Part four: Fighting...

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en probeerde het persoon te herkennen. Plots versnelde de persoon en had hij of zij een immense snelheid bereikt. Te laat had ik door dat hij of zij het op mij had gemund en het enige wat ik nog kon uitbrengen was een schelle gil. Inmiddels had ik wel door dat de persoon in kwestie geen mens was maar een vampier, die de gave had om hoge snelheden te bereiken. Een luide grom haalde me terug naar de realiteit en vol verbazing keek ik naar de rug van Edward, die voor me was gaan staan. Waarschijnlijk had hij die luide grom geproduceerd. De andere Cullens hadden zich inmiddels ook al op de veranda verzameld en m'n ouders stonden achter de glazen deuren toe te kijken.
"Blijf met je poten van haar af of ik breek alle botten in je lichaam" siste Jasper, de laatste persoon van wie ik dat had verwacht. Hij ging naast Edward staan en nam een bedreigende houding aan.
"Emi, ik denk dat je dit niet wil zien" fluisterde Alice in mijn oor waarna ze me mee naar binnen sleepte. Helaas voor haar was ik niet van plan om mee te werken en wist ik me uit haar greep te bevrijden.

Met mijn neus tegen het raam gedrukt, had ik het hele schouwspel gevolgd. De Cullens waren enthousiast begonnen aan het gevecht, maar kwamen slenterend terug. Een groot deel van het gevecht had ik niet gevolgd, mijn ouders begonnen te zeuren over het feit dat ik nog maar zestien was. Daar was ik fel op tegenin gegaan en dat veroorzaakte weer een discussie van 10 minuten. Tegen de tijd dat de discussie afgelopen was, kwamen de Cullens al aanlopen.
"Emi" begon Esme toen ze binnen waren. "Ik denk dat het verstandiger voor je is om niet zonder begeleiding naar buiten te gaan en met begeleiding bedoel ik niet je ouders, maar 1 van ons. Die vampier eet mensen en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat hij jou of je ouders op zou eten" Ik knikte begrijpend en mompelde nog iets. Daarna draaide ik me naar Edward toe en wist met moeite hem te bedanken.
"Het hoort er nou eenmaal bij, verwacht er maar niet veel van" antwoordde hij koeltjes. Daarna draaide hij zich om en liep de woonkamer uit. Mij liet hij verbaasd en overrompeld achter.