Tara - Kietelgevecht
Zijn actie verraste me totaal, maar de aandacht die hij me gaf was eerlijk gezegd heerlijk. Nog nooit wou ik echt zoveel aandacht van iemand hebben als nu. Zelf niet die van mijn ouder, waarvan ik ook helemaal geen aandacht kon verwachten. Na het vele gegil en gelach legde hij me weer op de bank. Nu was het mijn beurt om hem te verrassen; Mijn handen vestigde zich vast aan zijn shirt en trokken hem naast me neer op de bank. Daarna volgde een stilte en een vloed van warmte. Kriebels kwamen weer mijn buik teisteren. Hij was zo dicht bij, zo erg dicht. Ik kon zijn heerlijke zoete lichaamsgeur in mijn neus voelen kriebel en ergens rook ik de zee nog, ons plezier mee inbegrepen. Zijn leuk donkerblond haar dat hier en daar een krulletje vertoonde dankzij het water en dan had ik het nog niet over zijn lippen die zich zo dichtbij bevonden. Mezelf inhouden kon ik niet langer; geleidelijk aan nam ik meer plaats naar recht toe, naar hem. Zo kon ik dichter bij hem zijn en weerhield ik me er ook mooi van om van de bank af te tuimelen. Mijn ogen bleven in de zijne kijken. We volgde iedere beweging die we maakte, maar toch bleven we na mijn verlegging doodstil liggen en zwegen we elkaar de dood in. Mijn lichaam was nog redelijk vochtig van het zeewater. Het liefst van al zou ik het op een rennen naar boven zetten om me fatsoenlijk aan te kleden en op te frissen. Enkel was het probleem dat ik niet kon rennen, niet nu. Mezelf tegen mijn hoofd slaan mocht ik ook wel; wat haalde ik me nu toch allemaal in mijn hoofd? Mijn lichaam en geest wou hem helemaal voor mezelf, maar verbood het zichzelf. Nog steeds denkend aan zijn eerder zegende woorden.
"Matt was stout daarnet," kwam er opeens speels uit mijn mond. "En nu moet hij daarvoor boeten." Voor hij echter nog een woord kon uitbrengen zat ik al op hem en lag hij plat op de zetel. Een verbaasde blik was in zijn ogen af te lezen, maar ergens leek hij ook geen totaal geen probleem te hebben bij hoe we er nu bij lagen. Nou ja, zaten.
Nog even ging ik door mijn haar en glimlachte naar hem. Hij glimlachte terug. Mijn reactie daarop was in een snelle reflex mijn vingertoppen onder zijn kin te plaatsen en hem hevig te kietelen. Vrijwel meteen begon hij te lachen en om genaden te smeken. "Hou je kop, Matt. Ik ben nog helemaal niet klaar met jou." Zijn lichaam onder bewoog zich heen en weer om van mijn vingers af te komen, maar dat lukte hem niet bepaald. Met een grinnik liet ik mijn handen onder zijn shirt glijden om hem daar te kietelen. "Alsjeblieft, Tara, alsjeblieft..." Zijn gesmeek stierf weg in een gelach.
Meneer was toch zo slim op mij te beginnen te kietelen op een bepaald moment en wat rechter te komen zitten. Waardoor ik een soort van op hem zat. "Ah! Matt nee!" Mijn hoofd lag over zijn schouder om mijn kin te beschermen van het kietelen. Hij lachte me alleen maar een soort van uit. Hijgend stopte we ermee. Nog voor de laatste slag te slaan sloeg ik met een kussen op zijn hoofd. Grijnsde keek hij me aan toen ik van hem af ging. Bear was erbij komen staan en kwispelde vrolijk. "Awh wilt mijn lieve schatje ook een beetje aandacht?" Al snel ging hij op zijn rug liggen en streelde ik over zijn buik. Iets wat hij maar al re graag had. "Mag ik me misschien even omkleden voor dat ik echt heel je bank om zeep help?" Hij knikte kort en vertelde me hoe ik in de badkamer geraakte. "Ik ben zo weer terug." Bear legde smekend zijn hoofd op Matt zijn knie voor aandacht, terwijl ik me een spurtje naar boven haastte om mijn bikini uit te doen en te vervangen door ondergoed. Daarbij moest ik ook maar even mijn droge kleren aan doen.
Reageer (1)
...Is het mogelijk verliefd te worden op je eigen personages? BAM!
1 decennium geleden