¤ When dreams meet eachother ¤ °#3°

purple]Yara pov[/purple
‘Paaaaaaaaap! Ik roep echt niet meer hoor. Je komt nu maar gewoon!’ schreeuw ik voor de honderdste keer naar beneden. Met een zucht sla ik de deur dicht en ik loop naar de keuken.
Jenny zit me onschuldig grijnzend aan te kijken. ‘Kijk niet zo,’ brom ik. ‘Die vent komt nooit als ik hem roep.’
Jenny begint te lachen. ‘Dat ligt misschien aan de manier waaróp je hem roept.’
‘Ach, houd je mond!’ zeg ik half lachend.
Dan gaat de keukendeur open en mijn vader stapt naar binnen. Georg loopt achter hem aan.
‘Nou, dat werd ook eens tijd,’ zeg ik met opgetrokken wenkbrauw naar pap.
Hij kijkt me verontschuldigend aan. ‘Sorry lieverd, het liep een beetje uit.’
Hmpf, het loopt altijd uit bij jou.
‘Het is je vergeven hoor,’ zeg ik in plaats daarvan.
Pap geeft me een aai over mijn hoofd. ‘Dank je! En nu wil ik eten want ik heb hónger!’ Pap schuift aan tafel en ik kijk Jenny aan. Die rolt eventjes met haar ogen en ik begin te grijnzen.
‘Oh!’ zeg ik dan. Ik kijk Georg aan en wijs dan naar Jenny. ‘Georg, dit is Jenny. Jenny, Georg.’
Georg steekt zijn hand uit naar Jenny en die pakt hem aan. ‘Hey,’ zeggen ze allebei tegelijk.
‘Leuk je te ontmoeten,’ zegt Georg lachend.
‘Van hetzelfde,’ lacht Jenny.
We gaan aan tafel zitten en beginnen te eten.
‘Dus, Georg,’ zeg ik dan. Ik vind het trouwens ongelofelijk knap van mezelf dat ik zijn naam al weet ^^ ‘Zit je in een band of ben je soloartiest?’
Georg begint te lachen.‘Ik denk dat als ik een soloartiest zou zijn geweest, ik hier niet had gestaan! Nee, ik zit in een band. Tokio Hotel.’
Wenkbrauwen van mij en Jenny schieten omhoog. ‘Tokio Hotel?’ Ik bekijk Georg beter. Ja, nu hij het zegt…Ik herken hem wel van foto’s uit wat tijdschriften.
‘Cool!’ zegt Jenny. ‘Hoe is dat nou om in zo’n enorm succesvolle band te spelen?’
Georg grinnikt. ‘Het is stressen.’
Jenny en ik beginnen te lachen. ‘Maar het is echt enorm leuk. Het is zo super om gewoon allerlei landen door te crossen en telkens in een andere stad komen waar uitzinnige fans op je staan te wachten. Dat is echt zo’n geweldig gevoel! En het is ook gewoon ontzettend leuk dat we van onze hobby ons werk hebben kunnen maken. Alleen voelt het niet echt als werk…’
‘Als je werk doet wat je ontzettend leuk vindt, hoef je nooit te werken,’ zeg ik wijs.
Jenny en pap kijken me droog aan. ‘Waar haal jij die wijsheid ineens vandaan?’ vraagt Jenny.
Ik haal grinnikend mijn schouders op. ‘Ooit ergens op internet gelezen geloof ik.’
De andere beginnen te lachen en ik neem grijnzend nog een hap van mijn eten. ‘Maar komen jullie hier nu een nieuwe cd opnemen?’ vraag ik. Ik heb anders echt geen idee waarom hij hier anders zou moeten zijn.
Georg knikt. ‘Jup. David werkt bij dezelfde maatschappij als waar we altijd onze cd’s opnemen en de man die normaal ons ‘regisseert’ is afwezig voor een lange tijd. En dus heeft David het maar overgenomen.’
Grijnzend geef ik mijn vader een klopje op zijn schouder. ‘Ik ben trots op je.’
Pap grijnst naar me. ‘Dank je, Yara.’
‘En wanneer beginnen jullie?’ vraagt Jenny terwijl ze Georg vragend aankijkt.
‘Volgende week,’ antwoord Georg.
\ ‘Oké, Jen. Dus vanaf volgende week hebben we hier constant vier mensjes over de vloer.’
Jenny zucht overdreven. ‘Verschrikkelijk!’ Lachend neem ik nog een hap van mijn eten.
‘Waar zijn Florian en Kay eigenlijk gebleven?’ vraagt pap dan.
Ik kijk hem droog aan. ‘Goh, mis je ze nu al?’
Pap begint te grijnzen: ‘Ik ben zo snel. Maar normaal blijven ze ook altijd eten/’
Ik knik. ‘Joah, maar ze moesten naar huis omdat hun nichtje jarig was. En aangezien hun nichtje helemaal verslaafd is aan die twee, wat ik me voor kan stellen, konden ze het niet maken om er niet heen te gaan. En dus zijn ze er niet.’
Pap knikt. ‘Oké.’
‘Ehm, wie zijn Florian en Kay?’ vraagt Georg en hij kijkt me vragend aan.
