69. The Crudge.

alle voorfilmpjes waren gedaan en eindelijk begon de film. In mijn ene ooghoek zag ik hoe Tom zijn armen om Friedolien sloeg. Voorzichtig probeerde ik me dichter naar Bill te zetten. Het lukt, maar ik zat nog niet helemaal tegen hem. De titel kwam op het immens grote tv-scherm. 'The Crudge’.

Het is niet echt mijn gewoonte om naar horrorfilms te kijken. ik weet van mezelf dat ik achteraf niet goed slaap en Friedolien zeker niet. Ach, wat dan ook. Om met Bill een film te bekijken heb ik alles over. Zolang ik maar bij hem kan zijn en dicht bij hem zitten. En terwijl ik dit laatste dacht ging ik weer dichter bij hem zitten en dat keer zat ik tegen hem. Totaal onverwacht legde hij zijn arm die op de leuning van de zetel lag over mijn schouders en drukte hij me nog dichter tegen zich aan. Ik hoopte dat Tom en Friedolien het niet hadden gezien, maar die waren te druk bezig met naar de film te kijken. Gelukkig. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Het gaf zo’n vreemd gevoel. ik werd er een beetje duizelig van in mijn hoofd. Ik voelde de adrenaline door mijn lichaam stromen. Dit was nog beter da Aliya het nakijken geven op een wedstrijd. Ik rook Bill zijn parfum. Hij was zalig, als ik kon zou ik het constant willen ruiken. Ik legde mijn benen in de zetel en lag nu half op Bill met mijn bovenlichaam. Ik hoopte dat ik niet te zwaar woog voor hem. Ik voelde tijdens de film hoe Bill met zijn vingers door mijn haar wriemelde. Bij spannende stukken, of als ik schrok, legde hij zijn armen rond me, net alsof hij me bescherming wou aanbieden. Dit was zo zalig.

De uren die de film duurde streken voorbij en de vlinders in mijn buik vermenigvuldigden zich per keer Bill me aanraakte. Na een paar keer schrikken en een paar keer dat ik niet durfde te kijken was de film eindelijk voorbij. Gelukkig maar. Tom stond recht om de DVD uit de DVD speler te halen. Ondertussen stond Friedolien ook recht om het licht aan te steken. Ik ging ook terug recht zitten. Aan Friedolien snelle bewegingen en snelle blikken die zo over heel de woonkamer liet glijden kon ik afleiden dat ze bang was. “ Ben je er niet gerust op Frie?” vroeg ik. “ Ik ben als de dood voor zo’n films en jullie dwingen me dan nog om naar één te kijken! Dit vergeef ik jullie van z’n lang zal ze leven niet!” “ Ach, liefje. Deze avond mag je bij mij slapen, dan hoef je niet bang te zijn. Ik zal je beschermen.” Zei Tom romantisch tegen haar. “ Het is te hopen voor jou!” glimlachte ze en ze liep snel naar Tom toe en gaf hem een lange innige zoen. “ Euhm, er zitten hier nog mensen met gevoelens.” Zei ik en ik zwaaide even naar Tom en Friedolien. “ Sorry.” Giechelde ze. “ Eigenlijk, war moet ik straks slapen?” vroeg ik en ik keek van Tom naar Bill. “ Bij Bill.” glimlachte Tom. Er viel precies een steen in mijn maag en aan de andere kant kreeg ik weer een adrenalinestoot. Bill glimlachte klein naar me. “ Vind je toch niet erg,hé?” vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. “ Natuurlijk niet.” Zei ik en ik legde mijn hand op zijn bil. Bill zijn glimlach werd groter en ik zag dat hij dolblij was met het antwoord dat ik net had gegeven.