Chapter 5

Elyza;
woensdag 29 augustus:

het was even wenenn. Edward vertelde dat je als vampier niet kon slapen, maar omdat ik half weerwolf ben misschien wel. ik kno niet slapen, heel de nacht pratte ik met Edward. ik merkte dat ik Edward leuk vond egt leuk. het is ochtend ik kan niet stoppen met hem aanstaren. we blijven elkaar een tijd aanstaren. "ik vind je leuk" zei ik plotseling. hij glimlachte. "zal ik je laten zien hoe leuk ik jou vind?" vroeg hij. hij boog zich langzaam naar me toe. zijn lippen drrukte zachtjes op de mijne. mijn handen grepen in zijn haar en drukte me dichter tegen hem aan. hij deed hetzelfde. "ik hou al van je sinds Carlisle je hierheen bracht" fluisterde hij. "ik hou al van je sinds de eerste keer dat ik je zag" fluisterde ik terug. zijn lippen drukte weer op de mijne. hij tilde me op en zette me op het bed, zonder de kus te verbreken. totdat we iemand hoorde gillen. Maeyke kwam binnen stormen. ik keek naar Maeyke, maar Edward liet me niet los. "gilde jij net?" vroeg ik aan haar. "ja, er is net iets gebeurt!" zei ze. "ik pakte de ketting van mama die ze kreeg van ons en ik vroeg me af hoe dat ook alweer was en toen..." "toen wat?" vroeg ik. Edward en ik hielden elkaar nog steeds vast. "toen...zag ik het" fluisterde ze. "je...zag het?" ik maakte me los van Edward en liep naar haar toe. "wat zag je?" vroeg ik. "ik zag dat we de ketting gaven aan mama en hoe blij ze er mee was" ze keek me aan haar ogen vol tranen. "hoe kan dat?" vroeg ik en ik keek naar Edward. "Carlisle heeft een theorie" zei hij. "hij gelooft dat we allemaal een deel van onze sterkste menselijke eigenschappen meenemen naar ons volgende leven waar ze versterkt worden, zoals je zintuigen" "jij kunt gedachten lezen toch?" vroeg Maeyke. "ja, en Alice kan de toekomst zien, Carlisle heeft zijn meedogenloosheid meegenomen, Esme haar vermogen om gepassioneerd lief te hebben, Emmet bracht zijn kracht, Rosalie haar vasthoudendheid je kunt het ook koppigheid noemen" grinnikte hij. "Jasper kan de emoties bepalen van degene om hem heen, het is een heel subtiele gave." Maeyke en ik keken elkaar aan. "dus jij kan het verleden zien?" vroeg ik. "blijkbaar" zei Maeyke en ze glimlachte ongemakkelijk. Emmett kwam binnen stormen. "ha, zussies" riep hij en hij tilde ons tegelijk op. "hey Emmett" lachte ik. "hey broer" zei Maeyke. hij zette ons weer neer. "zo Edward moest je weer achter Elyza aan" Emmett knipoogde naar me. Edward lachte en keek me aan. zijn armen vormden een strik om mijn middel. Maeyke keek me glimlachend aan. "je vind hem echt leuk he" stuurde ze me. "heel erg" dacht ik terug. ze knipoogde naar me. "kom Emmett, dan laten we ze even alleen" zei ze terwijl ze Emmett bij zijn arm pakte en richting de deur trok. "wel voorzichtig met elkaar doen he" zei Emmett grijnzend. Maeyke gaf hem een klap op zijn hoofd en sleurde hem mee. ze deed de deur dicht. ik draaide me om en sloot mijn handen om Edward zijn nek. ik kuste hem en hij kuste terug.