{narnia}When 2 enemies fall in love[Part Seventy-one.]

‘En wat zullen we dan eens gaan doen?’vroeg Lucy,vastberaden om de stilte te verbreken.’Wel,ik zou denken wegblijven van die zeekoe daar,’zei Edmund geïrriteerd,’Want...’Ze kwamen nooit te weten wat hij wou zeggen want Bella kwam ertussen.’Ik zou terug willen paardrijden,’zei ze snel,’Het is hier zo’n mooie natuur!Daar moet je van genieten!’’Ja,’zei Susan instemmend,’Dat is waar!’en gaf een geërgerde Caspian een stomp.Peter knikte.’Dus dat gaan we doen!’zei Lucy en stond op.Zij liep buiten naar de paarden.De anderen volgden snel haar voorbeeld.Toen ze bijna allemaal op de paarden zaten,hoorden ze gedraaf naar hen komen.Niet van een paard,neen,maar van de centaur Glenstorm.’Gaan jullie erop uit,koningen en koninginnen?’Vroeg hij beleefd.’Ja,Glenstorm,’zei Susan glunderend.’Dan moet ik u waarschuwen,’zei Glenstorm zakelijk,’Hier hangen Andalusiaanse soldaten rond.En ook Telmarijnse,vermoedelijk van Glozelle.’’Ho,maar wij hebben dit!’zei Edmund en trok zijn zwaard.Glenstorm keek er nuchter naar en Edmund stopte het snel terug weg.hij herinnerde zich dat hij een veel groter had.’Niets om je zorgen over te maken,’zei Peter die op zijn paard klom,’We redden ons wel.’Glenstorm knikte en draafde terug weg.De anderen reden het bos in.Iedereen reed rustig behalve Caspian en Edmund,die elkaar altijd voorbij wilden steken.