¤ When dreams meet eachother ¤ °#9°

b] Yara pov[/b
‘Pap, ik ga morgen met Jenny naar het vliegveld.’
‘Oh, waarom?’
‘Flo en Kay uitzwaaien.’
‘Gaan ze op vakantie dan?’
‘Ja, ze gaan naar Amerika voor drie weken.’
‘Zo zo…dat is een eindje weg!’
‘En Jenny gaat overmorgen een week naar Turkije.’
Papa kijkt op van de tv. ‘Oh? Nou, dan zul je het een weekje alleen uit moeten houden.’
Goh, wat is het toch heerlijk om een vader te hebben die een beetje met je meeleeft.
Ik zit samen met mijn vader in de woonkamer. Hij kijkt naar de tv, ik hang in de bank en let niet echt op wat er op tv is. Ik zit meer met mijn gedachten wat ik in godsnaam deze hele week moet gaan doen! Ik ga me zó vervelen.
‘Misschien dat je deze week wat meer met de jongens kunt gaan doen?’
Ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Waarom zou ik dat willen?’
‘Omdat ze het komende half jaar zowat hier wonen, misschien?’
Ik haal mijn schouders op en geef verder geen antwoord. Ik had daar zelf ook al aan gedacht. Maar wat moet ik in godsnaam met die gasten gaan doen? Ik bedoel: Georg vind ik echt heel aardig. Ik ken hem dan wel maar een beetje langer als de rest maar tijdens onze eerste ontmoeting, toen hij hier bleef eten, heb ik echt een leuk gesprek met hem gehad en ik kan met hem gewoon het beste opschieten. Bill vind ik ook wel aardig alleen vind ik dat hij af en toe iets té vol is van zichzelf. Gustav zegt bijna niks en ik weet dus niet echt wat ik van hem moet denken. En Tom…Tjha, dat kun je denk ik zelf wel invullen. Maar aan de andere kant heeft pap wel gelijk. De ‘klooifase’, zoals ik het altijd noem, is voorbij en het echte werk gaat nu beginnen. Dus ik zal ze echt heel vaak gaan zien en dan is het misschien wel beter als we elkaar een beetje kennen.
Ik zucht. ‘Njha, misschien dat ik wel een keer met ze meega als ze uitgaan of zo.’
Papa knikt. ‘Dat begint al ergens op te lijken.’
Ik werp hem een droge blik toe en kijk dan naar de televisie. ‘Mag ie ergens anders op?’
‘Nee.’
Ik rol met mijn ogen. Pap zit naar zo’n dom nieuwsprogramma te kijken. Verschrikkelijk vind ik dat. Ik lees de krant wel, vind ik boeiender.
‘Ik ga op de laptop,’ zeg ik dan en ik kom overeind uit de bank.
‘Is goed,’ zegt mijn vader afwezig.
Ik loop naar mijn slaapkamer en start daar msn op.
Florian zegt:
Yaaar
Ik moet glimlachen als hij direct tegen me begint te praten.
Yara.! Zegt:: Floor!
Florian zegt: Al een beetje van de schok bekomen?
Yara.! zegt: Helemaal niet ;( Ik kan jullie echt niet zo lang missen…
Florian zegt: We beloven dat we je iedere dag zullen mailen! En bellen. En sms’en…
Yara.! zegt: Dat verwacht ik ook niet anders van je :’)
Florian zegt: Waarom zag ik die opmerking toch aankomen :’P
Yara.! zegt: Ik zou het niet weten…
Florian zegt: Sorry lief kind. Ik moet er vandoor. Mijn lieftallige moeder is al een uur naar me aan het schreeuwen dat ik toch echt eens vast wat dingen moet gaan pakken.
Yara.! zegt: Haha, okeey. Tot morgen dan!
Florian zegt: Tot morgen lieverd!
Florian meld zich af en ik begin in mijn lijst te zoeken naar iemand nuttigs om mee te praten. Ineens verschijnt er een schermpje dat iemand me heeft toegevoegd.
Ik open het schermpje: b-kaulitz@hotmail.com heeft me toegevoegd.
Bill? Ja, dat kan niet anders.
Ik accepteer hem en wacht geduldig tot hij tegen me begint te praten. Hij voegt mij toe . Ik hoef echter niet lang te wachten.
Bill zegt: Heey Yara!
Yara.! zegt: Hey Bill! Hoe kom jij nou weer aan mijn mail?
