*36

Sasja pov:

Bijdehand zijn? Sinds Christine was ik niet anders. Sean was er verbaast over, net als mama. Ik leefde zoveel meer sinds Christine! Ik was weer, wie ik altijd geweest was en Sean en ik hadden ook meer lol. De laatste tijd was wat raar gegaan met Christine, maar vandaag was weer geweldig, tot op zekere hoogte. Eerst waren we brutaal, in de stad was ik ook net zo hard bijdehand, en zat ik te klieren. Toen ik Christine’s mobiel had laten vallen, was het gedaan met de pret. Op de terug weg voelde ik me lullig. Op dat moment kwamen we bij Christine aan. "Chris?" vroeg ik zachtjes. "Hmm." Kreeg ik als antwoord. "Waarom hebben we ruzie?" vroeg ik, niet zeker wetend waar het nou over ging."Geen idee, onzin?" vroeg Christine. "Vriendjes?" Vroeg ik met een glimlach. "Vriendjes." zei Christine en ging de auto uit. Ik glimlachte en merkte toen de open deur op. Snel deed ik het raampje open. “Staat jullie deur altijd open?” Vroeg ik. Chris haalde haar schouders op.“Pa zal hem wel vergeten zijn in zijn haast.” Zei ze. Ik grinnikte.“Oke, he, ik zie je morge weer op school! Bye schat!” Zei ik vrolijk. “Bye” Antwoordde Chris wat afwezig. Ik haalde mijn schouders op en reed naar huis.
Thuis liep ik door naar boven en liet me op bed vallen. Over een uur zou Sean pas thuis komen. Ik pakte mijn dagboek erbij en begon erin te schrijven. Over hoe mijn dag was geweest en hoe steeds dezelfde vraag weer boven kwam. Vond hij mij ook leuk? Ik schudde mijn hoofd en borg mijn dagboek weer op. Vervolgens pakte ik mijn gitaar en begon rustig te spelen en te zingen. Zo sloot ik mijn gedachtes uit. Ik was zo verzonken in mijn muziek, dat ik niet door had dat Sean in mijn deuropening stond.“Je moet echt wat met je stem doen Sam.” Zei hij. Ik zuchtte zachtjes.
“Sam! Dat heb je me nu al wel honderd keer vertelt!” zei ik verveeld. Sean grinnikte en kwam naast me op bed zitten.“Waarom die liefdesliedjes? Das niet jou stijl, wie is de gelukkige?” Vroeg hij vrolijk. Ik bloosde.“Voor mij een weet, voor jou een vraag.” Antwoordde ik geheimzinnig. Sean keek me smekend aan. “Pleaaassseee.” Hij zette zelfs zijn puppy ogen op! Ik kreunde verslagen en mompelde onverstaanbaar de naam. “Wie zeg je?” vroeg Sean. “Jacob, nou goed!” zei ik. Sean keek me verbaast aan. “Jemig, ik ben blind geweest zeg! Nu je het zegt heb ik pas door! Wat een slechte tweelingbroer ben ik!” Zei Sean. Ik lachte. “Je bent geen vrouw Sean, kun je ook niets aan doen.” Zei ik grinnikend. Sean gaf me speels een duw. Ik glimlachte. “Gelukkig ben ik er geen! He, wat zou je er van vinden als we, samen, met het muziekfestival op school meedoen?” Sean was helemaal opgewonden bij dat idee. Ik fronste. “Samen? Jij en ik?” Vroeg ik nadenkend. Sean knikte driftig. “Hm…. Oke, goed.” Stemde ik dan toch maar in. Sean rende vrolijk een rondje door mijn kamer en ik moest lachen.
“Geweldig! Ik ga meteen een liedje uitzoeken!” en weg was Sean. Ik grinnikte en besloot Chris te bellen om het haar te vertellen. Hopelijk nam ze op!