakelde twee mannen uit zonder dat Jack een bevel had gegeven. Niemand wist precies wanneer een leger kwam door al die mist.”zegt Jinx.

“We hebben een heel goed gehoor. Zo hebben we ook verzet`s groep 2 kunnen ontvluchten voordat iedereen werd opgepakt.”zegt Kathy. “Ze kwamen aan met dertig kinderen en vier volwassenen.”zegt Jinx, zo ons verhaal bevestigend. “Goed de kinderen kunnen ondergebracht worden bij gezinnen en dan gaan we eten.”zegt de leider die Otto heet. Kathy en ik brengen de kinderen persoonlijk onder bij goede gezinnen. De twee andere oudste. Luke en Torak weigeren samen met de twee andere veertien jarige Lisa en Mark. “Wij willen bij jullie blijven. Straks gaat het weer fout, wij willen niet opgepakt worden.”zegt Luke. “Goed maar wij slapen niet in tenten maar buiten.”zeg ik zacht.

“Scheelt er wat?”vraagt Otto die erbij komt staan. “Wij willen niet ondergebracht worden bij een gezin. Kathy en Max kennen wij al vanaf onze geboorte. We zijn alle vier veertien en zij vijftien. Wij komen ook uit groep 2.”zegt Luke. “Dat is wel waar, ze hebben de gevaren gezien omdat ze altijd bij ons waren.”zegt Kathy. “Hm tja ik heb de andere kinderen gesproken. Deze groep blijft ook liever bij jullie.”zegt Otto en hij zet een stap opzij. Wel dertig dertien en twaalf jarigen rennen onze kant op. Tien en elf jarige zitten er ook tussen.

“Het is niet echt een probleem. We kunnen ze makkelijk aan, en meestal vormen ze groepjes. Dat was in de tunnel ook zo. De grote`s bewaken de kleineren.”zegt Kathy. “Maar we slapen wel altijd buiten, om op te letten.”zeg ik. “Ach we hebben robot`s op de uitkijk staan.”zegt Otto. “Misschien dat we ergens nog een tent hebben.”Zegt hij nadenken. “Voor 36 kinderen?”vraagt Kathy droog. Otto knikt en loopt weg. Ongeveer twee uur later, het wordt al donker, komt hij terug met wat lappen en tien mannen. De tien mannen zetten een grote tent op en slepen veldbedden naar binnen. We laten de kinderen eten en stoppen ze in bed.