#64.

Na een tijd bewoog ik mijn handen richting Bill’s benen. Voorzichtig en ontzettend langzaam liet ik mijn hand op zijn dij rusten. Ik schoof mijn hand wat meer omhoog en gaf toen uiteindelijk een zacht kneepje in z’n been. Het was amper voelbaar, maar ik wist dat hij iedere aanraking van me meer dan goed voelde. Ik bleef voor me uit staren en zag hoe verschillende boetiekjes aan me voorbij gingen. Toch kon ik het niet laten om stiekem een keertje naar Bill te kijken. Bij iedere subtiele handbeweging van me zag ik hoe hij telkens een kirgeluidje moest inslikken. Ik vond deze manier van plagen wel leuk. Ik moest me toch ergens mee bezighouden. Het zag er niet naar uit dat we gingen shoppen en ik kon in mijn hoofd ook niets anders verzinnen. Er zat dus niets anders op dan geduldig te blijven wachten. Ik moest alles maar nemen zoals het kwam.
“Bill, de weg ligt voor je en niet tussen je benen.” Tom’s ogen waren gefixeerd op mijn linkerhand. Ik kreeg een brandend gevoel ervan. Mijn vingers voelden klam aan, maar ik kon ze niet weghalen van Bill’s lichaam. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Bill naar mijn vingers gluren. Hij genoot van dit soort kleine dingetjes. Ik zag het aan de grijns die op zijn gezicht verschenen was. Tom maakte een kuchend geluidje. “En dan ben ik de chauffeur met het onverantwoord rijgedrag.” Ik draaide me om en keek Tom lachend aan. Het sarcasme droop uit de woorden die hij zei. “Dat ziet er al beter uit”, ging hij verder. Ik keek hem vragend aan en besefte pas een paar seconden later dat ik mijn hand van Bill weggetrokken had toen ik me omgedraaid had. Bill wierp Tom een nijdige blik toe vanuit zijn achteruitkijkspiegel. Daar eindigde Bill’s kleine pleziertje dus. Ik vouwde mijn handen op mijn schoot en concentreerde me op het zachte ronken van de motor. Uiteindelijk liet ik mijn hoofd weer scheefhangen en dutte ik in.