Hoofdstuk 1

2 jaar later

Ik woon inmiddels samen met Fernando. Al best een tijdje eigenlijk. In een villa aan de rand van de stad, dus niet meer in dat flat. Gelukkig. Al hadden papa en Marilyn er in het begin nogal erg in, Fernando en ik deden er niet zoveel op uit. En blijkbaar heeft het geholpen, want nu vinden ze het wel best dat we samenwonen.
Olalla en Demy zijn alweer gescheiden, en ja dat had ik al verwacht. Niemand kan het lang uithouden met een lul van een vent, zoals Demy. Hun ondertussen anderhalf-jarige dochtertje Liz reist heen en weer -vraag me niet hoe-, van Nederland, waar Demy inmiddels voetbalt bij de Jupiler League-club Telstar, naar Liverpool, waar Olalla nog steeds verblijft in het huis naast papa en Marilyn. Er is een rechtzaak en alles, omdat ze beide Liz willen. Stelletje achterlijken. Ja sorry, soms erger ik me er kapot aan. En ik ben niet de enige.
Volgende week is de transferperiode weer begonnen. Toch spannend, aangezien Fernando nogal gewilt is bij andere clubs. Lees: Chelsea, Man City -nee daar gaat ie niet naartoe- , Internazionale en weet ik veel wat allemaal nog meer. Ik kan ze allemaal niet onthouden. En wat maakt het ook uit eigenlijk.
Al zie ik mezelf echt nog niet in Italië of in een ander land zitten, nee absoluut niet. Maar ik zal wel moeten als Fernando naar een andere club gaat, aangezien ik hier niet alleen achter wil blijven.
Hoe dan ook, mijn leven is niet veel veranderd sinds 2 jaar geleden, behalve dan dat ik bij Fernando in huis woon en natuurlijk ben ik nog gekker op hem geworden. Bij die gedachte moet ik altijd lachen. Dat ik ooit haatgevoelens voor hem heb gehad.