A neko life 6

akuroku fluf (made by me owned by ME)

zexy POV
Mijn vingers gaan over de afschuwelijk witte lijnen. Sommige littekens zijn zo diep dat mijn vinger in een kleine richel lijken te verdwijnen. Deze littekens zullen niet genezen, ze zullen haar voor het leven tekenen. “Het spijt me,” fluister ik. Dan merk ik dat haar schouders lichtjes schokken. Hete tranen rollen over haar fijne gezicht. “Het spijt me,” mompel ik weer, gewoon omdat ik niet weet wat anders te doen. Ze schud haar hoofd alsof ze wil zeggen dat het niet mijn fout is maar de hare. Alsof ze niks beters verdient. En dan concentreer ik me weer op wat ik wou doen. Als in automatische piloot dompel ik een watje in ontsmettingsmiddel. Wat zou ze allemaal hebben mee gemaakt ? Wie zou er nu zoiets wreeds doen? “Dit kan even prikken oké ?” Een klein knikje. En voorzichtig begin ik met het schoonmaken van de talloze wonden. Soms hapt ze naar adem. “Zie zo, zo goed als nieuw,”zeg ik als ook het laatste watje in de vuilnisbak is beland. Het meisje draait zich om en kijkt me aan. Dan zonder aanleiding buigt ze. “D-dankje.”Stottert ze verlegen. Nu is het mijn beurt om haar verbaasd aan te kijken. “Je kan spreken !” Met een rood hoofd knikt ze. “Waarom zei je niks ?” “Je hebt het me nooit gevraagd.” Ik lach naar haar, eerst wat onwennig maar uiteindelijk lacht ze ook terug naar mij.

kort stukje want ik moet eigenlijk aan aardr. werken maar 'k heb geen zin meer :p (en ik kan dus niet verder typen)