Because you were/are special to us/me (ftsk) 16

Caleb komt na een uur eindelijk binnen. "Die pers is niet normaal, ze blijven maar vragen stellen en dan nog al die fans die ongerust zijn. Maat Kyle het wel goed? Is die bitch nog met hem die hem van ons heeft afgenomen? Wanneer wordt nu eens duidelijk of hij met Elisa is of niet?" doet hij fans na. "Ze hebben sympathie voor je, Elisa, maar weinig of geen voor Shana." tatert Caleb door. "Wat heb je geantwoord?" vraagt Kyle. "Dat je er wel doorheen komt, dat Shana weg is en dat je gewoon vrienden bent met Elisa. Aan de pers heb ik steeds 'geen commentaar' geantwoord." antwoordt hij.Ik begin opnieuw aan een tekening terwijl Kyle en Caleb maar doorpraten.




Na een half uur is ze af, ik neem de oude tekening weg, zoek plakband en hang de nieuwe tekening op. "Kom Kyle, nu ga je met Caleb en mij mee naar het hotel." verplicht ik hem. Maar Kyle houdt Koppig vol thuis te blijven. "Jij hebt geluk dat je zo groot bent want anders had ik over mijn schouder gehangen en je mee ontvoerd." Caleb en Kyle beginnen te lachen."Pff, dan ga ik wel alleen." zeg ik nepboos en doe alsof ik naar beneden ga. Als er niemand volgt ga ik terug naar de kamer. "Waarom volgen jullie niet?" vraag ik terwijl ik me naast Caleb op bed zet. "Ik heb geen zin om nu naar buiten te gaan. Ik wil niemand onder ogen komen." Caleb is blijkbaar niet van plan Kyle zijn zin te geevn. "je bent een zwakkeling Kyle, je bent net een serreplant. Je geraakt geïsoleerd van de buitenwereld behalve van 1 persoon die je verzorgd maar wanneer die je verlaat verschroei je, verdorst je, je gaat kapot. Dat gebeurd ook met jou maar ook met een plantje in een serre als je het geen water meer geeft. Kom Elisa, we zijn hier weg." Caleb neemt me bij mijn pols en neemt me meen aar buiten. "3...2...1... Oké, mijn plan is mislukt." telt Caleb af als we buiten zijn. "Ik heb geen idee waar je het over hebt maar ik wil terug naar het hotel."




"Waar zit je mee?" vraagt Caleb na 10 minuten stilte. "Kyle." Caleb zucht. "De strijd om zijn hart duurt lang en gebeurt met veel tegenslagen maar je wint hem wel." zegt hij na een paar seconden. "Wat bazel je toch allemaal, het gaat om vriendschap niet om liefde." reageer ik. "Dan nog, jullie vriendschap overwint alles." besluit hij.




Aangekomen in het hotel komen Kent, Jonathan, Austin en Marc afgelopen. "Wat scheelde er?" Ongeruste blikken kijken ons afwachtend aan. "De verzorgster van de serreplant heeft de serre verlaten. Het gevolg is dat ons plantje niet uit zijn serre wil, zelfs niet met deze verzorgster." legt Caleb uit terwijl hij naar mij wijst. de anderen kijken hem raar aan. "Dus om het even in mensentaal te zeggen, Kyle is gedumpt door Shana en wil niet meer naar buiten komen." verwoord ik Calebs theorie. "Ren voor je leven, serreplant van 1.90 meter op komst!" roept Austin en loopt naar binnen. Verbaasd draaien Caleb en ik ons om. "Ik zei je toch dat mijn theorie werkt" lacht Caleb. "Hoorde ik de woorden pool party?" vraagt Kyle lachend. De rest van de dag heb ik op een stoel gelegen en toegekeken hoe de jongens zich amuseerden.




Na een week stil liggen en mijn rug elke ochtend en avond laten instrijken door Kyle heb ik al bijna geen pijn meer. Shana en de pers laten Kyle gerust en dat is duidelijk te merken aan hem. Om het met Calebs woorden te zeggen is onze serreplant een grote sterke plant geworden die niet meer in de serre staat. Gisteren sprak ik nog een met Marc die alleen maar kon bevestigen dat Kyle weer de oude wordt.




"Probeer het gewoon. Als je je niet veilig voelt kan je er meteen uit." dringen Jonathan en Austin aan zodat ik in het zwembad zou gaan. "Of moet Kyle je handje komen vasthouden?" plaagt Marc me terwijl hij zijn wenkbrauwen op en neer beweegt. "Hou toch je bek." Om de jongens te bewijzen dat Kyle niet altijd overal hoeft bij te zijn ga ik in het zwembad. "Komen jullie nog of hoe zit het?" dring ik aan. De jongens beginnen te lachen en wijzen naar Kyle en Kent die met ijsjes afkomen. Caleb loopt naar hen toe om ijsjes over te nemen net als Jonathan want Kent en Kyle waren nogal onsierlijke pogingen aan het doen zijn om al die ijsjes vast tge houden en ondertussen proberen tegen niemand aan te lopen.




"Hé, je zit in het zwembad!" merkt Kyle ineens op. "Hier, hou vast." Kyle duwt de ijsjes in Austins handen en komt aan de rand staan. "Geef me je handen." Ik steek mijn handen uit en hij trekt me uit het water, onze gezichten op enkele centimeters van elkaar."Ik zal je handdoek nemen... dan kan je je ijsje droog opeten." zegt hij snel en gaat mijn handdoek halen. Ondertussen maken de jongens een hartje met hun vingers en kijken fluitend naar de lucht alsof er niets aan de hand is.