Ch. 54 Bal deel 2

BLUE POV
Mijn haren zitten losjes in een knotje achter op mijn hoofd vastgebonden. Ik werp nog een laatste blik in de spiegel voor ik de slaapkamer uit wandel. Alleen Tyler zit nog in de leerlingenkamer. ‘Derek is al vertrokken met Ruby. De uitslover, je had hem moeten zien slijmen’ Tyler schud zijn hoofd. ‘Wedden dat jij net hetzeldfe doet als je Sara ziet?’ ‘Nee. Ik ben geen watje’ ik kuch. ‘Heel grappig Blue. Bent u klaar om naar beneden te gaan?’ ik knik, haak mijn arm door die van hem en samen verlaten we de leerlingenkamer. ‘Waar heb je met haar afgesproken?’ ‘Gewoon, beneden voor de deur van de grote zaal’ ik knik. ‘Ons eerste bal’ mompel ik. Ons eerste, vorig jaar mochten we alleen mee gaan als iemand ouder ons gevraagd zou hebben. En omdat ik een wandelende ramp ben op het vlak van jongens ben ik niet gevraagt. ‘En jij?’ ‘Op dezelfde plaats. Nou dat denk ik toch, heb ik eigenlijk helemaal niet gevraagd’ ‘Je zal hem wel vinden’ ‘En anders ben ik maar alleen’ ‘Hij zal je wel vinden. Je hebt zijn blikken nog niet gezien zeker? Hij kan zijn ogen amper van je af houden. Dat gaat na deze avond niet beteren’ hij snuift schamper. Bij elke stap dat we zetten wordt het geroezemoes van uit de Grote Zaal luider. Ook begint mijn hart bij elke stap sneller te kloppen, alsof er geen einde aan gaat komen. Om een of andere reden ben ik blij als we de hoek omdraaien. Voor mijn ogen zie ik verschillende kleuren, afkomstig van de verschillende jurken, lichtjes en veel mensen. ‘Kijk’ ik volg Tylers blik en kom uit bij een jongen. Hij staat nonchalant tegen het standbeeld geleund. Zijn haren liggen op het eerste zicht door elkaar, op een mooie manier, maar als je hem beter kent weet je dat hij zijn haren exact zo gelegd heeft. ‘Hup, ga naar hem toe’ Tyler geeft een klein duwtje in mijn rug. Samen met hem wandel ik de trap af. De jongen zijn ogen zijn onder tussen op mij gericht, een glimlach speelt rond zijn lippen. Net zoals rond die van mij. Hij zet zich recht en komt richting de trap, waar ik af kom, gewandelt. ‘Schoonheid’ hij neemt mijn hand van Tyler over en drukt er een kus op. In mijn ooghoek zie ik Tyler hoofdschuddend naar Sara wandelen. ‘Hey’ ‘Je ziet er mooi uit’ zijn blik is zo oprecht dat ik het nog geloof ook. ‘Jij ook’ ‘Dank je’ weer die glimlach. ‘Zullen we naar binnen gaan?’ ik knik, haak mijn arm door die van hem en wandel samen met hem naar binnen. De eerste persoon die ik zie staan in de Grote Zaal is Ginny. Ook zij heeft een glimlach op haar gezicht, maar niet om mij. Haar gedachten zijn bij Daan, haar God. Ze zijn zo schattig samen. Ik hoop eigenlijk dat Lucas en ik er ook zo uit zien. Ookal zijn we dan geen koppel. ‘Wil je iets drinken’ zijn gezicht is zo dicht bij dat van mij dat ik zijn adem op mijn gezicht kan voelen. Voor de tweede keer op tien minuten verhoogt mijn hartslag. Het bloed stijgt naar mijn gezicht, gelukkig zit er blos op mijn wangen zodat het niet te hard opvalt. ‘Ja, graag’ ik glimlach nog is lief naar hem voordat hij in de menigte verdwijnt, op zoek naar het “drankstandje”. ‘Wat doet deze schoonheid hier helemaal alleen?’ ik draai me om en zie de mooiste jongen staan. Ron. ‘Ik ben niet alleen’ ‘Waar is je date dan?’ ‘Drank gaan halen. Waar is jou date?’ ‘Zich waarschijnlijk nog aan het klaar maken’ hij zucht. ‘Waarom die zucht?’ ‘Ik heb niet zo’n zin om de hele avond met haar te dansen’ ‘Dan dans je toch niet de hele avond’ ‘Nee, ik bedoel meer dat ik geen zin heb om de hele avond bij haar te zijn’ mijn mond vormt een O-vorm. ‘Met wie ben je dan hier’ ‘Belinda. Belinda Broom’ ‘Ik ken haar’ gaat hij met haar uit? Ik dacht dat hij een betere smaak had. ‘Ron!’ de hoge, irritante, stem vult mijn gehoorgang. ‘Ik denk dat ik maar is weg ben’ hij staat op. ‘Je bent mooi vandaag’ mijn ogen slaag ik naar de grond. ‘Jij ook’ een grijns verschijnt op zijn gezicht en niet veel later is hij opgeslokt door de menigte. ‘Ik heb je toch niet te lang laten wachten? Er stond namelijk een kleine rij aan het standje’ ‘Natuurlijk niet. Dank je’ ik pak het drankje over en kijk hem glimlachend aan. Het drankje smaakt zoet, geen pompoensap maar iets aardbei achtig, frambozen. Het heeft dan ook een roze kleur.

