*35

"Zullen we eerst gaan winkelen en daarna naar de film?" vroeg Sasja. "We kunnen eerst ook ergens gaan eten, ik sterf van de honger." zei ik. Sasja keek me verbaasd aan. "Wat?" vroeg ik verbaasd. "Nee niks." zei ze met een grijns. We liepen naar een terrasje en ploften neer. "De vorige keer dat we bij dit terrasje waren kwam de directeur langs lopen. Weet je dan nog?" vroeg Sasja. "Toen waren we er ook uitgestuurd, of niet?" vroeg ik lachend. "Weetje, dit is de tweede keer dat ik eruit gestuurd ben. En beide keren was met jou." zei Sasja en ze gaf me een boze blik. "Nou ja zeg, jij hebt hier de grootste mond." zei ik verontwaardigd. "Het was maar een grapje hoor." zei Sasja en ze gaf me een knipoog. "Kan ik deze dames ergens mee helpen?" vroeg een mannenstem. Ik draaide me om en zag de ober staan. "Doe maar een chocolade melk met slagroom." zei ik met een fake smile. "En u?" vroeg de ober aan Sas. "Ik ben geen oude tak van vijftig, dus noem me alsjeblieft gewoon je. En doe mij maar hetzelfde als haar." zei Sasja en ze draaide zich weer om. De ober bleef even staan en liep toen met een verbaasd gezicht weg. "Ik dacht dat je al zestig was?" vroeg ik verbaasd. "Nouja, eigenlijk ben ik al ver in de zeventig, maar ja dan lijk ik zo oud." zei Sas met een grijns. Dat kind is echt gestoord, wie gaat er nou zo reageren tegen een ober? Oke, de klant is koning. Maar dan nog, ik zou nooit zo reageren. Althans, ik denk dat ik niet zo zou reageren. Op dat moment werden de drankjes voor ons neer gezet. Ik keek naast me en zag dat het een andere ober was dan hiervoor. "Ik denk dat hij niet meer terug durft." zei ik zachtjes. "Arm joch." zei Sasja met een gemene grijns. Oke, die meent er dus echt helemaal niks van.

Sasja en ik waren al een hele poos aan het praten toen mijn mobiel afging. Sasja pakte snel mijn mobiel en las het smsje. "Ahww, Embry houdt van me." zei Sasja met een brede grijns. "Rotkind geef hier." zei ik verontwaardigd. Sasja liet snel mijn mobiel los waardoor hij op de grond viel. "Dankje wel sukkel, heel erg goed gedaan." mompelde ik. "Graag gedaan." zei ze met een grijns. Dat kind moet ook overal een grapje van maken. "Zullen we gaan, ik heb geen zin meer." zei ik nors. Sasja keek me verbaasd aan maar ging toen toch maar mee. De hele rit naar huis was het stil, waarom ik zo boos deed? Om heel eerlijk te zijn, geen idee. Het was tenslotte maar een mobiel die op de grond was gevallen. De hele weg was het stil gebleven, ach ja. Iedereen heeft toch wel eens ruzie. Op dat moment kwamen we bij mijn huis aan. "Chris?" vroeg Sasja zachtjes. "Hmm." zei ik. "Waarom hebben we ruzie?" vroeg ze. "Geen idee, onzin?" vroeg ik. "Vriendjes?" zei Sasja met een glimlach. "Vriendjes." zei ik en ik ging de auto uit. Hee dat is vreemd, waarom staat de voordeur wagenwijd open?