Ik grijns: ‘De meest rare, vreemde, leuke en melige tweeling die je ooit hebt ontmoet!’
Georg begint te lachen. ‘Dat betwijfel ik!’
Ik houd mijn hoofd schuin. ‘Oh?’
Georg grijnst. ‘Ik zit toevallig samen met een tweeling in de band. Geloof me: niemand is zo debiel als die twee.’
Jenny, ik en zelfs papa beginnen te lachen. ‘Georg, geloof mijn dochter. Niemand, en dan bedoel ik ook werkelijk níemand is zo gestoord als Florian en Kay.’
Georg grinnikt. ‘We zullen zien.’
We eten weer verder en we praten over van alles en nog wat. Ik mag Georg. Hij heeft echt goede humor x’) En ik vind het vet spannend om de rest van Tokio Hotel te ontmoeten. Ik bedoel, ze zijn zo tyfus beroemd. Dat zou iedereen spannend vinden [à] Ik kan me die tweeling heel vaag voorstellen. Ik heb me nooit zo bezig gehouden met Tokio Hotel. Waarom weet ik eigenlijk niet. Heel mijn oude klas was bezeten van die groep. De meisjes dan. Misschien dat het dat is. Dat iederéén er zo bezeten van was. Ik moet dat niet. Ik bedoel, er zaten meiden bij mij in de klas die de band goed vonden alleen maar omdat de leider van een groep hen leuk vond. Vind ik echt zielig.
‘Yara?’
Ik hef mijn hoofd op. ‘Hm?’
Jenny grinnikt. ‘Je was er weer eens niet bij of wel?’
Ik grijns verontschuldigend naar haar. ‘Sorry, nee niet echt.’
Jenny schiet in de lach. ‘Dacht ik het niet. Maar ik moet ervandoor. Mam belde net en ze wil niet dat ik in het pikkedonker naar huis kom.’ Jenny trekt zo’n droog gezicht dat ik begin te lachen.
‘Ach, je moet maar zo denken Jenny: je moeder doet het omdat ze van je houdt.’
Jenny kijkt grijnzend naar mijn vader: ‘Ik zal eraan denken.’
Ik loop met Jenny mee naar de voordeur en ik geef haar een knuffel. ‘Ik zie je morgen denk ik wel weer toch?’
Jenny grijns. ‘Ja dôh. Wat dacht jij dan!’
Lachend geef ik haar nog een knuffel. ‘Ik zal wel een film uitzoeken voor morgen. Eentje die Floor en Kay ook leuk vinden.’
Jenny grijnst: ‘Laat Florian het maar niet horen dat je hem zo noemt. Hij zou je vermoorden!’
‘Dan is het maar goed dat hij het niet hoort,’ zeg ik grijnzend.
Jenny schudt haar hoofd. Dan stapt ze naar buiten. ‘Doeg!’ zwaait ze. Ik zwaai terug. ‘Byee!’ Ik kijk Jenny na tot ze het hek door is. Dan sluit ik de deur achter me.
We zitten aan het begin van onze zomervakantie en het is dan traditie dat Jenny, Florian, Kay en ik de eerste twee weken alleen maar bij mij films kijken. En dan echt alleen maar films. En dit keer kunnen we er echt lekker van genieten want we hebben net ons examen gehad. Nu zul je misschien denken dat ik dan wel een vervolgopleiding moet gaan doen…Ja, en ik weet ook al precies welke. Alleen mijn vader is daar fel op tegen. Hij vindt die opleiding geen ‘echte’ opleiding en hij vindt dat ik daar alleen maar mijn tijd verpruts. Ik heb hem al zo vaak proberen duidelijk te maken dat dit is wat ik écht wil maar hij luistert niet. En ik heb zijn toestemming echt nodig want ik kan die opleiding dus echt niet zelf betalen. Al zou ik het willen…
‘Yara?’ kijk op. Zonder dat ik het door heb, ben ik de keuken weer ingelopen waar Georg en mijn vader nog aan de eettafel zitten.
‘Ja?’
Pap glimlacht. ‘Je leek zo ver weg met je gedachten.’
Ik zet een gefakte glimlach op. ‘Oh, ja…Ik dacht aan welke film we morgen moeten gaan kijken.’
Pap kijkt me droog aan. ‘Ik zou Bambi doen.’
Lachend geef ik hem een stomp. ‘Ha-ha. Nee, ik ga even neuzen in mijn kast. Dus ik ben boven!’
Ik wil weglopen maar pap roept me terug. ‘Zou je niet even afscheid nemen van Georg?’
Rode blosjes verschijnen op mijn wangen. ‘Oh ehm…ja.’ Ik loop naar Georg toe en steek mijn hand uit. Lachend neemt Georg hem aan. ‘Leuk om kennis te maken.’
Georg grinnikt. ‘Insgelijks.’
‘Niet zulke moeilijke woorden gebruiken!’ zeg ik lachend.
Ook Georg begint te lachen en ik neem mijn hand terug.
‘Tot ziens!’ Ik steek mijn hand even naar hem op en ren dan naar boven. Ik loop mijn helemaal geweldige slaapkamer in en trek een kast open. Deze kast staat echt bombol dvd’s…En ik mag er nu één uit gaan zoeken.
Wish me luck!