A neko life 8

Grrrr hate Q. for being so bitchy to me !!!!!
Yuuki owned and made by MOI !!! Do NOT try to steal !! Or I WILL kill you !!

ZEXION POV:Ik staar haar aan. Nu pas heb ik een goed zicht op de rode en witte lijnen. Het is verschrikkelijk! Het lijkt alsof een klein kind haar heeft onder geklad met een krijtje maar ik weet heel goed dat het iets veel erger was! “Ik beloof dat je dit nooit meer moet meemaken! Ze draait zich om. “Zexion...” Ze zegt mijn naam zo voorzichtig, zo lief dat een warm gevoel opgloeit in mijn borst. Iets dat ervoor zorgt dat ik vast besloten ben om mijn belofte te houden. “Yuuki...” fluistert ze.


YUUKI POV: Ik voel hoe mijn wangen rood kleuren. Stomme actie ook ! Alsof een mens ooit een neko bij zijn naam zou aanspreken?! Ik moet hem wel verkeerd verstaan hebben toen hij die belofte deed. Dat moet wel ! En tegen al mijn verwachtingen in wordt hij niet kwaad, hij knikt enkel. “Fijn je te ontmoeten, Yuuki.” Van verbazing weet ik niet wat te zeggen.Dan spitsen mijn oren zich. “Wat is er ?” vraagt hij bezorgt. “Zex , lieverd, ik ben thuis!” “Ik zit boven!” Ik hoor allerlei geluiden van beneden komen en dan voetstappen op de trap. Als de deur opengaat duik ik in elkaar.”Hey lieverd... Oh je bent niet alleen.” Dan merkt deze vrouw mijn oren en staart op. Ik hoor haar naar adem happen. “Zex, wat heb je gedaan ?!””Ik heb haar gevonden in het park. Ze was er erg aan toe...” “Dus jij hebt niet ...” “Nee , natuurlijk niet mam !” roept hij verontwaardigd. “Gelukkig maar !” Dan knort mijn maag. De twee laten hun conversatie voor wat hij is en kijken mij aan. Ik heb nog nooit zo hard gewenst dat ik onzichtbaar kon worden. “Heb je honger ?” vraagt de vrouw met een vriendelijke stem. Ik krimp in elkaar en probeer me te verstoppen. De blauwgrijsharige weet duidelijk niet goed wat te doen. Zijn moeder kijkt hem vragend aan. Hij haalt zijn schouders op. “Nou als je je bedenkt beneden in de keuken is er genoeg !” En dan verlaat ze de ruimte. “Wat is er heb je geen honger?” Ik kijk op en staar in Zexions violetkleurige ogen. Dan schud ik lichtjes mijn hoofd. Hij fronst even bij mijn doorzichtige leugen. “Ook goed.” Zegt hij. En dan overvalt een immense vermoeidheid me. Blijkbaar heb ik mijn lichaam tot het uiterste gedreven en zit ik er nu echt goed door. Ik geeuw eens. “Als je wilt kan je hier wel even blijven.” Ik ben zo moe dat ik de betekenis van die woorden niet kan vatten. Gewillig laat ik me naar een kamer meeslepen. Meer slapend dan wakker word ik naar een bed geleid.

IK EIS EEN REACTIE !!!!!!