Jongen in het bos

Ik rende snel achter Edward aan en greep met moeite zijn pols vast, omdat hij zo snel ging. Toen ik zijn pols stevig vast, had stopte ik meteen met rennen en zette me schrap. Ik werd nog een meter of 2 vooruit getrokken, maar toen stopte hij, mijn voeten waren deels weggezakt in de grond, maar we stonden stil. Ik voelde dat Edward verder wilde rennen en hield hem tegen. Ik gaf een ruk aan zijn arm, zodat hij draaide en greep zijn gezicht vast, zodat hij me wel aan moest kijken. "Edward, genoeg." Gromde ik in zijn gezicht. Ik rook nog steeds die geur, maar vreemd genoeg deed het me niks. Zijn zwarte oge boorde zich in de mijne en ik zag er verbazing en wanhoop in. "Jij houdt je adem in en gaat terug naar de camper. Begrepen?" Siste ik. Hij knikte voorsichtig en stopte midden in een ademteug(weet ff niet hoe je het anders moet noemenxD) Hij draaide zich nog een keer om en rende toen naar rechts. Ik keek hem na en draaide mijn gezicht toen richting de geur. Ik wilde erheen lopen, maar lag meteen op de grond. Ik keek naar mijn voeten en zag dat ze nog begraven waren in de modder "Godverdomme" Vloekte ik zachtjes. Ik trok mijn voeten snel los uit de grond en ik zag wat voor schoenen ik aan had. Ik had er nog niks van gemerkt. "Kom op, Alice, hakken? voor het bos." mompelde ik zachtjes terwijl ik de belachelijk hoge schoenen uit schopte en op de grond gooide. Daarna stond ik op en liep langzaam richting de geur. Na ongeveer twee minuten lopen zag ik in de verte iemand op de grond liggen. Ik zette me af en rende er snel naartoe. Ik knielde bij de jongen neer en luisterde of hij nog ademde. Ik hoorde een rustige, regelmatige ademhaling en ik zuchtte opgelucht. Ik zag een kleine rode plas rond zijn hoofd en zag een dikke tak naast hem liggen. Ik greep zijn arm en tilde hem voorzichtig op. Ik hees hem over mijn schouder en rende snel weg. Al snel zag ik de enorme camper en ik rende langzamer. Al van ver zag ik de bezorgde blik van Carlisle. Toen ik dichtbij was werden zijn ogen even zwart, maar toen ik hem waarschuwend aankeek werden ze langzaam weer goud. Toen ik bij hem aankwam keek hij me heel raar aan, maar zei toen: "Leg hem maar op een van de bedden neer." Ik liep naar binnen en legde hem voorzichtig op het eerste bed waar ik langs kwam. Daarna veegde ik wat haar uit zijn gezicht en met een schok kwam ik erachter wie hij was. Toen ik bij hem zat in het bos wist ik al dat ik hem ergens van kende, maar ik wist niet van wat. Ik keek hem nog wel elke ochtend in het gezihct. Justin Bieber. Dat ik hem niet eerder herkende, zijn poster hangt nota bene op de deur van Alice. Carlisle kwam binnen en pakte zijn (euh) dokterstas?()"Jij moet gaan jagen, de rest is ook al weg." Ik wist dat hij het er moeilijk mee had over hoe ik nu was, maar het te negeren. Ik keek hem argwanend aan, maar zijn hele gezicht en ook zijn ogen stonden volledig oprecht. Ik stond op en wilde weglopen, maar hij greep mijn pols vast en hield me tegen. "Misschien wil je eerst dit zien." en hij hield me een spiegel voor. Ik keek naar het gezicht in de spiegel en kwam erachter dat ik het was. Mijn huid was megableek, mijn wenkbrauwen stonden als 2 perfecte boogjes boven 2 ogen. Maar die ogen waren niet eens rood. Ze waren verschillende kleuren. Bruin, groen en blauw. Ik keek er verbaasd naar en zag dat de ogen verbaasd terug keken. Zonder aankondeging voelde ik een hand op mijn schouder.