Bill zegt: . Ik zag gisteren je vriendin naar huis gaan en daar heb ik hem even aan gevraagd.
Yara.! zegt: Oh. Was het teveel moeite om het aan mij zelf te vragen?
Bill zegt: Nou, je was er zelf niet…En ik wist niet waar je was;)
Ik moet glimlachen.
Yara.! zegt: Oké. Het maakt verder ook niet uit hoor
Bill zegt: Mooi. Hoe is het?
Yara.! zegt: Goed hoor. Alleen mijn vrienden gaan morgen op vakantie en ik zit dan heel zielig alleen thuis.
Bill zegt: Oh echt? Dat is balen!
Yara.! zegt: Behoorlijk.
Bill zegt: Tom en ik hadden dat ook echt heel vaak. Dan ging iedereen op vakantie en dan zaten wij daar alleen thuis. Nou, leuk is anders.
Yara.! zegt: Haha, ja. Maar jullie hadden elkaar nog :’P
Bill zegt:
a, dat is waar. Anders ga je een keertje mee met de jongens en mij? Het is lang geleden dat we een keer uit zijn geweest.
Yara.! zegt: Is dat wel veilig voor jullie
Bill zegt: Nee:’P Maar meestal is het in het begin echt hysterisch. En na een half uurtje kunnen we wel gewoon normaal door de massa heenkomen.
Yara.! zegt: Aha. Ben toch blij dat ik daar geen last van heb
Bill zegt: Ja, je wordt bedankt hoor! Maar ga je nu een keer mee?
Yara.! zegt: Ja, is goed. Ik begeef me wel een keer in jullie gevaarlijke leven.
Bill zegt: Kogelijvrij vest is vereist!
Ik schiet in de lach als ik die opmerking van Bill lees.
Yara.! zegt: O jeetje. Ik zal hem even op gaan zoeken op zolder.
Bill zegt: Doe dat maar eens. Dan ben ik nu weer weg. Van je vader moeten we om 7uur op de stoep staan.
Yara.! zegt: 7uur?! Dat is onmenselijk!
Bill zegt: Zeg jij dat even tegen je pa?
Yara.! zegt: Zal ik doen Maar beloof niks. Nou goed, welterusten dan maar.
Bill zegt: Trusten! Oh. Slaap lekker. Dat moet ik eventjes doorgeven van mijn broertje.
O hemel …
Yara.! zegt: Slaap lekker Tom.
Ik wacht geen antwoord af maar meld mezelf af. Ik laat mezelf op mijn bed vallen en staar een beetje naar het plafond. Dan moet ik grijnzen. Ik heb Bill Kaulitz op msn! Oh, als meiden uit mijn vroegere klas dat horen…En ze worden al helemaal gek als ik vertel dat Tom tegen mij ‘Slaap lekker’ zei.
Als ik aan Tom denk schieten er gelijk weer twee gevoelens door me heen. Irritatie…Maar ook een ander gevoel. Oké, jullie kunnen wel een geheimpje bewaren hè?
Tom.
Hij is…leeuuuheeuuk! En ik schaam me heeeel diep dat ik dit nu zeg want ik had gezworen dat ik nooi op zo iemand verliefd zou worden. Of is verliefd een te groot woord? Geen idee…
‘Yara?’
Ik kijk op en zie mijn vader in de deuropening staan. Wat doet hij nou hier?
‘Oh, hey pap. Is er iets?’
Papa schudt zijn hoofd en loopt mijn kamer in. ‘Nee hoor. Het is gewoon zo lang geleden dat ik in je kamer ben geweest.’
Juist ja… ‘Pap?’
Maar mijn vader ontwijkt mijn blik en gaat op mijn bureaustoel zitten.
‘Ik wil het even hebben over je studie, Yara.’
Ik laat me weer in mijn kussens vallen. Daar gáán we weer.
‘Ik ga dat gesprek nu niet met je beginnen maar ik wil dat je morgenavond even naar de studio komt om met me te praten.’
Huuuuuh?
Ik kom langzaam overeind en kijk naar mijn vader. De blik die in zijn ogen ligt, bezorgd me de kriebels. Ik heb hem nog nooit zo zien kijken. Zo…droevig.
‘Gaat alles wel goed, pap?’ vraag ik zachtjes.
Mijn vader knikt en komt overeind uit de stoel. ‘Ja. Kom morgen gewoon naar me toe.’
En zonder nog een woord meer te zeggen, loopt hij mijn kamer uit. Mij zwaar verbaasd achterlatend.