Chapter 44. This can't be

Justins pov:

Door zacht geklop op de deur word ik wakker. 'Ben je al wakker?' hoor ik de zachte stem van mijn moeder. 'Nu wel,' grom ik terug. 'Het spijt me. Ik wou je wakker maken, omdat je anders vanavond niet meer in slaap kan komen,' antwoord ze. Ik kijk naar mijn wekker. Het is inmiddels al 3 uur. Vannacht hebben we geen van allen geslapen, gewoon omdat we er geen zin in hadden. Nu ligt iedereen in zijn knusse bed de slaap in te halen. 'Heb je lekker geslapen?' vraagt mijn moeder. 'Nee, ik werd de hele tijd wakker door kleuters die buiten aan het schreeuwen waren,' zeg ik. 'Mooi, mooi,' antwoord ze afwezig. Ik kijk haar onderzoekend aan. 'Mam, wat is er?' Ze bijt op haar lip. 'Het ziekenhuis heeft gebeld. Ze hebben Faiths levensverwachting berekent.' Gespannen wacht ik tot ze verder gaat. 'En?' spoor ik haar aan naar een paar seconden. 'Ze denken dat Faith maximaal nog maar een maand te leven heeft.' Heel even staat de wereld stil.

Beng! Het voelt alsof ik een slag in mijn gezicht krijg. Tegelijk schieten er pijnlijke steken door mijn buik. Faith gaat dood. Ze is er over een maand niet meer. Voor me verschijnen beelden van een levenloos lichaam. Woede borrelt in me op. Waarom kunnen die dokters niet gewoon is doen wat ze moeten doen?! Ze moeten toch mensen helpen! Dit is geen helpen! 'Ik laat je wel even alleen,' zegt mijn moeder waarna ze de kamer uitloopt. Ik staar naar mijn handen die mijn dekbed fijnknijpen. Dan barst ik los. 'Godverdomme! Waarom?! Die pokke dokters!' Een stroom scheldwoorden komt uit mijn mond en ik begin met dingen rond te smijten. Na een paar minuten begin ik moe te worden. Tranen glijden uit mijn ogen en ik huil als een klein kind waarvan zijn snoep is afgepakt. Maar van mij word iets veel groters afgepakt. De liefde van mijn leven word weggenomen, en niemand die er iets aan kan doen. Waarom moest ik verliefd op haar worden? Waarom niet gewoon op Caitlin ofzo? Mijn hoofd verberg ik in mijn kussen terwijl de tranen steeds harder naar beneden stromen.


Bonkende muziek laat de grond onder mijn voeten trillen. Ik zit aan de bar in een disco. In mijn handen ligt mijn Blackberry. Mijn ogen doen pijn en voelen dik aan. Mijn vingers glijden over de toetsen van de Blackberry. Op de een of andere manier kom ik op Youtube terecht waar ik zie dat Mystery een nieuwe video heeft gemaakt. Ik doe mijn oortjes in en zet het geluid hard, zodat ik de bonkende muziek er niet doorheen hoor. Zuivere klanken komen in mijn hoofd.

Listen to your heart - DHT
I know there's something in the wake of your smile.
I get a notion from the look in your eyes.
You've built a love but that love falls apart.
Your little piece of heaven turns too dark.

Listen to your heart
when he's calling for you.
Listen to your heart
there's nothing else you can do.
I don't know where you're going
and I don't know why,
but listen to your heart
before you tell him goodbye.

Na het refrein ruk ik de oortjes uit mijn oren. Door dat mens zit ik nu met dit verdriet opgescheept! Ze weet niet hoe het voelt! Door Mystery ben ik Faith tegengekomen! Ik word zacht op mijn schouder getikt. 'Ben je verdrietig?' word er in mijn oor gefluisterd. Ik draai me om. Daar staat Caitlin. 'Ik weet hoe ik je verdriet weg kan halen,' fluistert ze daarna in mijn oor. 'Hoe dan?' vraag ik. Opeens drukt ze haar lippen op de mijne. En ik zoen terug.