63. Blijven slapen?

De volgende dag…

Ik stond in mijn ondergoed voor mijn kleerkast. Het was al middag maar ik had vandaag lang uitgeslapen. Wat zou ik aandoen? Het kon niet om het even wat zijn, ik ging vandaag naar Bill. Bij het denken aan zijn naam kreeg ik een gelukzalig gevoel in mijn lichaam. Ik rommelde tussen mijn jurkjes maar vond niets om aan te doen. “ Dan maar een jeansbroek.” Mompelde ik tegen mezelf. Ik schoof de kapstokken waar mijn broeken over gingen één voor één aan de kant tot ik bij een zwartgrijze skinny jeansbroek aankwam. Ik had deze ooit gekocht maar eigenlijk nog maar zo’n 2 keer aangehad. Het was niet echt mijn stijl maar misschien kon ik het combineren met dat nieuwe topje en die nieuwe naaldhakken die ik had gekocht in Mie. Ik waagde het erop en sleurde de jeansbroek van de kapstok en deed hem aan samen met mijn witte topje en zwarte naaldhakken. Op mijn wit topje deed ik nog een zwart truitje. Ik keek in de spiegel en schrok min of meer van mezelf. Ik leek precies op iemand anders. Dit was niet echt mijn stijl maar ik moest aan mezelf toegeven dat ik er wel nog mee stond. na een paar keer heen en weer draaien voor de spiegel besloot ik om het erop te wagen. Als het Bill niet aanstond zou ik het wel merken. Ik wilde niet echt veranderen voor een jongen. Dat had ik altijd gezegd en ik vind ook dat het zo hoort.

Ik deed de deuren van mijn kleerkast terug dicht en ik hoorde hoe mijn gsm vibreerde die op mijn nachtkastje lag. Ik liep er vrolijk naar toe en zag dat ik een sms had van Bill. Wat raar, dacht ik. Ik opende het berichtje en mijn ogen gleden over de letters die hij getypt had. Mijn ogen werden groter. Ik begon wat hyper te worden. Bill vroeg op dit moment aan mij, of ik niet wou blijven slapen. Friedolien bleef ook slapen. We zouden die avond naar een film kijken. het liefst zou ik meteen ‘ja’ hebben gezonden naar hem, maar ik wist maar al te goed dat ik het eerst aan mijn ouders moest vragen. Ik wist zeker dat als ik zou vragen of ik bij Bill, een jongen van 21 jaar, zou mogen blijven slapen het antwoord ‘nee’ zou zijn. Ik moest iets verzinnen en plots schoot het me te binnen. Ik liep de trap af met 2 treden tegelijk en stormde naar de keuken waar mama stond soep te maken. Mama schrok van al mijn brut geweld waarmee ik de keuken instormde en vroeg : “ Waar brand het? Of zit er een spin op je kamer?” ik lachte even met haar grapje, kwestie van haar goedgezind te houden. “ Mamaatje…” begon ik op een zaagtoon als een klein kindje. “ Wat heb je nodig?” vroeg ze. ik lachte breed. “ Mag ik deze avond bij Friedolien blijven slapen?” en ik probeerde zo schattig mogelijk te kijken. “ Ging je niet naar Bill deze middag?” vroeg ze en ze trok haar ene wenkbrauw in de lucht. “ Ja, maar Friedolien is daar ook, en ze heeft gevraagd of ik daarna bij haat wil blijven slapen. Mag het mama?” smeekte ik na mijn hele uitleg. “ Oké dan. Om hoe laat zie ik je morgen dan?” Als ze kon, zou mijn moeder blijven vragen stellen. Nieuwsgierig? Nee hoor dat was ze niet, ze wist gewoon graag alles. “ Wel euh. Ik ga morgenmiddag shoppen met Bill,hé. Dus wil ik rechtstreeks van bij Friedolien dan terug naar Bill gaan en dan gaan wij shoppen, dus ik zal maar tegen aan de avond thuis zijn.” legde ik uit. “ Tegen de avond pas?” vroeg ze verontwaardig terwijl ze in haar pot zat te roeren. “ Ja mama, toe nou? Mag het? Zodat ik het aan Friedolien kan zeggen.” Pruttelde ik tegen. “ Ja ja, ga nu maar.” Zei ze en ze maakte ene gebaar met haar hand dat ik voort kon gaan. Blij nam ik mijn gsm en zond een berichtje terug naar Bill dat het mocht van mijn moeder. Ik rende terug de trap op om mijn rugzak klaar te maken om te blijven slapen bij Bill. Dit zou onvergetelijk worden, ik voelde het. Eenmaal ik alles had nam ik nog mijn handtas en zonnebril. Er was vele zon vandaag. Mijn fiets stond al buiten en vanuit de gang riep ik naar mijn moeder : “ Mama, ik ben weg! Tot morgenavond en nog eens bedankt dat ik mag blijven slapen bij Bi… Euh Friedolien!” herpakte ik mij snel en liep vrolijk naar buiten.