045

"En nu ga je me vertellen waarom jullie met die mensen liepen!" Riep Sam boos. "Nou we kwamen die gewoon mensen tegen in het bos." Mompelde Jake. Ik keek Sam verbaasd aan. Ik snap niet waarom hij nou zo boos reageert, er is toch helemaal niks gebeurd? We liepen alleen naast die personen, meer niet. "Oh, jullie kwamen ze gewoon tegen! Met hoeveel waren ze? Zes?" vroeg Sam boos. "Je zag toch dat ze met zijn vieren waren, of ben je soms blind?" vroeg ik. Sam keek me eerst verbaasd aan maar daarna veranderde zijn blik, hij keek woedend. "Oh maak dat de kat wijs. Jij gaat me niet vertellen dat je zo goed bent en dat je die gasten niks aan gedaan hebt!" riep Sam boos. "Volgens mij zijn jullie honden en geen katten!" snauwde ik terug. Sam trilde even maar werd daarna weer rustig. "Jij vuile parasiet, jij moet eens op je woorden gaan letten. Vind je het gek dat wij je niet vertrouwen." Siste Embry en hij stond op en ging voor me staan . "Ja dat vind ik gek ja." zei ik. "Je bent gewoon gek." zei Embry en hij greep mijn arm vast. "Je laat me binnen twee seconden los of ik gooi je uit het raam." zei ik kalm. "Ha, dat lukt je toch niet." zei Embry spottend. "Nou dan is dit een mooie kans om mijn element te oefenen." zei ik en ik voelde de kracht langzaam aan opbouwen. Ik deed dezelfde beweging als daarstraks in het bos. Binnen een paar seconden zat er een enorme bal van kracht tussen mijn handen. Ik drukte de bal richting Embry en hij vloog zo het huis uit. Iedereen zat me verbaasd aan te kijken. "Ik zei het toch." zei ik en ik keek door het gat in de muur. Embry stond op en keek me boos aan. "Embry stop, het is je eigen schuld. Christine had je gewaarschuwd." zei Sam. Daarna richtte Sam zijn blik naar mij. "Je hebt veel geleerd in een dag." zei hij tevreden. "Ook al ben ik een 'bloedzuiger', het betekend nog niet dat ik dom ben." Zei ik. Elena, of ja mama, keek me trots aan. "Je bent een dag bezig geweest en je bent nou al zo goed." Zei ze met een grijns. "Het zit in de genen." zei ik met een glimlach. "Wat een lieverd is het ook. Ik vind het zo jammer dat ik haar al die jaren heb moeten missen. Ik hoop dat onze band ooit zo wordt als die van een echte moeder en dochter". "Dat hoop ik ook, El.. Mama." Zei ik. Iedereen keek me verbaasd aan maar Elena wist wat ik bedoelde. De tranen sprongen in haar ogen. "Ik denk dat je er klaar voor bent." Zei ze. "Klaar voor wat?" vroegen Jacob en ik verbaasd. Hebben wij iets gemist toen we weg waren ofzo? "Je bent klaar om terug naar school te gaan." zei Elena. "WAT!" Riep Embry terwijl hij via de voordeur het huis in kwam lopen. "Ehm, waarom neem je de voordeur als daar een huge gat zit?" vroeg Jared met een gemene grijns. "Ach stik jij maar lekker in die muffin van je." Siste Embry en hij keek weer in de richting van mij en Elena. Hij wou wat zeggen maar Elena was hem voor. "Jij hebt niks te zeggen Embry. Christine gaat morgen naar school, punt uit!" Zei Elena. "Een vrouw met ballen." mompelde Jared. Ik keek Jared met een grijns aan. Die gast is echt geweldig! "Oke, ik geef je ook toestemming om naar school te gaan, want ik heb er de volle vertrouwen in. Ik geloof het dat je de mensen uit het bos niks aan gedaan hebt. Maar er is wel een ding." Zei Billy. Ik keek verbaasd achter me. Om heel eerlijk te zijn, ik wist niet dat hij er ook was. Ik wachtte de reactie van Billy af. "Je gaat eerst mijn huis opknappen." Zei hij en hij wees naar het gat waar Embry zojuist doorheen was gevlogen. "Is dat het? Dat doe ik wel eventjes" zei ik met een grijns. Ik heb echt zin om terug te keren op school!