72. You're so special.

Tijdens het ontbijten werd het flirten steeds erger. Het ging van ‘per ongeluk’ elkaars hand aanraken tot ondertafel met mijn voet langs zijn benen te glijden. Ik vond dit geheimzinnig gedoe leuk. Het gaf een kick om te weten, dat alleen ik en Bill wisten welke spelletjes we speelden en de rest zo goed als niets doorhad. “ Ik ga mijn kleren aandoen.” Zei ik nadat ik gegeten had. Tom en Friedolien knikten. Ik stond recht en toen ik voorbij Bill wandelde liet ik mijn hand over zijn naakte rug glijden. Nog vlug zag ik hoe hij kippenvel kreeg en Tom ons een rare en ondeugende blik toewierp.

Na een goed halfuur was ik eindelijk klaar. Ik zat op Bill zijn kamer wat op zijn laptop te klooien die hij me had gegeven voor hij zich ging gaan klaarmaken. Om de één of andere reden zat ik in zijn webgeschiedenis te kijken. plots trok ik grote ogen toen ik mijn naam en verschillende sites zag staan. Had hij mij opgezocht op internet? Ik klikte een site aan en stond versteld. ik wist niet dat ik zo populair was op internet. Met grote ogen stond ik te kijken naar sportsites waar ik een pagina op had met allerlei gegevens van me op. Zelfs filmpjes met oude en nieuwe routines van me. Ik had er eigenlijk nooit zelf aangedacht om mezelf op te zoeken op internet of YouTube ofzo. Tientallen vragen rezen op in mijn hoofd. Waarom had hij me opgezocht op internet? Wat wilde hij te weten komen? Nadat ik alle sites had bekeken concludeerde ik dat hij gewoon geïnteresseerd moest zijn in mijn sportcarrière. Ach, eigenlijk mocht ik het niet erg vinden dat hij dat deed. Zelf had hij duizenden meisjes die vast elke dag zijn naam intikten op Google ofzo om dingen te weten te komen over hem. Dit was normaal, ik deed dit toch ook over Bill. Verder kon ik niet nadenken want de kamerdeur vloog open en Bill kwam binnen gewandeld. Hij zag er prachtig uit. Zijn make-up zat perfect, zelfs nog beter dan het mijne. Zijn haar lag weer perfect en ik zag dat hij lang voor zijn kleerkast had gestaan. Hij zag er gewoon oogverblindend uit. ik besefte plots weer waarom ik verliefd was geworden op hem.

“ Zullen we gaan?” vroeg hij. Ik keek even op mij horloge en zag dat het al bijna 12 uur was. “ Is het al zo laat?” vroeg ik ongeloofwaardig. Bill knikte en zei : “ Ja, we eten wel iets in de stad.” En hij gaf me een knipoog. Ik zette Bill zijn laptop aan de kant en stond recht. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang : “ Je bent toch zo’n schatje!” met een brede glimlach liep ik de deur uit met Bill op mijn hielen. We liepen samen naar beneden en namen onze handtassen. Bill ging naar de woonkamer en ik hoorde hem zeggen : “ Tom! Hou dat voor als we weg zijn,ja?” zijn stem klonk wat gechoqueerd. Ik moest mijn lach inhouden in de gang, ik stond me dingen voor te stellen over wat er in de woonkamer zich aan het afspelen was. “ Wij zijn weg.” Hoorde ik Bill nog mompelen na een hoop gezeur tussen de gebroeders Kaulitz. Bill kwam de gang ingewandeld waar ik stond te wachten op hem. Ik zag dat zijn gezicht op onweren stond. Ik beet op mijn onderlip maar toen hij me aankeek zag ik dat er zich weer een glimlach over zijn gezicht sierde. Hij nam zijn autosleutels die aan het haakje hingen en hij deed de voordeur open voor me.