Because you were/are special to us/me (FTSK) 20

Nadat we gegeten hebben en ons omgekleed hebben zitten we allemaal in de woonkamer. "Kyle, Marc! Wie hebben jullie nu weer naar huis meegebracht dat er hier zoveel lawaai wordt gemaakt." Het lijkt erop dat we iemand wakker gemaakt hebben. "Pap, het is 11 uur, het wordt tijd dat je er eens uitkomt." antwoordt Marc. "Dit is Elisa" stelt Kyle me voor. "Dag Elisa, neem ze alsjeblieft meen aar ergens zodat we nog kunnen slapen." reageert de man en gaat weer weg. "Niet op letten, wat te weinig slaapt toch met een mens kan doen." stelt Kyle me gerust. "Ik ga, denk ik, naar het hotel. Gaan jullie mee?" Iedereen staat meteen recht.

"Hoe was het gisteren eigenlijk, jullie vertellen er zo weinig over?" vraagt Kent als we op weg zijn naar het hotel. "Niets lijkt een beter woord in die vraag Kent." reageert Jonathan. "Het was leuk." zeg ik dan maar. "Wow, wat zijn we spraakzaam. Wat hebben jullie gedaan? Toch geen ruzie gehad hoop ik." gaat Austin verder. "Geskate, gegeten, gelachen, gepraat, gelegen, naar de sterren gekeken en in Elisa haar geval in slaap gevallen." vat Kyle gisteren samen. "Dus niet gekust, geknuffeld, hand in hand gelopen?" vraagt Caleb met een pruillip. "Wij" wijst Kyle naar hem en mij. "... zijn vrienden." Vrienden spreekt hij langzaam uit. "Geen liefde" gaat hij langzaam verder terwijl hij in de lucht een hartje tekent met een kruis erdoor.

We passeren langs het winkeltje waar ik vorig jaar de kader voor Kyle kocht. De man staat buiten en lijkt me te herkennen. "Zozo, de weg naar Texas teruggevonden zie ik en de weg naar de liefde ook mer ik." zegt hij breedlachend terwijl hij een boekje opent. "Naar Texas wel, maar naar de liefde nog niet." antwoord ik half lachend.Hij stopt bij een bepaalde bladzijde en draait het boekje naar mij. Allemaal foto's van Kyle en mij staan over de 2 bladzijden gespreid. Een foto toen we het hotel samen verlieten, toen we aankwamen in het skatepark, toen Caleb de mand bracht, toen we naar het grasveld gingen. De man draait het blad om en ook daar zijn nog foto's van de hele namiddag, toen we naar de sterren keken en van toen Kyle me droeg, me neerzette en van toen we arm in arm verder liepen om te eindigen bij Kyle thuis. "Geen liefde" zeggen Kyle en ik samen terwijl we een hartje met een kruis door in de lucht tekenen. De man lacht, praat nog even met ons en daarna gaan we naar het hotel.

De dagen gaan voorbij, FTSK, mijn ouders en ik bezoeken alles samen, liggen samen aan het zwembad,... Van alles wat de pers zegt of doet trekken we ons niets aan. "Gaan jullie volgende week mee naar België?" vraagt mijn moeder. "Als u en uw man het zien zitten om ons nog langer onder ogen te komen, graag dan." reageert Austin instemmend terwijl de rest knikt. "Jullie kunnen gerust een maand blijven en noem ons maar Luk en Mia." gaat mijn moeder verder. "Joepie, nu kan ik je nog een maand zien." lacht Kyle en omhelst me. "Jaah, joepie." lach ik en sla mijn armen rond zijn middel. "Wat kan lie..." begint Kent. "Durf het niet te zeggen hè!" waarschuwt Kyle. Kent doet alsof hij iets doorslikt. "Woorden ingeslikt." Kyle laat me los. "....fde kan toch..." maakt Caleb de zin van Kent verder af. Kyle kijkt hem waarschuwend aan waardoor hij zwijgt "... mooi..." gaat Jonathan verder maar ook hij zwijgt wanneer ook hij Kyles blik ziet. ".... zijn." beëindigen Austin en Marc de zin. "Ik heb er genoeg van! Wat willen jullie eigenlijk! Elisa en ik zijn VRIENDEN, begrijpt niemand dat dan?!" schiet Kyle uit en lootp weg. "Kyle!... Kyle, kom terug!" roep ik maar hij reageert niet. "Goed gedaan jongens! Bravo, ik kon me vandaag niet beter voorstellen!" boos ga ik naar mijn kamer.

De dagen erna spreek ik niet meer tegen de jongens. Toch komen ze elke dag eens langs. Kyle laat zich niet meer zien en laat ook niets meer van zich horen. Hij komt nog wel buiten maar komt niet meer naar mij toe als we elkaar eens tegenkomen. Ik besluit eens naar het winkeltje te gaan van die ene man, misschien heeft hij nog wel iets dat ik als souvenir kan meenemen.

"Goedemiddag, kan ik je ergens mee helpen?" begroet hij me. "Ik kwam eens kijken of je leuke spulletjes hebt staan." De man knikt en begeleidt me naar een hoekje. Terwijl hij me het een en ander laat zien hoort hij me uit over Kyle. "Heb je ruzie met hem?" begint de man. "Ruzie met wie?" vraag ik verwonderd. "Met Kyle, Kyle Burns." Ik schud mijn hoofd. "Nee, Jonathan en co denken Kyle en mij te kunnen koppelen maar we zijn gewoon vrienden. Enkele dagen geleden is hij uitgeschoten en nu zegt hij niets meer tegen me." leg ik hem uit. "Ik mis hem wel. We konden goed praten en maakten altijd plezier. Normaal gaan ze allemaal mee naar België voor een maand. Ik hoop dat Kyle nog mee wil" ga ik verder. Bi jdat laatste laat ik mijn hoofd hangen. "Andrew, ben je hier? Ik heb je hulp nodig." hoor ik iemand vragen.De man doet teken dat ik moet zwijgen en loopt naar de ingang. Van de ingang kan je me onmogelijk zien dus kan ik meeluisteren terwijl ik wat rondkijk in het hoekje zonder dat iemand het doorheeft. "Ah Kyle, waar kan ik je mee helpen?" lacht de man vrolijk.


http://www.youtube.com/watch?v=HppSbskD_d8&feature=related
moet je echt eens naar kijken, Kyle is daar zoooooooo schattig