Matt- Matt neemt Tara mee naar huis

Wat mij betrof kon dit moment voor eeuwig duren, maar helaas ging dat niet door. Wolken schoven voor de zon en het was ineens vijf graden kouder. Niet te koud voor mij natuurlijk, ik was wel wat gewend. Tara's glimlach was echter verdwenen en ik zag kippenvel op haar armen verschijnen. Ze liet mijn hand los en wreef over haar schouders. Ik kreeg sterk de neiging om haar op te warmen, mijn armen om haar heen te slaan en..
"Matt, ik wil dit echt niet verpesten, maar misschien gaan we er beter uit. Bear zit te staren alsof hij ieder moment wel met je gitaar kan gaan weglopen. Ik verzeker je, hij zou het nog durven ook." Mijn hoofd schoot naar het strand, het natuurlijk veel te letterlijk opvattend voor ik doorhad wat ze bedoelde. Bear zag er inderdaad niet zo vrolijk meer uit.
"Anders kunnen we nog een eindje met Bear wandelen tot jou thuis en dan kan je daar je omkleden." Mijn hoofd ging terug naar haar gelaat. Ze had haar armen om zich heen geslagen -wat het alleen nog maar aantrekkelijker maakte haar te omhelzen-, maar haar mond werd gevormd door een ondoorgrondelijke grijns en haar ogen twinkelden. "Heel misschien zou je dan ook nog mee naar mijn thuis willen? Ik ben helemaal alleen vandaag en het bevalt me niet echt meer."
Ik knipperde verward met mijn ogen. "Na- natuurlijk." Mijn hand ging naar mijn de achterkant van mijn nek. Niet doordenken Matt, ze vraagt je alleen maar als gezelschap. Alleen thuis zitten is ook niks aan. "Ik kan ook wel wat gezelschap gebruiken. M'n vader was er niet vanmorgen en ik weet niet waar hij nou weer naartoe is, en m'n grootouders.." Ik was even stil toen er een puzzelstukje op z'n plaats viel die ik alweer uit het oog was verloren. "Oh! Ze zouden vandaag bij een van onze buren gaan eten." Terwijl ik sprak zwom ik terug naar de kust, en ze volgde meteen. "Dus ik zou ook maar alleen thuis zijn."
"Was jij dan niet ook uitgenodigd?"
"J- jawel, maar ik hoef niet per sé te komen." We hadden het strand bereikt en ik haalde mijn schouders op. "Ik kan altijd nog kennismaken. En.. nou ja.." Ik zocht naar een veilige uitspraak. "Jou alleen thuis laten zitten is ook niet echt een leuke daad terwijl ik tussen een hoop andere mensen gezellig zit te doen. Daarnaast zijn eigenlijk alleen Gran en Oops uitgenodigd, dus het zullen wel oude mensen zijn. Daar heb ik ook niet echt zin in." Ik liet opgelucht mijn adem ontsnappen en keek naar mijn zanderige voeten terwijl we naar onze plek toe wandelden. Sukkel, dacht ik, terwijl ik probeerde te verbergen dat ik bloosde. Zonder erbij na te denken pakte ik haar hand weer vast en zwierde die heen en weer.