{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part sixty-three.]

Susan keek als eerste op als Bella en Edmund aankwamen.'En?'vroeg ze,'Gaat het al wat beter?'en stond op.'Ja hoor,Susan,'zei Bella met een pijnlijk glimlach,'Het gaat prima,blijf maar zitten.'Susan glimlachte en ging zitten wanneer Bella en Edmund dat deden.'Ik ben blij dat het terug beter gaat,'zei Peter oprecht.Caspian knikte en Lucy deed hetzelfde,maar met haar grote enthousiame.Dat deed iedereen grijnzen.Dan besefte Peter dat hij nog met Susan moest praten over zijn ontmoeting met Selena.Edmund was geen optie,hij zou gaan lachen.Lucy,neen,zij was te jong om het te begrijpen.Bella was te vertrouwen maar zou het tegen Edmund zeggen,zij had geen geheimen voor hem.Caspian zou ook wel gaan lachen maar Susan was altijd betrouwbaar en een luisterend oor geweest.Daarom waagde hij het erop.'Suus?Zou ik je even mogen spreken?'vroeg hij.'Alleen?'voegde hij er snel aan toe toen de anderen hem nieuwsgierig aankeken.'Ja natuurlijk,'zei Susan verbaasd,'Altijd,broertje'Ze stonden op,de nieuwsgierige blikken ontwijkend.Toen ze weg waren van de anderen vroeg Susan bezorgd:'Wat is er,Peet?Er is toch niets ergs,hoop ik?''Neen,'Peter keek naar de grond omdat Susan hem aankeek,'Weet je nog van wanneer ik Selena gezien heb?'Susan knikte en een grote glimlach sierde haar gezicht.'Wel,ik heb er niet alles van verteld..'Susan keek hem nieuwsgierig aan.'Wat dan?Wat heb je verzwegen?'Peter keek zijn zus aan,met diezelfde blauwe ogen als zij had.'Ik..ehm,'begon hij,'Het was erg verlegen gedoe.Toen we zaten legde ze per ongeluk haar hand op de mijne en als ze wegging..gaf ze mij een afscheidszoen..op mijn wang welteverstaan maar toch..'Susans ogen begonnen te glinsteren.'Maar dat is het niet..,'zei Peter snel,'Het gevoel dat ik sinds dan heb..heb ik nog nooit gevoeld.''Beschrijf het dan eens,'grijnsde Susan.'Ik..ehm.Mijn buik kriebelt;'probeerde hij het onbekende gevoel te beschrijven,'Het is alsof ik de hele wereld aankan,wat in feite nooit waar kan zijn en ik denk het meeste van de tijd aan haar,Selena.''Peet..,'Susans glimlach werd nog groter,'Je bent verliefd!''Hé?Wat!'vroeg Peter verbaasd,ook al wist hij het diep in zich wel.'Je bent verliefd!'herhaalde Susan,'Zo heb ik me ook gevoeld bij Caspian..Ik voel me zo bij Caspian!Héhé,eindelijk!'Peter grijnsde maar stilletjes werd die zwakker:'Ze is bij de vijand..''Maar ze heeft het goed voor met ons!'zei Susan daar weer tegenop,'Wil je haar terugzien?''Ja,'zei Peter oprecht en zijn hart bonsde in zijn keel.Natuurlijk wilde hij dat,hij wilde niets liever.'Ja!Ik weet het!'Susan leek Lucy's enthousiasme overgekregen te hebben,'Je schrijft een uitnodiging,zelfde plek om te ontmoeten en laat Rateltak,de eekhoorn die aan haar bezorgen!''Ik zal wel zien,Suus,'zei Peter,lachend om Susans enthousiasme,'Maar je vertelt het niet tegen de anderen,toch?'Susan stak haar handen in de lucht en met een engelengezichtje zei ze:'Neen hoor,echt niet.Erewoord!'Samen gingen ze terug waar natuurlijk de anderen hen nieuwsgierig toekeken.