Chapter 46. Life needs to be like it is in faiytales

Zachtjes wordt er op de deur geklopt. Angels hoofd verschijnt om de hoek. 'Mag ik binnenkomen?' vraagt ze. Ik knik. Ze komt bij me op bed zitten. 'Faith praat niet meer,' zegt Angel. 'Weet ik,' zucht ik. Stilte. 'Waarom zoende je Caitlin? Je had tegen Faith gezegd dat ze alles voor je was.' 'Dat is het nou net. Faith is alles voor me, en nu is ze binnen een maand dood,' antwoord ik met een brok in mijn keel. 'Waarom zoende je Caitlin dan?' 'Ze zoende mij.' 'Jij zoende terug.' Even blijft het stil. 'Ik wilde een happy ending,' zeg ik, meer tegen mezelf dan tegen Angel. 'Ik wilde een perfect leven, met een vriendin die bij me zou blijven. Ik liep weg voor mijn problemen.' Angel knikt begrijpend. 'Zeg, ik heb met Ryan afgesproken. heb je misschien zin om mee te gaan?' 'Ja, lijkt me leuk,' antwoord ik, maar het klinkt niet alsof ik het meen. De ringtone van een mobieltje klinkt door de kamer. Angel vist haar mobiel uit haar broekzak. 'Ryan is hier naartoe gekomen. Hij wilde niet langer wachten,' zegt ze met een lach op haar gezicht. Dan gaat de bel. Verbaasd kijkt ze op. 'Dat heeft hij snel gedaan.' Samen lopen we naar beneden. Als ik de deur opendoe staat Chaz daar. Woest kijkt hij me aan. 'Hoe kun je haar zoiets aandoen! Ze vertrouwde je!' schreeuwt hij. Zijn vuisten waren gebald, alsof hij op het punt stond me kapot te slaan. 'Ik wilde het niet doen! Ik was verward!' Hij beukt me naar achter. 'Je wilde het niet doen?! Wat is je volgende stap, naar een striptent gaan en een hoer aflebberen?!' Angel slaakt een gil en we kijken haar beide verbaasd aan. We volgen haar blik, die uitkwam bovenaan de trap. Daar staat Faith, wankelend, met een verdwaasde blik in haar ogen. Ik wil naar haar toe rennen, maar het is al te laat. Met een klap komt ze neer op de treden en rolt ze naar beneden. Angstig probeer ik haar wakker te schudden. 'Bel 911!' gilt Angel. Chaz heeft zijn mobiel al in zijn hand en is druk bezig met schreeuwen in de telefoon. 'Faith, blijf alsjeblieft bij me. Ik wil je niet kwijt. Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan.' Ik probeer haar wakker te praten, maar ze reageert niet. 'Ga alsjeblieft niet dood! Ik kan niet zonder je!' Ik zie druppels op haar kleding vallen en kom erachter dat het mijn tranen zijn. Ik word weggeduwd door Chaz. 'Luister, de ambulance komt eraan. Je gaat beter worden! Ik weet het zeker! We zullen samen heel gelukkig worden. Ik zal veel beter voor je zorgen dan hij,' zegt hij tegen haar. Steken van jaloezie en verraad schieten door mijn buik. Maar Chaz heeft gelijk. Hij is veel beter voor haar dan ik. Nu met hem gaan ruzien heeft ook geen zin. Daar zou Faith niks aan hebben. Met loeiende sirenes komt de ambulance aanrijden. Faith wordt meegenomen en Chaz blijft de hele tijd bij haar. Als een echte vriend zou doen.