‘Wilt u deze dans van mij?’ ‘Graag’ ik pak Lucas’ hand aan en laat me recht trekken. Niet veel later vliegen we over de dansvloer heen. ‘Je kunt goed dansen’ verbaasd staar ik hem aan. ‘Mijn zus volgt dansles en aangezien ze geen danspartner had moest ik met haar mee doen’ het is toch een schatje. Als Ron er niet was zou ik het weten. Dan zou ik zo met hem gaan, als hij dat zou willen natuurlijk. Maar Ron bestaat, en op hem ben ik onherroepelijk verliefd, ik kan er niets aan doen. Verliefdheid kies je niet, het overkomt je gewoon. Maar Ron heeft nu een lief, dus op dit moment zou ik even goed een lief kunnen hebben. Nee, als Ron dan terug single is ga je Lucas toch niet gewoon dumpen? Dat zou pijnlijk zijn. Tweestrijd speelt zich af in mijn hoofd. ‘Is er iets?’ ‘Ik zat gewoon even te dagdromen, sorry’ ‘Niet erg’ en weer verschijnt die speelse glimlach rond zijn lippen. Iets om bij weg te zwijmellen zou je wel kunnen zeggen. Dat doe ik dan op dit moment ook. Ik zou mijn lippen op die van hem kunnen drukken. Nee, niet doen. Weer komt de tweestrijd naar boven. Gelukkig heeft Lucas het nu niet door. Hij weet niets over de tweestrijd of over mijn verliefdheid op Ron en hem. Ja ik ben verliefd op Lucas. Maar ook op Ron. Waarom moet het leven weer zo moeilijk zijn? Mijn nagels veranderen de hele tijd van kleur. Van verliefdheid, rood, naar tweestrijd, groen, en twijfel, geel. ‘Je hebt speciale nagellak’ hij zou is moeten weten. ‘Ik weet het, ik vind hem wel leuk’ om een of andere reden zijn er maar heel weinig mensen die iets weten over de krachten van Elizabeth, Winter, Faith, Sky en mij. Maar om een of andere reden ben ik daar wel blij om. Ik voel Lucas’ hand naar mijn onderrug verschuiven. Kippenvel verspreid zich over mijn armen. ‘Heb je koud?’ dat zou ook logisch zijn, aangezien ik een kort kleedje aan heb. ik schud mijn hoofd, een bezorgde blik staat in zijn ogen te lezen. 50% verliefd op Ron. 50% op Lucas.

Ps: Ik hoop dat jullie het leuk vonden om deze te lezen want ik vond het heel leuk om deze te schrijven. Het ging zo vlot.