¤ When dreams meet eachother ¤ °#4°

purple] Tom pov[/purple
‘Tom?’ Bill steekt zijn hoofd om de deur van onze woonkamer. ‘Heb jij Georg al gesproken?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, nog niet. Hij zou bellen maar dat heeft ie nog niet gedaan.’
Met een zucht komt Bill de woonkamer in en hij ploft neer op de bank. ‘Ik heb zo’n hekel aan wachten,’ bromt hij.
Grinnikend klop ik hem op zijn schouder. ‘Hij zal zo wel bellen joh.’
Bill snuift. ‘Ik hoop het voor hem.’
Hoofdschuddend kijk ik naar de televisie. Goed, ik wil ook dat Georg snel belt. Hij zou vandaag naar die nieuwe studioruimte gaan kijken en afspreken wanneer we kunnen beginnen. Tot die tijd zijn Bill en ik in onze flat in Berlijn en ik moet zeggen: dit vind ik ook wel lekker! Het is tijden geleden dat we langer dan een week thuis zijn geweest en het bevalt me prima hier. Daarom ben ik ook blij dat die nieuwe studio zo dichtbij is. Gewoon iedere nacht in mijn eigen bedje liggen. Heerlijk :’)
‘Zullen we pizza bestellen?’ vraagt Bill die onderuitgezakt naast me in de bank ligt.
Ik begin te grijnzen: ‘Ja, is goed. Bel jij?’
Bill knikt en veert overeind uit de bank. Hij toets het nummer in op zijn telefoon, wat we uiteraard uit ons hoofd kennen , en kijkt me dan vragend aan.
‘Doe maar Hawaï.’
Bill knikt. ‘Hoi, ik wilde twee pizza’s bestellen. (…) Één Hawaï en één magaritha. (…) Bezorgen. (…) Oké, tschüs!’ En mijn broertje hangt op. ‘Over twintig minuten zijn ze er.’
Ik lik langs mijn lippen. ‘Delicious!’
Grijnzend ploft Bill naast me neer in de bank. Dan gaat mijn mobiel af. Ik pak hem uit mijn zak en kijk op het venster. Georg belt.
‘Georg! Dat werd tijd.’
‘Ja sorry. Ik bleef daar eten en dat was ik niet echt van plan.’
Ik grinnik. ‘Je bent al blijven eten?’ Bill kijkt me verbaasd aan en ik grijns naar hem. ‘Maar vertel.’
‘Ja, eigenlijk is alles prima. De studio ligt zeg maar onder het huis en ziet er echt super uit! En die David is echt een ontzettend leuke man. Volgende week kunnen we al beginnen.’
‘Volgende week!’ roep ik blij uit en Bill schiet ook omhoog. Zijn ogen twinkelen.
‘Ja, en hij zei ook dat we ons niet druk moeten maken over lang doorwerken want als het moet kunnen we daar slapen.’
‘Sexy.’
‘Jij vind alles sexy,’ zegt Georg droog.
Ik grijns. ‘Thanks! Maar bel jij Gustav maar even. Dan licht ik Bill in.’
‘Is goed. Later.’
‘Later!’
Ik hang op en Bill kijkt me afwachtend aan. ‘En, en, en?’
Ik schiet in de lach. ‘Ja, alles is geregeld. Volgende week kunnen we dus beginnen.’
Bill schiet omhoog en begint een vreugdedansje te maken. ‘Echt? Te gek! Oh, ik zie het al helemaal zitten!’
Lachend geef ik hem een trap tegen zijn schenen. ‘Bill, doe normaal.’
Bill trekt een droog gezicht en ploft naast me neer in de bank. ‘Echt zo vet. Ik heb de studio zo gemist. En het is wel een andere maar whatever. Het enige irritante is dat we iedere ochtend erheen moeten rijden maar misschien krijgen we het voor elkaar dat we daar kunnen slapen en zo. Dat zou best wel handig zijn. Ik bedoel: dan hoef je niet de hele tijd op en neer.’ Bill ratelt verder en ik kijk hem droog aan.
Mijn broertje kan soms iets té enthousiast zijn.
Bill ziet mijn blik en houdt meteen zijn mond. ‘Daar ging ik weer hè?’
Ik knik grijnzend en Bill begint te lachen. ‘Ach ja. Ik ben gewoon zo blij dat we weer kunnen beginnen!’
‘Dat moet ik met je eens zijn!’
Dan gaat de bel en Bill springt op. ‘Oe. Pizza!’
Hoofdschuddend kijk ik mijn broertje na. Die jongen heeft echt teveel energie. Ik weet zeker dat de fans dat zullen gaan horen op onze nieuwe cd.
Even later komt Bill binnen met twee enorme pizzadozen. Als ik het ruik, begint mijn maag weer meteen te knorren.
‘Alsjeblieft,’ zegt Bill en hij zet een doos op mijn schoot.
Ik lik met mijn tong langs mijn lippen en maak de doos open. In de doos zit een overheerlijke pizza Hawaï. Naast me hoor ik Bill lachen. ‘Wat?’ vraag ik verbaasd.
‘Oh man, je moet je gezicht eens zien als toen je die doos openmaakte.’
Ik grijns: ‘Wat nou. Ik heb gewoon honger.’
Bill grinnikt. ‘Ja ja.’
Hij zwijgt verder en we eten onze pizza. Echt, als dit afgeschaft wordt, ga ik dood!
‘Weet je,’ zeg ik dan met volle mond. ‘Heeft die David ook kinderen?’
Bill haalt zijn schouders op. ‘Weet ik veel. Ik ken heel die gast niet.’ Hij kijkt me aan. ‘Hoezo?’ Aan zijn stem hoor ik dat hij wat vermoedt en ik begin te grijnzen.
‘Niks hoor.’
Bill rolt met zijn ogen. ‘Nu hoop ik dus echt dat er zo’n enorm lelijk mokkel rondloopt.’
‘Nou ja, bedankt!’
Bill begint te lachen. ‘Oh, dat lijkt me pas mooi! En dat zij de hele tijd achter jou aan gaat lopen.’
Ik trek een raar gezicht. ‘Echt niet! Dan ben ik daar echt meteen weg. Echt gewoon weg. Dan maar geen cd!’
‘Ja dag! Echt niet. Dan sla ik je harses in!’
Ik kijk hem droog aan. ‘Dank.’
Grijnzend neemt Bill weer een hap van zijn pizza en ik begin hem ook verder op te eten.
purple] paar uur later [/purple
‘Hey Tom, ik ga slapen.’ Bill staat op van de bank en rekt zich uit.
Ik knik. ‘Ja, ik ook.’ Ik heb geen zin om alleen in de woonkamer te blijven zitten.
Bill pakt de twee lege pizzadozen van de salontafel af en ik ga de deuren dichtdoen.
Dat was altijd zo fijn van gewoon thuis wonen: als je naar bed ging, hoefde je niet eerst allerlei dingen te doen voordat je eindelijk naar bed kon. Nu zeg je: ik ga naar bed en moet je eerst een heel rataplan afwerken. Maar ja, op je eigen wonen heeft ook zijn voordelen. Zo is er geen moeder die schreeuwt wanneer die verschrikkelijke bende op je kamer nu eens wordt opgeruimd.
Ik draai het laatste slot op slot en ik loop richting mijn slaapkamer. In de gang kom ik Bill tegen.
‘Slaap lekker, Tom.’
Ik glimlach naar Bill. ‘Slaap lekker, Bill.’
Dan lopen we allebei onze slaapkamer in.