Chapter One: The Beginning

'Gefeliciteerd!' galmde het Sofie tegemoet, toen ze de kamer in kwam lopen. Het was vandaag haar dertiende verjaardag, en haar hele familie was langsgekomen om het te vieren. Sofie glimlachte lichtjes. Ze bedoelden het goed, hoor, dat besefte ze wel, maar ze had er gewoon geen zin in.
Geen zin om jarig te zijn? Wie heeft er nou geen zin om jarig te zijn? Nou, zij!
Want ze had niet gekregen wat ze wilde. Ze wilde een mobieltje, of een nieuwe fiets. Maar wat kreeg ze van haar ouders? Een sprookjesboek! Wie las er nou nog sprookjes? Zij niet, hoor! Sprookjes zijn voor kinderen van zes jaar oud, en ze was al zeven jaar voorbij die leeftijd! Dat haar ouders dat niet doorhadden, snapte Sofie niet.
Maar ja, er was nu niets meer aan te doen, ze moest maar hopen dat ze iets leuks kreeg van de rest van de familie...

De volgende dag slenterde Sofie door het stadje waar ze woonde heen. Het was vakantie, al haar vrienden waren weg. Sofies vader had blijkbaar een baan die té belangrijk was om op vakantie te gaan in de zomer. Ze gaan wel een paar keer een weekendje weg, dat is net zo leuk, hadden haar ouders beloofd. Tuurlijk was dat net zo leuk, als ze toch al zes weken zonder haar vrienden zit, dan kunnen daar ook wel een paar weekends bij. Haar zus, Leyla, was al zestien. Zij mocht nu al met haar vrienden zelf op vakantie. Ze zat nu in Zuid-Frankrijk, met al die vreselijke kwebbelkonten, die het alleen over make-up en jongens konden hebben. Wat een vreselijke onderwerpen!
Sofie had veel jongensvrienden hoor, ze vond ze heel aardig, maar Leyla en haar vriendinnen spraken erover dat ze ze wilden zóénen. Nou, nee bedankt, hoor! Daar past dit meisje voor!
Maar ja, ze zijn nu wel weg van deze plek, en hebben waarschijnlijk enorm veel lol.
En Sofie liep hier, alleen...
Of wacht, niet alleen. Aan het eind van de straat stond een jongen met blond haar, en rare kleding. Hij had een rode overall aan, met rode schoenen, en een groen t-shirt eronder. Hij was minstens een jaar ouder dan zij was, en ze had geen idee wie hij was.
Ze staarde de jongen aan, en hij staarde terug.
'H... Hallo,' zei Sofie uiteindelijk.
De jongen draaide zich abrupt om, en rende weg.
Nou zeg! Waar was dat nou weer goed voor?!