11.

Beneden word ik besprongen door een hond. “Scotty rustig!” zegt Bill streng maar de hond negeert hem en blijft om me hen dartelen. Ik laat me door mijn knieën zakken en laat het beest aan mijn vingers snuffelen. “Wat een schat” zeg ik en aai hem over zijn kop. “Hij heeft wel veel energie” zegt Simone. Ik kijk op en zie dat ze in de keuken staat. “Hoe laat moet je thuis zijn Liz? Als je wilt mag je best blijven eten” “Wat eten we?” vraagt Tom die op de bank bleek te liggen. “Spaghetti. Zeg het maar Liz, er is genoeg” zegt Simone met een glimlach. “Nou, graag. Maar dan bel ik wel even mijn moeder” zeg ik. Ik krijg de telefoon in mijn handen gedrukt van Bill en ik bel naar de winkel toe. “Goede avond met New Yorker u spreekt met Dina” “Heey Dina met Liz, is mijn moeder in de buurt?” “Ja, een momentje Liz” Ik hoor dat Dina mijn moeder roept. “Hoi Lizzy” “Dag mam, is het goed als ik bij Bill blijf eten?” “Tuurlijk schat, als zijn moeder dat ook goed vind. Ben je wel op tijd thuis?” “Ja mam” zeg ik. “Dan is het goed. Stuur je vader ook even een sms voor de zekerheid goed?” “Doe ik. Doei mam” “Dag lieverd” Ik leg de telefoon neer en ga op de bank naast Bill zitten. Hij kijkt met Tom naar één of ander programma. Ik kijk de kamer rond en kijk verbaasd naar de kat die ik dan opmerk in de vensterbank. “Jullie hebben ook een kat?” vraag ik. “Ja, Kasimir” zegt Bill. Ik sta op en laat mijn hand over de zachte vacht van het beest glijden. De kat spint en geeft kopjes tegen mijn hand. Ik glimlach en ga op de grond zitten en til Kasimir op mijn schoot. “Bill, wil jij de hond even uitlaten?” hoor ik Simone vragen. Bill zucht. “Moet het?” vraagt hij. “Ja, dat moet. Misschien wil Liz mee” Bill kijkt me aan met een blik die zegt: “Zeg alsjeblieft geen ja” Ik haal mijn schouders op. “Het maakt mij niks uit” zeg ik. Bill laat zijn hoofd achterover op de leuning vallen en ik lach zachtjes. “Kom op Bill, laat haar het park even zien” zegt Simone. “Ja Bill, laat haar het park eens zien” zegt Tom grijnzend. “Ga jij niet mee dan” vraag ik met een verbaasd gezicht. “Nee, ik moet uh… Ik moet weg” zegt Tom en vlucht naar boven. Ik lach en de kat springt van mijn schoot af en gaat weer op zijn vertrouwde plekje liggen.

5 Minuutjes later lopen Bill en ik samen met Scotty door de straat. We slaan af en lopen een park in. “Godsamme wat is het koud” rilt Bill. Hij laat de hond los en ik kijk Scotty na die vrolijk rond rent en zich niks aantrekt van de kou. Ik zie een schommel en zeg: “Wie als eerst bij de schommel is!” en ik stuif als een klein kind weg. Als ik op de schommel ga zitten zie ik Bill een eindje weg rustig lopen. “Schiet eens op slome!” “Ik ben geen sportief typ” zegt hij als hij dichterbij me is. “Dat merk ik” zeg ik lachend. “Doe je echt helemaal niks aan sport?” “Nee echt niet” zegt hij. “Kom ik aan met mijn danslessen” “Tja, maar je danst als vet lang” “Dat is waar” zeg ik en kijk naar mijn adem die kleine wolkjes vormt. Ik sta op en ga naast Bill zitten die op een bankje is gaan zitten. “Het is inderdaad best koud” klappertand ik. “Ik zei het” Een glimlach vormt zich rond mijn mond. Ik vind het gewoon al leuk als hij praat. Samen kijken we rillend naar Scotty die rond snuffelt en alle andere dingen doet die een hond doet. Ik draai mijn hoofd en slag en kijk recht in Bill’s bruine ogen. “Keek… je naar me?” Hij knikt. “Je bent mooi” zegt hij met een glimlach. Verlegen en gevleid sla ik mijn ogen neer. Ik adem dan diep in en kijk hem weer aan. Ik houd mijn hoofd een beetje schuin en geef hem een kus op zijn lippen. Na een paar zachte kusjes voel ik zijn tong langs mijn lippen glijden en open mijn mond. Duizend vlindertjes spreiden hun vleugels en beginnen rond te vliegen in mijn buik. Ik schat dat we daar zo’n 20 minuten zitten en dan besluiten terug te lopen. Bill doet Scotty weer aan de lijn en ik loop alvast een eindje vooruit. Al mijn gedachten schreeuwen om een herhaling van daarnet maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben verliefd, dat is wel duidelijk. Bill komt naast me lopen. “Liz, uh…” begint Bill. Ik kijk hem vragend aan en glimlach. “Nou, uh” “Zeg schieten jullie eens op ik barst van de honger!” Horen we Tom dan. Hij staat op zijn sokken in de tuin te gebaren dat we moeten doorlopen. Snel lopen we door naar binnen, hangen onze jassen op en gaan aan tafel waar een heerlijke spaghetti staat. Bill en ik kijken elkaar een paar seconden aan en ik kijk dan glimlachend weg. God, was is hij leuk.