Matt - Dive in the see

De spanning viel van me af toen haar hand de mijne beetpakte. Ik dacht aan haar te zien dat ze voor hetzelfde vreesde als ik, en de opluchting was dan ook op haar gezicht te lezen toen ik haar met gemak overeind hielp. Ze liet mijn hand niet los. "Dit keer lopen we samen." Ze gaf een kneepje in mijn hand terwijl we Bear de rug toekeerden, en ik boog glimlachend mijn hoofd. “Ready, set, GO!"
Zand vloog naar achteren toen ik me afzette, en ik spurtte naar voren. Onze handen hadden elkaar nog steeds niet losgelaten, en hoewel ik sneller vooruitkwam verbaasde ik me erover hoe goed ze me bij kon houden. Ik verlaagde mijn tempo ietsje om naast haar te blijven rennen, niet van plan bij haar uit de buurt te gaan. We lieten elkaar pas los toen we als blindemannen lachend en spetterend de branding in renden. Het water was koud, maar dat deerde niet. Tara ging kopje onder, juist op het moment dat er een grote golf aankwam, en ik werd onder water geslingerd. Proestend kwam ik boven, en niet veel later zij ook weer, haar natte haar uitschuddend. Ze lachte vrolijk naar me, en gebaarde dat ik dichterbij moest komen. Daar twijfelde ik niet aan en zwom snel tegen de golven in tot ik naast haar trappelde, de bodem al te diep om nog op te kunnen staan.
Haar ogen bleven de hele tijd op die van mij gericht, en deze keer was het niet ongemakkelijk. Ze nodigden me uit om dichterbij te komen, maar de golven waren sterk en dreven ons steeds uit elkaar. Toen sloot ze haar ogen en schudde haar hoofd, waarbij de spetters uit haar haren tegen mijn gezicht vlogen. Of dat waren gewoon de beukende golven, dat kon ook.
"Vroeger deed ik altijd een spelletje; in de golven duiken. En om toe te geven, ik heb zin om het nog eens te doen. Are you in?" vroeg ze, terwijl ze onder water naar mijn hand zocht en die vond.
"That would be my pleasure, mylady," antwoordde ik terwijl ik voor haar probeerde te buigen. Dat resulteerde er echter in dat ik alweer onder water werd geslingerd, haar dit keer met me meetrekkend. Lachend kwamen we weer boven. "Al neem ik aan dat dát niet de bedoeling is."
We zetten ons schrap tegen een aantal kleinere golven, en ze schreeuwde "Yes!" toen er een grote massa water op ons afkwam. Net voordat deze op ons neer kon slaan zetten we ons af en doken we door de muur van water. Het was een vreemd gevoel, alsof je door een waterval zou lopen zonder dat het water van boven op je neerkomt. Toen we een eindje naar beneden vielen in het dal na de golf gooiden we schreeuwend onze handen in de lucht, nog steeds verstrengeld.
Ik had nooit gedacht dat ik de zee met iemand zou kunnen delen. Vaak genoeg had ik het geprobeerd, maar velen kregen het al koud voor ze in het water lagen, of vonden wat ik deed maar kinderachtig. Maar Tara leek er zelf ook echt van te genieten. Haar aanstekelijke lach, pekzwarte haar en donkerbruine, bijna zwarte ogen waren dingen waar ik niet zomaar van weg kon kijken. En ik realiseerde me ineens dat ik voor het eerst sinds lange tijd gelukkig was, écht gelukkig, en dat was dankzij dit meisje.