Because you were/are special to us/me (FTSK) 13

"Ik denk dat ik maar eens terug ga naar het hotel. Bedankt jongens, ik heb heel lekker gegeten en me goed geamuseerd." Ik geef iedereen een knuffel en vertrek. "Elisa!" Ik draai me om en Kyle komt afgelopen. "Je bent de zalf vergeten!" licht hij me in terwijl hij me de tube overhandigd. "Dankje." Hij lacht en samen lopen we even verder. "Zin om de kader te zien?" vraagt hij na een tijdje stilte. "Oké, maar daarna ga ik wel naar het hotel. Mijn ouders zullen ongerust worden." Hij knikt en neemt me mee naar zijn huis.

Het is donker in zijn kamer. Wanneer hij het licht aandoet zien we een bed vol rozenblaadjes en een hartje op de kader rond het hoofd van Kyle en mij. Op de rozenblaadjes ligt een briefje. "Hey Kyle, dat was niet lief van jou om ons zo voor de gek te houden (grapje:P) We konden het ons niet laten om een hartje te tekenen op die kader. Sorry? We vinden het wel spijtig dat jullie niet samen zijn maar jullie moeten doen waar jullie je goed bij voelen. Hopelijk heeft Caleb een beetje goed gekookt . Slaapwel, Jonathan en Kent."

"Wat zijn het toch sukkels" lacht Kyle. "Kijk, dat is dus je kader en daar heb jede mooiste zin die ooit iemand gezegd heeft tegen me met de tekening." wijst hij. "Je bent een slijmbal." lach ik. "Kyle?!" horen we Marc roepen. "Ja? Ik ben boven!" Marc loopt de trappen op. "De ouders van Elisa belden, ze is nog niet in het hotel. Mag ik binnen?" zegt hij terwijl hij naar Kyles kamer komt. "Wacht even." Hij wijst naar mij dat ik achter de deur moet gaan staan en Marc moet doen verschieten. "Ja, kom maar." Marc komt de kamer in. "Ze maken zich zorgen. Stel je voor dat er iets gebeurd is..." gaat Marc verder. "Er is helemaal niets gebeurd. Wedden dat ze ergens opduikt.... NU!" Dat is voor mij het teken dat ik Marc mag doen verschieten. "BOE!" roep ik zo luid ik kan. Het gevolg? Marc die een meter de lucht inspringt. "Doe me nooit meer zo verschieten." beveelt hij me wanneer hij is bekomen. "Ik zal naar je ouders bellen en vragen of het goed is dat je blijft slapen." besluit hij. "Oké, dankje Marc." Ik geef hem een kus en hij verdwijnt uit de kamer. "Oké, waar mag ik slapen?" vraag ik meteen. "Ofwel bij één van mijn zussen ofwel bij één van mijn stiefbroers ofwel bij mij ofwel tussen mijn ouders en anders op de zetel." Zijn zussen ken ik totaal niet, zijn ene stiefbroer ken ik niet en bij Marc slapen zie ik ook niet echt zitten. Tussen zijn ouders of op de zetel zie ik ook niet echt zitten. Zijn schattige lach verschijnt op zijn gezicht als hij merkt dat ik de mogelijkheden overloop. "slaap maar bij mij, ik was je maar aan het plagen." Hij loopt naar zijn kast en neemt er een T-shirt en joggingbroerk uit. "Dit lijkt me wel goed om in te slapen." Hij geeft het aan mij en toont me de badkamer. De T-shirt past me maar de joggingbroek is veel te lang. Ik plooi de broekspijpen om tot ik mijn voeten weer kan zien. Daarna ga ik terug naar Kyle die meteen begint te lachen als hij me ziet. "Je moet maar niet zo groot zijn, dan zou ik dat niet moten doen."

"Hoe gaat het met je rug?" vraagt hij wanneer we in bed liggen. "Hij doet nog wat pijn maar het gaat wel." Hij doet het licht uit en al snel val ik in slaap. De volgende ochtend kriebelt er iets aan mijn neus waardoor ik moet niezen. "IEUW!" Hoor ik Kyle lachen. "Heb ik al vertelt dat mijn ouders willen dat jullie meegaan als jullie willen en kunnen wanneer we ergens naartoe gaan?" vraag ik hem. "Niet dat ik weet." Het blijft even stil. "En als jullie willen, mogen en kunnen dat jullie mee mogen naar België." Hij draait zich naar mij. "Je maakt een grapje." Ik schud mijn hoofd. "Jullie hebben me zo goed opgevangendat jullie gerust eme mogen gaan met ons als een soort bedankje." Kyle springt uit bed en doet een vreugdedansje. Daarna gaan we stil naar beneden, we zijn blijkbaar de enige die wakker zijn.

Na het ontbijt wil ik me gaan omkleden maar besef dan dat ik geen nieuwe kledij bij heb. Dan maar in de kledij van gisteren naar het hotel en daar iets nieuws aantrekken. "Ik zal je een T-shirt en short van me lenen zodat je de kledij van gisteren niet hoeft aan te doen." stelt Kyle voor. "Kan jij gedachten lezen?" Opnieuw begint hij te lachen. "Alleen al kunnen drummen is goed genoeg voor mij; Ik wil geen gedachten kunnen lezen hoor, het gedacht alleen al." Ik rol eens met mijn ogen en volg hem naar boven. "Zou je het erg vinden als ik zou douchen? Anders douche ik me straks in het hotel." Hij schudt zijn hoofd. "De badkamer is helemaal jouw eigendom voor even." Hij opent de deur van de badkamer en buigt naar voren. Ik rol nog maar eens met mijn ogen en ga naar binnen.

"Elisa, leef je nog?" vraagt Kyle na een uur. "Ja hoor, ik ben bijna klaar. Als je wil mag je binnenkomen hoor. Ik moet nog enkel mijn T-shirt aandoen." laat ik hem weten. Blijkbaar komt hij niet binnen dus doe ik de deur open. "Ik zei toch dat je binnen mocht komen." Kyle kijkt naar overal en nergens en begint zijn tanden te poetsen terwijl ik mijn T-shirt aandoe en mijn haar in een slordige dot doe. Dan pas valt me op dat hij al gekleed is. "Heb jij je op je kamer gekleed omdat ik zolang op de badkamer zat?" Hij knikt (het is nogal lastig praten als je je tanden poetst ) "Hebben jullie vandaag iets te doen?" Kyle schudt zijn hoofd. "Denk je dat ze het zien zitten om met mijn ouders en mij op stap te gaan?" Hij spuwt en spoelt zijn mond met water. "Tuurlijk, maar ik ga eerst nog een poging doen Shana het één en ander duidelijk te maken." We gaan naar benden en kijken wat Tv, vrij vertaalt ik kijk TV terwijl Kyle met zijn zijn GSM bezig is.

"Ik weet dat het vrij onbeleefd is je hier achter te laten maar ik kijg een half uur de kans om het te' gaan uitleggen bij Shana. Daarvan ben ik nu al 3 minuten kwijt dus..." excuseert Kyle zich. "Je had al moeten weg zijn." onderbreek ik hem. Hij buigt eens als bedankje. "Je staat bij me in het krijt." Hij rijdt weg en ik zit alleen.