#54.

Een heerlijke geur vulde de keuken. Met mijn ogen gesloten snoof ik de geur op. “Heb je honger?” Ik opende mijn ogen en schrok toen ik Tom zag staan. Hij was halfnaakt, had alleen zijn boxer en een short aan en hield een pan in zijn handen. “Ik had honger, totdat ik jou hier zo zag staan. Heb je wel je handen gewassen?” Ik schrok van mezelf dat ik het er zo uitratelde. Normaalgezien deed ik niet zo sarcastisch. Toch niet constant. Tom keek me met een verstomde blik aan. “Ochtendhumeur?” “Geen idee, maar ik heb mijn deel van de lading alvast ook al gehad”, antwoordde Bill in mijn plaats. Hij zei net zo sarcastisch en op dezelfde manier als ik gedaan had. “Oké, laat het. Ik plaag jullie gewoon graag. Of ik kan natuurlijk erg grote honger hebben, wat me nogal logisch lijkt.” Met mijn wijsvinger wees ik richting mijn buik, waar alweer een knorrend geluid uit voortkwam. Ik liep naar Tom toe en gaf hem een kusje op zijn wang. “Het spijt me. Goede morgen trouwens”, fluisterde ik in zijn oor. Zijn tong gleed even langs zijn lippiercing. Zijn witte tanden werden zichtbaar. Zijn glimlach maakte mijn ochtendhumeur meteen een stuk lichter. “En als je het wil weten, ik heb wel degelijk mijn handen gewassen”, voegde hij eraan toe. “Het is je geraden, anders had je al dit werk voor niets gedaan.” “Uhum”, kuchte Bill. Beiden keken we zijn kant uit. “Ik heb ook honger en trouwens, straks brand het aan Tom.” “Shit”, riep Tom uit en meteen richtte hij zijn aandacht weer op het fornuis. Ik volgde Bill, die een stoel voor me klaar hield. “Ik hou van je”, fluisterde ik terwijl ik me liet neerploffen. “Weet je dat wel zeker?” Ik hoorde het plezier in zijn stem. Nu dat ik weer opgewekt aan het worden was, moest hij me natuurlijk terugbetalen met zijn portie sarcasme. Ik slaakte een zucht. “Pas maar op, Kaulitz. Straks beland die pannenkoek nog in je gezicht.”