A neko life 4

Mijn ogen schieten open. Een man staat voorovergebogen over me heen. Angst neemt me over. En in pure reflex haal ik uit. Ik voel hoe het zachte vlees van zijn handpalm scheurt onder mijn lange klauwachtige nagels. De man vloekt, met een zachte, warme –en wonderlijk jeugdige- stem die me bekent in de oren klinkt. Zijn goede hand komt dichterbij. Ik knijp mijn ogen dicht, wachtend op een klap. Als die uitblijft open ik ze weer, heel voorzichtig. Ik schrik als een hand op mijn schouder wordt gelegd. “Ssst, ik doe je niks. Ik wou je enkel wassen zodat ik je kon verzorgen.” Verbaasd staar ik de jongen aan. Want dat is hij, nu ik hem zo bekijk kan hij niet ouder zijn als ik. “Ik ga nu je rug wassen, als dat goed is ? “ Heeft hij zonet mijn mening gevraagd ? Blijkbaar want de blauwgrijsharige kijkt me afwachtend aan. Nerveus knik ik. Wie is hij ? En waarom heeft hij me uit dat park gehaald ? Ik blijf ondanks alle vragen en angst doodstil zitten als hij me helemaal onderzeept. Plots staat hij op. Vragend kijk ik hem na. Alsof hij mijn blik voelt draait hij zich om. “Ik ga opzoek naar iets om je te verplegen en kledij. Misschien zou je, je kunnen afdrogen ondertussen ?” Ik knik even en dan sluit de deur. Ik ben alleen in een onbekende kamer in een onbekend huis van een onbekende jongen. Wat zou hij van me willen ? Ik heb al genoeg meegemaakt om te weten dat mensen altijd iets willen. Wat precies had af van de persoon maar ze willen altijd iets ! Ik duw me met beide handen af om recht te staan.Een vlammende pijn schiet door mijn rechter arm. Ik laat me bijna weer in het water vallen. Met tranen in mijn ogen lukt het me om overeind te komen. Onwennig grijp ik een handdoek van een haakje. Hij is nog lichtjes vochtig maar ik durf geen propere, opgeplooide te nemen. Dat was nog iets dat ik geleerd had van al mijn ervaringen met mensen. Neko’s staan steeds één trapje lager dan mensen. En dat maakt ons ondergeschikt en waardeloos. Wij waren nog erger dan dieren dus gewoon weg vuil. Het piepen van de deur doet me uit mijn gedachten opschrikken. “Mag ik binnen komen ?” Waarom doet deze jongen zo raar, alsof hij me niet naakt mag zien ? En dat terwijl anderen zomaar de kleren van mijn lijf scheuren zolang zij hun zin maar krijgen ! Zachtjes knik ik naar de jongen. De deur gaat verder open en de jongen glipt binnen.