~61

Mijn adem stokt in mijn keel. Alles lijkt niet tot me door te dringen. Shin ligt tegen de muur. Het bloed glijdt uit de wond op zijn hoofd. ‘Romeo,’fluister ik vol ongeloof en angst. De zwartharige jongen regeert niet en klemt zijn handen nog harder. Jamie’s krijs gaat door merg en been en ik weet zeker dat het niet lang duurt voor Romeo hem vermoord. ‘Yu, je moet me helpen! Grijp Romeo, snel!’ Yu knikt en schiet naar voren. Op het laatste moment laat Romeo Jamie los en ontwijkt Yu behendig. Mijn zoontje valt op de grond en hapt gelijk naar adem. Ik wil naar hem toe, maar dat gaat niet. Net te laat kijk ik van het kleine jongentje weg om Romeo´s klauw op me af te zien komen. Net voor het me doorboord, word de zwartharige jongen tegen de muur geslingerd. ‘Dit kan Romeo niet zijn, Kira.’hijgt Yu, wanneer hij dicht bij me staat. Mijn ogen blijven gefocust op Romeo. De jongen krabbelt overeind, maar krimpt dan kort ineen, alsof hij ergens tegen vecht. Dan besef ik het ineens. ‘Yu, houd hem in bedwang. Hij wordt beheerst…’ Yu kijkt me even raar aan, maar schiet dan weg. Voordat Romeo weg kan komen, draait Yu zijn handen genadeloos op zijn rug. Romeo stribbelt tegen, maar Yu houdt hem goed in bedwang. ‘Ik houd het niet lang meer Kira! Schiet op!’ Snel loop ik op Romeo af en duw mijn voorhoofd tegen de zijne. Ik moet zijn gedachten in, misschien kan ik er dan achterkomen wat er gebeurd is. Romeo stribbelt tegen, geërgerd door wat ik probeer. Ik ben echter sneller en duik in zijn gedachten.

Wazig verschijnt Sahirah voor mijn ogen, eigenlijk Romeo’s ogen. ‘Arme jongen, verlaten door je vrienden. In de steek gelaten door je beste vriend en nu helemaal alleen. Arme arme Romeo… Maar geen angst Ik zal je bevrijden van de eenzaamheid.’ De ogen van Romeo gaan naar de vrouw tegenover hem. De vingers van Sahirah glijden ijskoud over zijn wang. Romeo weet even niet wat hij moet doen. Ineens schiet er een pijn door zijn nek. Gillend en kermend laat Romeo zich op zijn knieën vallen. ‘Ik zal je helpen, je wordt volmaakt. Alles wat je hoeft te doen is Kira en Jamie afslachtten. Daarna is alles weer zoals vroeger jij en Yu zullen voor eeuwig vrienden blijven. En ik zal je altijd steunen. Ik zal jullie alles geven wat nodig is. Kort drukt de vrouw een kus op zijn voorhoofd, terwijl Romeo, kermend en schreeuwend, buiten bewustzijn raakt.

Geschrokken schiet ik uit zijn gedachten. ‘Romeo, ze loog! Er verandert niets, helemaal niets. We zullen altijd vrienden blijven, niemand zal jou en Yu scheidden. Niemand, ook ik niet. Kom op Romeo, Sahirah heeft geen macht over je! Verzet je ertegen!’ Romeo kreunt en begint te kronkelen in Yu’s armen, om uiteindelijk slap in zijn armen te hangen. Zijn ogen zijn weer normaal geworden en kort druk ik mijn voorhoofd tegen de zijne. Zijn gedachten zijn weer rustig. Yu kijkt me vragend aan en ik knik kort naar hem. Voorzichtig laat Yu zijn beste vriend los. De jongen trilt als een gek en zakt half in. ‘I-ik...’ stottert Romeo. Hij kijkt met pijn in zijn ogen naar Shin en Jamie. Hij voelt zich schuldig dat is overduidelijk. Langzaam schud ik echter mijn hoofd. ‘Jij hebt niets gedaan. Sahirah heeft je gebruikt en daar zal ze, en de gene die haar geholpen hebben voor boeten.’ Romeo zucht, de woorden dringen overduidelijk nog niet tot hem door. ‘Het spijt me…Het spijt me zo.’ Ik schud mijn hoofd en knuffel hem stevig. ‘Het is jouw schuld niet… Echt niet.’ In mijn ooghoek zie ik mijn zoontje weer omhoog komen. Romeo ziet hem ook en ik voel hem angstig verstrakken onder me. Hij denkt overduidelijk, dat Jamie hem eng vind. Het kleine jongentje denkt daar echter anders over. Die loopt namelijk recht op hem af en knuffelt de zwartharige jongen. Romeo kijkt het kleine jongentje verrast aan, maar Jamie laat hem niet los. ‘Romeo…’ Fluistert mijn zoontje en begint te snikken. Langzaam omhels ik Jamie en druk een kus op zijn voorhoofd. ‘Shht, maar, kleine. Alles is in orde, Romeo zal weer normaal doen.’ Jamie knikt en kijkt dan naar Shin, die nog steeds bewusteloos is. Snel loop ik op hem af en zet hem overeind. Voorzichtig bekijk ik de wond. Die is niet diep of levensbedreigend. Ineens krijg ik een idee. ‘Yu, kom eens.’ De jongen loopt op me af en kijkt me vragend aan. ‘eens kijken hoe ver je ontwikkeld bent, lieverd.’ Fluister ik en ik pak zijn hand