Because you were/are special to us/me (FTSK) 22

Als we in de luchthaven zijn kijk ik de hele tijd rond in de hoop Kyle toch te zien. "Kom Elisa, we moeten in het vliegtuig stappen. Die Kyle komt toch niet meer." Mijn moeder trekt me mee terwijl ik nog steeds rond kijk.

Alle passagiers zijn aan boord maar nergens is Kyle te bespeuren. "Ik haat hem." mompel ik tegen Caleb en kijk naar de lege stoel naast me. "Dat begrijp ik volkomen. Die sukkel gaf veel om jou en jij om hem. Als het hem dan uitkomt laat hij je vallen als een baksteen. Maar wij hebben je opgevangen." Een klein lachje kan ik niet onderdrukken. Caleb is echt een grote broer voor mij en dat kan niemand me afnemen. "Heb ik al gezegd dat je net een grote broer voor me bent?" Hij lacht en knikt. "Je zei laatst nog 'Caleb, my big bro' dus van dat moment wist ik het wel. Eerlijk gezegd is het gedacht dat jij mijn kleine zusje bent wel leuk." geeft hij toe."Mensen, mag ik even stilte vragen voor een kleine mededeling." wordt er omgeroepen. "Ga uw gang." wordt er stil achter gezegd en dan worden mijn ogen groot. "Ik weet dat ik de laatste week niet echt een goede vriend geweest ben, ik liet je in de steek, ik sprak niet meer tegen je of ik zag je niet meer. Je betekende en betekent nog steeds heel veel voor me en ik wil je niet kwijt. Ik bedoel, volgens mij ben je heel erg boos op me om alles wat ik gedaan heb, of juist niet gedaan heb, daarom krijg je het ticket en het geld terug dat je ouders voor mij betaalden. Ik weet zeker dat je veel plezier zal maken met Jonathan, Caleb, Marc, Kent en Austin. Jongens, pas goed op haar." Ik loop richting de cockpit die geopend wordt. Kyle komt eruit met een omslag in zijn hand. "Het spijt me echt Elisa" Hij geeft me de omslag en roffelt in zijn zak. "Hier, dat is ook nog voor jou." Hij stopt een doosje in mijn hand en wil weggaan maar ik neem zijn pols vast. "Er is nog een plaatsje vrij naast mij." probeer ik hem te overtuigen. "Zelfs na alles wat er is gebeurd?" Verbaasd kijkt hij me aan. "Zelfs na dat alles." bevestig ik. Hij kijkt schuldig en besluit me dan toch te volgen. Er wordt geklapt en gefloten, daarna stijgen we op.

"Heb je eigenlijk iets van bagage mee?" Kyle slaagt tegen zijn hoofd. "Auw, dat was mijn buil en nee, ik heb niets mee." legt hij uit. "Daar zijn stiefbroers voor. Ik hoopte al op zo'n actie van jou dus nam ik maar een koffer kledij van jou mee. Als je nog zo eens een actie onderneemt moet je ervoor zorgen dat je alle bewijsmateriaal doet verdwijnen." Caleb, Jonathan, Austin en Kent beginnen te lachen, net zoals mijn vader, Kyle en ik. "Inspecteur Marc Stewart heeft zijn job goed gedaan. Bedankt Marc" zegt Kyle lachend. Waarom mijn moeder niet lacht is een raadsel maar daar trek ik me nu niets van aan. Ik vraag het haar straks wel als we in België zijn. Nu wil ik met Kyle praten, lachen en gek doen. "Ik heb je gemist." laat ik hem weten terwijl ik mijn arm in zijn arm haak en mijn hoofd tegen zijn arm laat rusten. "Ik heb jou ook gemist." Hij geeft een kus op mijn hoofd en laat zich wat onderuit zakken. Ik herleg mijn hoofd op zijn schouder en hij legt zijn hoofd op mijn hoofd. Ik bedenk ineens dat ik het cadeautje van Kyle nog niet geopend heb. In het doosje zit een ketting met een klein hangertje aan. "Vindt je het mooi?" Ik kijk omhoog. "Natuurlijk vind ik het mooi. Haal het alsjeblieft nooit meer in je hoofd weg te gaan uit mijn leven." Hij geeft me een kus op mijn hoofd. "Nooit meer." beloofd hij. Ik geef hem de ketting en hij doet ze me om.

Als we eindelijk met onze voeten op Belgische bodem staan besluit ik mijn moeder aan te spreken. "Waarom lachte je niet met Marc?" Ze kijkt me aan en brandt los. "Met Marc heb ik geen problemen maar met dat geblondeerd ventje wel. Hij maakt je ongelukkig als het hem uitkomt en verschijnt weer als hij zich bedenkt dat hij je nodig heeft. Van een sukkel gesproken." ratelt ze door. "Dat ventje heeft een naam en blijkbaar moet hij onzeker geweest zijn ofzo. Vorig jaar was hij toch..." Mijn moeder gaat meteen in de tegenaanval. "Vorig jaar lag hij 2 maanden in coma,dat telt niet." Ik besluit me niet te laten doen. "Na die 2 maanden ben ik nog 2 weken gebleven en in die 2 weken heb ik een hele lieve jongen leren kennen. Net voor ik vertrok heeft hij me gekust. Ik voelde me het gelukkigste meisje op aarde voor heel even want ik heb me weg getrokken omdat een relatie moeilijk zou zijn. Ik had hem gekwetst door toen terug te trekken mama. Hij leerde een meisje kennen die hem ook gekwetst heeft. Hoe zou jij je voelen moest je 3 keer gekwetst worden door mensen waar je van houdt?" Blijkbaar heeft dat haar mond gesnoerd. "Ga maar bij de jongens, ik geef hem nog wel een kans" besluit ze. "Elisa... geeft een relatie een kans. Ik ben er zeker van dat ze stand houdt." raadt mijn vader me nog aan. Ik reageer er niet op, loop naar de jongens en spring op Kyle zijn rug.

http://www.youtube.com/watch?v=LM_5Cq8gRsw&feature=related

de clip van She's a lady