A Few Hours Before Prom.

Mijn gedachten dwaalden door de kamer heen en het geluid van de muziek vulde de lucht. Samii en Kim rende door de gang heen, van de badkamer terug naar de kast en weer terug. De verbrande geur van stijl- en krultangen smeulde door mijn neus en de lucht voelde droog aan op mijn tong. Ik was niet zenuwachtig of bang, ik kon het gewoon niet beschrijven. “Nee, lieverd, ik hou ook van jou maar je moet gewoon een das aan!” gromde Samii naar Jackson die al de hele avond aan het klagen was. “Dat maakt me niet uit, Jackson... je... goed... maar die das doe je aan!”
Ik fronste, keek om en zag haar krullen om haar gezicht spelen. Ze zuchtte luid en keek me in de ogen. “Waarom maak jij je niet klaar, binnen een uur is Taylor er... ga je zo?”
Ik keek neer naar mijn trainingsbroek en losse sweater. “Ja, hij moet me maar nemen zoals ik ben...” lachte ik. Ze stak haar hand naar me uit, schreeuwde naar Kim en wachtte tot ik eindelijk opstond. “Doe je jurk aan!” grinnikte ze en knipoogde naar Kim. Ik sloot mijn ogen, liet mijn hoofd in mijn nek vallen en wachtte tot hun handen eindelijk een pauze zouden nemen.

Taylor's POV:
Mijn handen zaten verstrikte in mijn das terwijl ik keek hoe Jackson die van hem knoopte. “Wat krijg je ervoor?” vroeg ik lachend. Hij keek me aan vanonder zijn wimpers en grijnsde zijn gebroken lach.
“Als ik hem draag dan hoef ik er geen aan volgende week...”
“Wat is er volgende week?”
Hij wreef met zijn hand langs zijn nek en schraapte zijn keel. “Ik moet naar haar ouders...”
Ik perste mijn tanden in mijn onderlip, deed mijn best niet in lachen uit te barsten. Ze maakte hem zwak en toch leek hij er geen probleem mee te hebben. Waarom zou hij ook? Ik begreep het! Ieder deel wat er aan hem verandert was begreep ik. De reden; liefde. Lotte maakte me op veel manieren zwak. Ik was sterk, had kracht die sommige jongens van mijn leeftijd te boven ging maar als zij er was... dan was ik niets. Dan wilde ik het deel van haar hart zijn dat bonsde. Ik wilde enkel bij haar zijn. Ze was de lucht in mijn longen en het bonzen van mijn hart en als ik eerlijk moest zijn, dan zou ik alles voor haar opgegeven hebben. Alles, zelfs het gevoel dat ik had als ik op set stond, niets was zo goed als hij haar zijn. Het maakte alles makkelijker en moeilijker op het zelfde moment. Jackson klopte op mijn schouders en wekte uit mijn gedachten. Iemand stond aan de deur en toen ik de grinnik hoorde, was het niet moeilijk om weten wie het was. Samii had de weg naar mijn huis terug gevonden. Het geluid werd stil en het leek wel of al het leven werd weggezogen. Een hand klemde zich om mijn jas en met een ruk staarde ik in haar ogen. “Laat mij maar...” stelde ze voor en haalde mijn handen van de das weg. Ze glimlachte terwijl ze hem voor me knoopte en deed haar best niet zelf verstrikt te raken. Ze streek mijn jasje goed en knikte goedkeurend. “Je ziet er goed uit,” zei ze zacht.
“Dankje, ik... jij...” zei ik vertwijfeld. Het was pas nu dat ik haar echt goed zag. Haar lange blonde krullen hingen speels om haar schouders en het groen van haar ogen straalde. Haar witte jurk leek op een mist dat om haar lichaam heen hing en de hanger om haar nek was duidelijk van Jackson. “Dat neem ik als compliment maar wacht tot je Lotte ziet!” grinnikte ze en drukte een kus tegen mijn wang. “Het komt goed...”