Hoofdstuk 1.

Zuchtend zit ik in de auto. "Pa, waarom moeten we nou weer híérheen. Ik wil niet naar zo'n koud en nat gat." Klaagt mijn zus, Emily. "Ach, ik vind het wel spannend. Die vampierfamilie ontmoeten." Glimlach ik. "Leslie Ann, jy gaat niet die familie ontmoeten." Spreekt mijn vader me tegen. "Maar!" Begin ik. Hij schenkt me een blik dat hij wil zeggen dat ik mijn kop moet houden. "Dat is veel te gevaarlijk." Verteld mijn moeder met een hoge stem. "En verhuizen naar een dorp waar ze wonen niet wil je zeggen." Zeg ik en trek een wenkbrauw op. Misschien, kan ik er zelf achter komen. Ik móét ze ontmoeten. Vampiers lijken me zo vet. Ik krijg de impulsieve drang om álles te weten te komen, uit te zoeken wie de vampiers zijn.

Ik moet vandaag al naar school. De afgelopen twee dagen hebben we het nieuwe huis ingericht en zo. Ik heb een eigen vleugel in het nieuwe huis. Een villa eigenlijk. Mijn vader is namelijk een beroemde mytholoog. Mijn slaapkamer is erg romantisch, maar toch modern. Bordeauxrode muren, zwart, rond, tweepersoonsbed, witte lakens. Overal kaarsen. Mijn eigen woonkamertje is dan weer heel anders. Witte muren, héél veel ramen, wit laminaat, een rode tapijt, zwarte leren bank, doorzichtige kuipstoelen met zwarte of rode kussens. Mijn keuken is grijs en zwart. De badkamer wit met grijs en blauwe accenten.

Ik trek een witte blouse aan, doe mijn ketting om en trek mijn vaalblauwe jeans aan. Zwarte gympen maken het geheel af. Mijn wilde blonde haar bind ik in een staartje. Als mijn make-up goed zit en ik tevreden ben loop ik naar mijn woonkamer en laat me in mijn leren bank vallen. Ik zet mijn stereo aan, waar een gebrande CD in zit. Ik steek een sigaret op, voordat ik naar school vertrek. Een erg slechte gewoonte. Het is niet dat ik het nodig heb, maar het is eerder iets wat gewend is.

Iedereen staard mijn lichtblauwe volkswagen kever aan. Niet heel raar aangezien de nieuwere auto's mijn kevertje en een zilveren Volvo zijn. Dit word een lange dag. Ik slaak een vermoeide zucht. De schooldag verloopt traag en veel mensen staren me aan. Omdat ik én het nieuwe meisje ben, én mijn uiterlijk hier duidelijk opvalt. Ik ben alles behalve doorsnee qua uiterlijk, dan toch. Wild blond haar, groene ogen, ivoorwitte huid -wat heel raar is aangezien ik van warmere oorden kom- en dan de kledingstijl. In mijn oude woonplaats was dit normaal. Een overdreven nette witte blouse, grote ketting, gescheurde skinnyjeans en zwarte lakpumps met hier en daar een stukje rits. Hier dragen ze allemaal waterdichte schoenen en saaie kleding. De lessen zijn te makkelijk en de jongens te, hmm aardig? Nee, jonge honden-achtig is een beter woord. Ééntje keek me aan met zijn belachelijke ik-ben-een-nerd-en-jy-mijn-obsessie-blik. Om dat nog erger te maken vroeg iemand me of ik ene Edward Cullen heb gestoken, hij is nog nooit zo chagrijnig geweest. Als iemand me had verteld wie Edward Cullen is zou ik misschien nog een weerwoord hebben. Niemand wees hem aan voor me of zo, zelfs niet de ik-ben-een-nerd-en-jy-mijn-obsessie-jongen. Schiet mij maar lek!