Matt - Let's kiss

"Matt, nu wil ik geen vrienden meer zijn, maar zo veel meer."
Die woorden brachten me terug naar de werkelijkheid, en ik zag dat ze zich écht in mijn kamer was, dat ze écht zo dicht tegen me aanstond. Dat ik het niet had verzonnen.
Ze liet mijn hand los, die ze op haar onderrug had gelegd, en sloot haar ogen die me zo betoverden. Ik zou iets willen doen, ik zou heel veel willen doen, maar op de een of andere manier kon ik me niet bewegen. Haar aanwezigheid, zo snel, zo dichtbij, zo onverwacht, had me aan de grond genageld. En toen waren daar haar lippen op de mijne.
Ik weet niet wat het was. Een stroomstoot, een vonk? Maar iets maakte me op en top alert van alles wat ze deed, elke beweging die ze maakte. Er stond een hele nieuwe Tara voor me, tegen me aan. Haar nonchalance waar ik me zo aan had gestoord was in één klap verdwenen, en die kwetsbaarheid gaf me het verlangen haar nog dichter tegen me aan te drukken. En dat deed ik. En ik kuste haar terug. Haar lippen, zacht en warm op de mijne, smaakten naar haar. Ik legde mijn vrije hand op haar wang en streelde haar liefkozend. Ze deed haar ogen even open en hief haar hoofd iets naar achter om me aan te kijken. Haar zwarte irissen keken vurig in de mijne. Er ging tegelijkertijd een rilling door ons heen en deze keer was ik degene die mijn lippen op die van haar drukte, dwingender dit keer. Ik likte met mijn tong langs haar bovenlip. Haar mond ging tergend langzaam open en ik duwde haar achteruit, uitkijkend dat ze haar hoofd niet zou stoten tegen het schuine plafond. Haar hand die soms over de bult op mijn hoofd ging herinnerde me eraan hoe pijn dat kon doen. Onze hoofden bewogen in symmetrie en bloed suisde door mijn aderen. Mijn hoofd was leeg, er was geen plaats voor gedachten. Op dit moment was alles Tara.