Chapter 2. It started

Het was nu een paar weken geleden dat een van zijn beste vriendinnen was vermoord. Ze was op huwelijksreis toen ze werd aangevallen door Victoria. De parasiet kon haar niet beschermen en de andere bloedzuigers waren niet op tijd in de buurt. Die parasiet had zijn liefde en beste vriendin weggenomen. Nooit zou hij meer aan het gezicht kunnen denken zonder bijna onmiddellijk uit zijn vel te springen. 'Je ziet eruit als een zombie,' zei een van zijn vrienden die aan kwam lopen. Dat was oud nieuws, hij ontweek de spiegels zelfs. 'Sam wilt dat we komen,' ging zijn vriend verder. 'Zeg hem maar dat ik niet kom,' antwoordde hij meteen met een schorre stem. 'Het is een bevel. Er is een meisje gevonden.' Met een zucht stond hij op en keek zijn vriend aan. 'Moeten we dáárom allemaal er naartoe?' Zijn vriend haalde zijn schouders op. 'Volgens Sam is ze niet menselijk,' antwoordde hij. Opeens klonk er luid wolvengehuil door het bos heen. De twee jongens sprongen op en renden in de richting van het geluid.

~

Is dit de dood? vroeg ze zich in gedachten af. Nee, ze was nooit wakker geweest, voor zover ze wist dan. Ze had geen herinneringen. Ze voelde niks, kon niet horen, niet zien, niet ruiken, niet proeven. Niet dat ze zich daarvan bewust was, ze wist niet beter. Wat was haar naam eigenlijk? De laatste vraag bleef in haar hoofd hangen.